මිනීමරුවන් හා පොලිස් මරුවන් යනු දෙකොටසක් ද? / What is the difference between killers and police killers?

1988, 89 සමයේදී ජවිපෙ කැරළි සමයේ ද්‍රෝහීන් ලෙස හංවඩු ගසා ජවිපෙ විසින් මරා දමන ලද අයගේ මළ සිරුරු ආදාහනය කිරීමේදී ඒවා කර මතින් නො ගෙනිය යුතු ය වැනි නීති පනවා තිබිණි. එසමයේ රජය විසින් මරා දමන ලද ජවිපෙ සාමාජිකයන්ගේ මළ සිරුරු මහ මග ටයර් දමා බාගෙට පුළුස්සා කපුටන්, බල්ලන් ආදීන්ට කන්නට සලස්වන ලදී.


මොරටුව පොලිසියේ කොස්තාපල්වරයකු කපා කොටා ඝාතනය කිරීම පිළිබඳ සැක පිට අත්අඩංගුවට ගෙන, පොලිස් නිලධාරීන්ගේ අත්අඩංගුවේ සිටියදී බොල්ගොඩ ගඟට පැන සියදිවි නසාගත්තේ යැයි කියන ලලිත් ජයන්තගේ මළ සිරුර භූමදානය සඳහා මොරටුව මෝදර එගොඩඋයන ප්‍රදේශයට ගෙන යෑම තහනම් කරමින් මොරටුව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය තහනම් නියෝගයක් නිකුත් කර ඇත.


මිනී මැරුම් යනු ලංකාවේ දුර්ලභ දෙයක් නො වේ. පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටින මිනිසුන් මිය යාම ද සාමාන්‍ය දෙයකි. ලලිත් ජයන්ත මිය ගියේ ද පොලිස් අත්අඩංගුවේදී ය. අත් අඩංගුවෙන් මිදී පළා යන්නට තැත් කිරීමේදී සිදු වූ දෙයකින් සැකකරුවකු මිය ගියා ය යන්න පොලිසියේ සිල් පදයක් බවට පත් වී තිබේ.


මේ තත්වය තුළ ලලිත් ජයන්ත යනු ඔහුට එල්ල කරන ලද චෝදනා ඔප්පු වී නම් තවත් එක් සාමාන්‍ය මිනීමරුවකු පමණි. එහෙත්, ඔහුගේ මිනිය ගමට ගෙන එන්නට එපා යයි උද්ඝෝෂණ මතු වීම, ඉහත කී අධිකරණ නියෝගය ආදිය සාමාන්‍ය නැත. එසේ වූයේ ඇයි?


ලලිත් ජයන්තගේ මිනිය භාර ගන්නට කිසිවකු නැද්ද? නැතිනම්, ඔහුගේ ඥාතීන් මිනිය භාර නො ගන්නේ බිය නිසා ද?


ඒ ගමේ මිනිසුන් බලා සිටියේ කවුරු හෝ ලලිත් ජයන්තව මරනකල් ද? එසේ නම් ඔහු සිටියේ මේ ගම ම බිය වද්දාගෙන ද?


එහෙම නැතිනම්, මේ මිනිසුන් ලලිත් ජයන්තගේ මිනිය ගමට ගෙන එන්න එපා යයි කියමින් උද්ඝෝෂණය කරන්නේ පොලිසියට ඇති බිය නිසා ද? නැතිනම්, කාගේ හරි පෙළඹවීමක් නිසා ද?


බෞද්ධ ආගමික නායකයන් ලලිත් ජයන්තට පාංශුකූලය දීම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ ඇයි? මීට පෙරත්, ඔවුන් මිනීමරුවන්ට පාංශුකූලය දීම ප්‍රතික්ෂේප කර තිබේ ද? මේ ක්‍රියාව කෙතරම් ආගමානුකූල ද?


ලලිත් ජයන්තට මෙසේ සිදු වී ඇත්තේ ඔහු සාමාන්‍ය මිනීමරුවකු නොව පොලිස් මරුවකු නිසා ය. පෙනෙන අන්දමට නම් පොලිස් මරුවන්ට මේ රටේ වෙන ම ආකාරයක නීතියක් ක්‍රියාත්මක වේ.


මිනීමරුවන්ට ද අයිතිවාසිකම් තිබේ. පොලිස් මරුවන් ය කියා ඒ තත්වය වෙනස් වන්නේ නැත. පළමුකොට ම, සැකකරු මිනීමරුවකු බව අධිකරණයේදී ඔප්පු විය යුතු ය. සාධාරණ නඩු විභාගයක් සඳහා අවස්ථාව ලලිත් ජයන්තට ලැබී නැත.


එසේම, ඔහුගේ මිය යාම පිළිබඳ පොලිසිය කියන කතාව සත්‍යයක් යයි පිළි ගැනීමට බල කෙරෙන හා එයට අභියෝග කිරීම සදාචාර විරෝධී යයි පෙන්නුම් කෙරෙන තත්වයක් නිර්මානය කර තිබේ.


ලලිත් ජයන්තගේ මරණයට වගකිව යුතු මිනීමරුවන් ද සිටින්නට පුළුවන.


නීතිය ඉදිරියේ කවුරුත් සමාන විය යුතු ය.


නීතිය බල්ලාට ගිය රටේ අඩු ගණනේ ආගම ඉදිරියේ හෝ පීඩාවට පත් මිනිසුන්ට සහනයක් තිබිය යුතු ය.


උපතින් බෞද්ධයකු වූ සරදියෙල් එල්ලුම් ගස් යාමට පෙර ක්‍රිස්තියානුවකු වූයේ බෞද්ධ නායකයන් ඔහු පිටු දුටු නිසා ය.


බුදු හිමියෝ නම් අංගුලිමාලට පවා අනුකම්පා කළ සේක.


මේ ලිපියට ඔබ කැමති නම් වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න