අපි අසරණ වෙලා වගේ හිතට දැනෙනවා | Sri Lankan poor masses helpless amidst the paradigm shift in rule

(2010 මැයි 17 - W3Lanka)  ජාතිකවාදී පරමාදර්ශ කරපින්නාගෙන සිටි ලංකාවේ පාලකයින් සිය බලය තහවුරු කර ගැනීමෙන් පසු ඒවා බිම අතහැර ඇත. දේශීය ආර්ථිකයක් පිළිබඳ හා සංස්කෘතික ආරක්ෂණවාදය ගැන ඔවුන්ගේ වාගාලංකාර ද ඒ පොදියට යට වී චප්ප වී ඇත. ඉගිලෙන්නට පටන් ගත් සැණින් රාජපක්ෂ පාලනයේ කොකාගේ සුද දැන් පෙනෙන්නට පටන් ගෙන තිබේ. 


සිංහල ජාතිකවාදය බලයේ වාහනය කර ගත් පිරිස් ද දැන් ඉන්නේ සංක්‍රාන්ති සමයකයි. එක්කෝ වවුලාගේ මඟුල් ගෙදර ආ නිසා එල්ලී සිටීම හෝ නැතිනම් සියදිවි නසා ගැනීම හෝ යන දෙකින් එකක් තෝරා ගැනීමට ඔවුන්ට සිදු වී තිබේ. 


මේ සඳහා හොඳ ම උදාහරණය චම්පික රණවකයි. පසුගිය කාලයේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායකත්වයෙන් ඉදිරියට ගන්නා ලද බටහිර ගැති සංවර්ධන මූලෝපාය පතුරු ගසමින් ඔහු පැවැත්වූ කතා හා ලියූ ලිපි දැන් ඉතින් පුච්චා නළලේ අළු ගා ගන්නට ඔහුට සිදු වී ඇත. 


ඔහුගේ මහැදුරු නලින් ද සිල්වාගේ පැරණි ලියුම් තැන්පත් කරන්නට කටු ගෙයක් සාදා දෙන්නට හෝ ඔහුට හැකි වේ ද යන්න සැක සහිත ය. 


සමන් කැලේගම කියන ආකාරයට ලංකාවට සංචාරකයන් ලක්ෂ 25ක් එන විට කොට ගවුම්, නිල් චිත්‍රපට, මත්පැන්, මාංශ, සංසර්ගය ආදිය තහනම් කිරීමේ ඔවුන්ගේ ව්‍යාපෘතිවලට හැංගෙන්නට බිත්තර කටු සොයා ගන්නට වනු ඇත. 


මාක්ස්වාදය අතහැර මොවුන් පසුපස වැටුණ ජවිපෙට සිදු වි ඇත්තේ ගලේ පැහැරූ බළලාට වී ඇති දෙයයි. රුන්න ගූ ගොඩ වසා ගන්නට තවත් රෙනවා හැරෙන්නට මේ හතළිස් පස් වියට පිළිපන් දේශපාලනික මන්ද බුද්ධික ව්‍යාපාරයට කළ හැකි වෙනත් දෙයක් නැත. 


වාමාංශිකයන්ට සිදු වී ඇත්තේ තමන් සිර වී සිටි අති පණ්ඩිත මිථ්‍යා මති මතාන්තරවලින් හා රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ව්‍යාපෘතිවලින් ගැලවී ලෝකය දෙස බලන්නට කවුළුවක් විවර කර ගන්නට නොහැකිකමයි. 


ලංකාවේ සිදු වෙමින් තිබෙන සුසමාදර්ශීය වෙනස හමුවේ දිළින්දන්ට වන දේ පැහැදිලි කර දෙන්නටවත් කිසිවකු නැත. 


ප්‍රමාදය විනාශයට මුල ය.