රටකට ඕනෑ අපමණ අගයක් - ජාතික නායක ජනපතිවරයෙක්

පසුගියදා පැවැති ශ්‍රීලනිප පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්, පළාත් පාලන නියෝජිතවරුන් සහ ඇමැතිවරුන් සහ ජනාධිපතිවරයා අතර හමුවේදී මිහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති අපේක්ෂක බවට පත් කිරීමට පක්ෂය එකඟ වූ බවට රාජපක්ෂ කඳවුරේ වෙබ් අඩවි උදම් ඇනුවේ ය. එහෙත්, ඇත්තෙන් ම සිදු වී තිබුණේ එය නො වේ.

සිදු වී ඇත්තේ පක්ෂය සමගි කිරීම සඳහා කමිටුවක් පත් කිරීමයි. ඒ වෙනුවෙන් පත් වී තිබෙන්නේ රාජපක්ෂ කඳවුරට සමීප පිරිසකි. එජනිස මහ ලේකම් සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත, ශ්‍රීලනිප මහ ලේකම් අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපා, ශ්‍රීලනිප ජ්‍යෙෂ්ඨ උප සභාපති ජෝන් සෙනෙවිරත්න, ශ්‍රීලනිප උප ලේකම් ඩිලාන් පෙරේරා, කුමාර වෙල්ගම සහ ටී. බී. ඒකනායක යන මන්ත්‍රීවරු එම කමිටුවට අයත් වෙති.

මේ සියල්ලෝ ම පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා පරාජය කිරීමට වැඩ කළ අයයි. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට සහාය දැක්වූ කිසිවෙක් මෙම කමිටුවේ නැත. මෙම කරුණින් ගම්‍ය වන අරුත් ගැන අපගේ අවධානය යොමු විය යුතු ය.

පොදු අරමුණක් සහිත ජාතික ආණ්ඩුවක් පිහිටුවා ගන්නවා වෙනුවට මහින්ද අගමැති කරගෙන ශ්‍රීලනිප ආණ්ඩුවක් පත් කර ගැනීමේ අවශ්‍යතාව වැඩිපුර ම තිබෙන්නේ බරපතල දූෂණ චෝදනා ඇති පිරිසටයි. ඔවුන්ගේ සැබෑ අරමුණ වන්නේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන බලයෙන් පහ කර සිය ගැලවුම්කාරයා වන මහින්ද රාජපක්ෂ යළි බලයට පත් කරගෙන නතර කළ තැන සිට කාගෙන කාගෙන යාම බව නො දන්නේ කවුරු ද?

ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ලේකම් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන 2014 නොවැම්බර් 21දා අතිශය බැරෑරුම් දේශපාලන තීන්දුවක් ගත්තේ ය. ඒ පොදු විපක්ෂයේ ජනාධිපති අපේක්ෂක ධුරය භාරගෙන තරග කරන්නට ය. පළපුරුදු දේශපාලනඥයකු වූ ඔහු එම තීරණයේ බරපතලකම ගැන ඉතා හොඳින් දැන සිටියේ ය. එහෙයින් ම, මෙම තීරණය දැනුම් දුන් මොහොතේ ඔහු අතිශය හැඟුම්බර වූ අයුරු අපට හොඳින් මතක ය. ඔහු නිවැරදි ය. ජනවාරි 8දා ඔහු පරාජය වූවා නම්, තමන් මුහුණ දෙන්නේ කුමන තත්වයකට ද යන්න ජනාධිපතිවරණය ජය ගැනීමෙන් පසු ඔහු පැවසී ය.

2010 ජනාධිපතිවරණයට තරග කළ හිටපු හමුදාපති සරත් ෆොන්සේකාගෙන් පළි ගැනීමට මහින්ද රාජපක්ෂ කටයුතු කළ ආකාරය ගැන පූර්ව අත්දැකීමක් සමාජයට තිබිණි. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරය කළේ මහජන මුදල් හා රාජ්‍ය දේපල උපරිම අන්දමින් තම වාසියට උපයෝගී කර ගනිමින් ය. රජයේ ගුවන් විදුලියෙන් හා රූපවාහිනියෙන් මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට බැන්නේ බල්ලා, බූරුවා වැනි වදන් යොදාගෙන ය. ඔහුට ද සරත් ෆොන්සේකාට අත් වූ ඉරණම ම අත් වනු ඇති බව ප්‍රසිද්ධියේ පවසන ලදී. බොහෝ දෙනෙක් එසේ සිදු වනු ඇති බව විශ්වාස කළ හ. ඔවුන් සිතුවේ මහින්ද රාජපක්ෂ යනු පරාජය කළ නො හැකි අද්භූත බලවේගයක් ය කියා ය.

ශ්‍රීලනිපයෙන් ඉවත් වී, පක්ෂයේ බහුතරයක් ඔහුට එරෙහිව වැඩ කරද්දී ජනාධිපතිවරණයෙන් විශිෂ්ට ජයක් ලබා ගත් ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට අද සිදු වී තිබෙන්නේ මේ සොර මුළෙහි ප්‍රාණ ඇපකරුවකු බවට පත් වීමට යයි කෙනෙකු සිතන්නට පුළුවන. ශ්‍රීලනිපය තුළ දූෂිත බලවේගය එතරම් බලවත් ය. පසුගිය සමය තුළ රාජ්‍ය පාලනය දූෂණය සමග වෙලුණු තරම කෙතරම් ද යත් ප්‍රධාන පාලක පක්ෂය වූ ශ්‍රීලනිපය මුල සිට අග දක්වා ම චෞර යාන්ත්‍රණයක් බවට පත් විය.

