සියලු ගොවීන්ගේ නිෂ්පාදන මිළ දී ගන්නට රජයට පුළුවන් ද?

මා ජීවත් වන ගම් ප්‍රදේශයේ තේ ගොවීන් හෙවත් කුඩා තේ වතු හිමියන් අමු තේ දළු මිළ පහළ යාම නිසා දැඩි ලෙස දුෂ්කරතාවට පත්ව සිටිති. 

වතු වගාව හා කුඩා තේ වතු ආශ්‍රිතව තේ කර්මාන්තයෙන් ජීවනෝපාය සලසා ගන්නා ජනගහණය රටේ මුළු ජනගහණයෙන් 10%ක් පමණ වෙනවා. ඒ නිසා ඔවුන්ගේ ප්‍රශ්නය සුළුපටු ප්‍රශ්නයක් ලෙස සලකන්න බැහැ.

ගිය අවුරුද්දේ අවසානභාගය වන විට කිලෝවක් රු. 80ක් පමණ වූ අමු තේ දළු මිළ දැන් කිලෝවක් රු. 50ක් විතර වෙන්නට බැහැලා. රජය මාස කීපයක් කුඩා තේ වතු හිමියන්ට සහනාධාරයක් දුන්නත් දැන් එය නවතා දමලා. 

ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රධාන තේ මිළ දී ගන්නන් වන ඉරානය ඇතුළු මැද පෙරදිග කලාපයේත්, රුසියාවේත් පවතින කලබලකාරී තත්වය නිසා තමයි තේ සඳහා ඉල්ලුම අඩු වී තිබෙන්නේ. තේ කර්මාන්තය ඇති වැදගත්කම ගැන ජන ජීවිතයට සම්බන්ධ දත්ත රැසක් සහිත ලිපියක් මෙතැනින් කියවන්න. 

රබර් වගාවේ තත්වයත් එයමයි. තෙල් මිළ පහළ යාම හා කෘත්‍රිම රබර් මිළ ඉහළ යාම නිසා රබර් සඳහා ඉල්ලුම අඩු වෙලා. ඒ නිසා රබර් කර්මාන්තයත් හාන්සි. 

අද දිවයින පුවත්පතේ පළ වන වාර්තාවකට අනුව වෙළඳපොළේ මුං මිළ අඩු වීම නිසා මුං ගොවීනුත් දුකට පත් වෙලා. 

වී ගොවීන් ද වී මිළ පිළිබඳ තෘප්තිමත් නැහැ. 

මේ සියලු දෙනා සහනාධාර බලාපොරොත්තු වෙනවා. කොටින් ම කියනවා නම් ඔවුන් බලාපොරොත්තු වන්නේ රජය සහතික මිළකට ඔවුන්ගේ නිෂ්පාදන මිළ දී ගැනීමයි. 

මේ වැඩේ වී ගොවිතැනට අදාළව යම් දුරකට වෙනවා. රජය වී ගොවීන්ට පොහොර සහනාධාරය දෙනවා. ඉන් පසුව අස්වැන්නත් සහතික මිළට මිළ දී ගන්නවා. ඒවා ගබඩා කර තබාගෙන ඉඳලා පසුව විනාශ කර දමනවා. 

ගොවියන්ට දෙන මේ සහනාධාරවල බර රටේ සමස්ත ජනතාව ම විසින් දරා ගත යුතුව තිබෙනවා. 

ඇතැම් වගාවන් දිරි ගන්වන්නට සහනාධාර අවශ්‍යයි. එහෙත්, අස්වැන්න රජය විසින් සහතික මිළකට මිළ දී ගත යුතුයි කියන එක පිළිගත හැකි තත්වයක් නෙමෙයි. අස්වනු අලෙවියේදී නිදහස් වෙළඳපොළ මූලධර්ම මත කටයුතු කළේ නැතිනම් සිදු වන්නේ හානියක්. රජය විසින් මහජන මුදලින් වැඩි මිළට මිළ දී ගෙන කාලයක් ගබඩා කර තබා ගන්නා වී පසුව විනාශ කර දැමීම මේ සඳහා නිදසුනක් ලෙස පෙන්වා දෙන්න පුළුවන්. 

තේ වගාව සම්බන්ධයෙන් නම් කිව යුතුව තිබෙන්නේ පසුගිය කාලයේ ඉවක්, බවක් නොමැතිව කැළෑ කපමින් තේ වගා කිරීමත් මෙම තත්වයට හේතුවක් වූ බවයි. එක් භෝගයක් මත උවමනාවට වඩා රඳා පැවතුණු විට, එම භෝගයේ මිළ පහළ ගිය විට මෙවැනි තත්වයන්ට මුහුණ දෙන්නට සිදු වෙනවා. 

ඉඩම් ඵලදායී ලෙස ප්‍රයෝජනයට ගැනීම, බෝග විවිධාංගීකරණය වැනි කාර්යයන්හිදී රජය වැවිලිකරුවන්ට මග පෙන්විය යුතුයි. එහෙත් එවැන්නක් නිසි පරිදි සිදු වන්නේ නැහැ. 

ගොවීන් රැක ගැනීම සඳහා බෝග සඳහා ආනයන බදු ඉහළ නැංවීම පාරිභෝගිකයන් පැත්තෙන් සලකා බැලූ කල අසාධාරණයි.

ඒ නිසා, කළ යුතුව තිබෙන්නේ කෘෂිකර්මාන්තයට නිදහස් වෙළඳපොළ මූලධර්මයන් මත හැකි තරම් දුරට පාලනය වන්නට ඉඩ හරිමින්, ගොවීන්ට මග පෙන්වීම හා හදිසි මිළ පහළ වැටීම්වලදී සිදු වන හානි වෙනුවෙන් පමණක් රජය මැදිහත් වීමයි.

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.