සුදු වෑන් කතාවලට වගකිව යුත්තේ එක්කෙනා දෙන්නා ද?

ලීනා මනිමේකලෙයි (දකුණේ)

ලංකාවේ වෑන්වලින් වැඩි හරියක් සුදු පාට ය.

ආරක්ෂක අංශවලට සම්බන්ධ නිල නො වන ඝාතක කල්ලි විසින් සුදු වෑන් ම තෝරා ගන්නට ඇත්තේ සාක්කිකරුවන්ට ඒවා මතක තබා ගැනීම පහසු නො වන නිසා විය හැකි ය.අනෙක් පැත්තෙන් ඒවා ජීප් මෙන් ආරක්ෂක අංශ හා දේශපාලනඥයන් විසින් වැඩිපුර භාවිතා කරන වාහන විශේෂයක් නො වේ. ඒවායේ කාර්වලට වඩා ඉඩකඩ තිබේ. විශේෂයෙන් ම පුද්ගලයෙකු හා අවි ආයුධ සඟවා ගෙන යන්නට ඒවායේ ඉඩකඩ ප්‍රමාණවත් ය. ඕනෑවට වැඩිත් නැත.

‍සුදු වෑන් ලංකාවේ පැහැරගෙන යාමේ, නීති විරෝධී අන්දමින් මරා දැමීමේ හා අතුරුදහන් කිරීමේ ක්‍රියාවලියේ සංකේතය බවට පත් වුණේ මාධ්‍ය ප්‍රබන්ධ නිසා ය.

කෙසේ වෙතත්, මේ දවස්වල සුදු වෑන් සංස්කෘතියේ පසුබෑමක් තිබේ. සුදු වෑන් හා තවත් දේ ඔස්සේ නිර්මානය කරන ලද භීෂණය හා ප්‍රෝඩාව මගින් මේ වන විට සමාජය නිර්වින්දනය කර හමාර ය.

ඒත්, පාක් කර තිබෙන මේ සුදු වෑන් ඕනෑ ම මොහොතක එළියට එන්නට පුළුවන් ආකාරයේ පසුගාමිත්වයක් ලාංකීය සමාජයේ තිබේ.

ඒ නිසා කවුරු කවුරුත් පරිස්සම් විය යුතු ය.

හැබැයි, සුදු වෑන්, මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කිරීම්, යුද අපරාධ, සංහාර, මානව වර්ගයාට එරෙහි අපරාධ ආදිය පිළිබඳ කතා වළක්වන්නට නම් ආණ්ඩුවට බැරි වනු ඇත. මේ නෙළා ගනිමින් සිටින්නේ වැපිරූ දේවල අස්වනු ය. එහෙත් මෙහි එක් ගැටලුවක් තිබේ. සුදු වෑන් සංස්කෘතියේ වගකීම භාර ගත යුත්තේ එක් අයෙකු දෙදෙනෙකු පමණ ද? එයට අනුග්‍රහය දැක්වූ, අනුමත කළ සමාජය දැන් කොහි ද?

අලුත් ම එක ලීනා මනිමේකලෙයිගේ සුදු වෑන් කතා ය. එය නුදුරේදී ම ජාත්‍යන්තර වශයෙන් එළි දැකීමට නියමිත ය. 

ලීනා මනිමේකලෙයි චෙන්නෙයිහි සිනමාකාරියකි. කිවිඳියකි. ස්ත්‍රීවාදී ක්‍රියාකාරිනියකි.





 මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න
Read in English blog.parakum.com