මේ චෞර යාන්ත්‍රණයෙන් ජනාධිපතිවරයා මෙන් ම ශ්‍රීලනිපය ද ගලවා ගත යුතුව තිබේ. එය පහසු කාර්යයක් නො වේ. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ජනාධිපති ධුරයට පත් වීමෙන් පසු, ජනවාරි 12දා ශ්‍රීලනිප මධ්‍යම කාරක සභාව දෙතැනක රැස් විය. මධ්‍යම කාරක සභිකයන්ගෙන් සැලකිය යුතු පිරිසක් ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට සහාය දක්වමින් නව නිලධාරි මණ්ඩලයක් ද පත් කර ගත් හ. පක්ෂයේ ව්‍යවස්ථාව අනුව, පක්ෂ සාමාජිකයකු ජනාධිපති ධුරයට පත් වුවහොත් එම පුද්ගලයාට පක්ෂ සභාපතිත්වය හිමි විය යුතු ය යන පදනම මත ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ සභාපතිත්වයෙන් එම නිලධාරි මණ්ඩලය පත් කර ගන්නා ලදී. එහෙත්, ඒ අවස්ථාවේදී මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයාගේ පාර්ශ්වය සම්මුති සහගතව ක්‍රියාත්මක වෙමින් ශ්‍රීලනිපය දෙකට බෙදීම වළක්වා ගන්නා ලදී.

තමන්ට එරෙහි දූෂණ විමර්ශනවල ප්‍රතිඵල කුමක් වේ ද යන්න ඒ මොහොතේ ඔවුන් මුහුණ දුන් ප්‍රධාන ගැටලුවයි. එහෙත්, දූෂණ විමර්ශන කඩිනම් කිරීමට ආණ්ඩුව අසමත් විය. එපමණක් නොව, ආණ්ඩුවේ ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ප්‍රතිපත්ති උපයෝගී කර ගනිමින් දූෂණ විමර්ශනවලට එරෙහිව උද්ඝෝෂණ කරන්නට ද රාජපක්ෂ හිතවාදීහු සමත් වූ හ. අල්ලස් හෝ දූෂණ විමර්ශන කොමිෂම ඉදිරියේ පමණක් නොව පාර්ලිමේන්තුවේ පවා දූෂණ විමර්ශනවලට එරෙහි උද්ඝෝෂණ පැවැත්විණි. එතැනින් නො නැවතී අධිකරණයට ද බලපෑම් කරන්නට රාජපක්ෂවරුන් සමත් වී තිබේදැයි ඇතැම් තීන්දු අනුව සිතේ.

2015 ජනවාරි 8දා මෙරට ජනතාවගෙන් බහුතරය මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට ඡන්දය දෙමින් ඔහු ජනාධිපති ධුරයට පත් කළේ මේ චෞර පිරිසට නායකත්වය දෙන්නට නො ව, රට ඔවුන්ගෙන් බේරා ගන්නට බව ජනාධිපතිවරයා නැවත සිහිපත් කර ගත යුතු ය.

ශ්‍රීලනිප නායකත්වය ජනාධිපතිවරයා මත කඩා වැටීම අවාසනාවන්ත තත්වයක් බව දැන් ඉතා පැහැදිලි ය. එය ඔහුගේ පමණක් නො ව රටේ ම අවාසනාවකි. එසේ නො වුණා නම් ශ්‍රීලනිපය ඉතා පැහැදිලිව මහින්ද හා මෛත්‍රී අතර බෙදී යනු නියත ය. එම බෙදීම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධය අතර බෙදීමක් ලෙසද, දූෂණය හා යහපාලනය අතර බෙදීමක් ලෙස ද සැලකිය හැකි ය. මහින්ද රාජපක්ෂගෙන් ගලවා ගත් ශ්‍රීලනිපයට නවීන සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂයක් ලෙස අලුත් පිම්මක් පැනීමේ අවස්ථාව ද තිබිණි.

ඒ සඳහා තවමත් ප්‍රමාද නැත. ජනාධිපතිවරයා විසින් කළ යුතුව තිබෙන්නේ ශ්‍රීලනිපයේ දූෂිත හා නවීන බලවේග සියල්ල යළි එක්සත් කරන්නට උත්සාහ කිරීම නො වේ. එය කිසි සේත් ම කරන්නට බැරි දෙයකි. එසේම එසේ කරන්නට යාමෙන් ජනාධිපතිවරයා බාල්දු වන එක ද වළක්වන්නට බැරි ය.

මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතා ජනාධිපති ධුරයට පත් වුණේ ජාතික නායකයකු ලෙස මිස දේශපාලන පක්ෂ නායකයකු ලෙස නො වේ. එම තත්වය රැක ගැනීම ඔහුගේ වගකීමකි. ජනතාවට අවශ්‍ය වන්නේ පොදු ජාතික අරමුණක් වෙනුවෙන් වැඩ කරන පොදු ජාතික නායකයෙක් වන ජනාධිපතිවරයෙක් මිස පක්ෂයකට මුල් තැන දෙන ජනාධිපතිවරයෙක් නො වේ. රටට අවශ්‍යව තිබෙන්නේ සියලු පක්ෂවලට නායකත්වය දිය හැකි දේශපාලන නායකයෙක් වන ජනාධිපතිවරයෙකි.

රාවය 2015 - 06 - 21

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.