ජාතිවාදයට විරුද්ධ වීම යනු සිංහල විරෝධී වීම‍ නො වේ (වටරැක විජිත හිමියන්ට පිළිතුරක්)

මහියංගන ප්‍රාදේශීය සභාවේ එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේ මන්ත්‍රී වටරැක විජිත හිමි හිටි හැටියේ වීරයකු ලෙස ඉස්මතු කර පෙන්වන්නට ජාතිවාදයට විරුද්ධ බලවේග උත්සාහ කළේ ය. ඒ සඳහා ඔවුන් විසින් යොදා ගනු ලැබුවේ එහිමියන් මුස්ලිම් මිනිසුන් සහභාගි වන සභාවකදී කළ කිසියම් දීර්ඝ කතාවකි. 

එම කතාව ලිපිය අවසානයේ තිබේ. මට නම් එම කතාවේ කිසිදු වැදගත්කමක් නො පෙනිණි. එහි තිබෙන මූලික දෙය වන්නේ තමන්ගේ ජාතිය වන සිංහලකම හා ආගම වන බුද්ධාගම හෙළා දකිමින් මුස්ලිම් ජාතිය හා ඉස්ලාම් ආගම උඩ දැමීමයි. 

එයට ප්‍රතිචාර ලෙස සිංහල ජාතිවාදීන් කළේ විජිත හිමි මේ කතාව පවත්වන්නට පෙර තමන් සමග සිටියදී කරන ලද කතාවක් ප්‍රචාරය කිරීමයි. එම කතාවේ විජිත හිමියන් කරන්නේ  අප මෙහි ඉහත සඳහන් කළ කතාවේදී කරන දෙයෙහි අනෙක් පැත්තයි. මට නම් මේ කතා දෙක ම අසන්නට විශේෂ උනන්දුවක් ඇති වූයේ නැත. 

සිංහල බෞද්ධයෝ ආක්‍රමණශීලී, ආධිපත්‍යවාදී ලෙස කටයුතු කරමින් සුළුතර ජාතීන් පාගති. ප්‍රගතිශීලී සිංහලයෝ මෙම ක්‍රියා හෙළා දකිමින්, ඒවාට එරෙහිව අරගළ කළ යුතු ය.

වටරැක විජිත හිමියෝ කුමන හේතුවක් මත හෝ ජාතිවාදී ව්‍යාපාරය සමග බිඳුණු පසු කරන්නට පටන් ගෙන තිබෙන්නේ සිංහලයන්ට බනිමින් මුස්ලිමුන්ගේ ගුණ වැයීමයි. කොටින් ම මුස්ලිම් මිනිසුන් මුත්‍රා කළ පසු ශිශ්නය අග සේදීම පවා ඔහුගේ අගය කිරීමට ලක් වේ. ඔහු කියන පරිදි සිංහලයෝ එසේ නො කරති. අතිශය පෞද්ගලික කාර්යයක් වූ එය තමන් කරන ආකාරයෙන් මුළු සිංහල ජාතිය ම නො කරන බව එහිමියන් දැන ගත යුතු ය. 

ලෝකයේ කිසිදු සංස්කෘතියක් තවත් සංස්කෘතියකට වඩා හොඳ යයි කිව නො හැකි ය. සෑම සංස්කෘතියක් ම පසුබිම් වන්නේ කිසියම් ඉතිහාසයක්, උරුමයක්, භූගෝලීය පසුබිමක්, භාෂාවක් වැනි දේ මත ය. එසේ ම සංස්කෘතිය නිරන්තරයෙන් වෙනස් වන දෙයකි. අනෙක් පැත්තෙන් සංස්කෘතිය යනු යම් සමාජයක සාමාන්‍ය තත්වයක් මිස සමාජයේ සියලු දෙනාට අනිවාර්ය වූ තත්වයක් ද විය යුතු නැත. 

සිංහලයන් අතරින් කොටසක් ජාතිවාදී, ආගම්වාදී, ගෝත්‍රවාදීන් වූ පළියට මම නම් මගේ ජාතිය හෙළා නො දකිමි. සිංහලයන් ලෙස විශේෂයෙන් ආඩම්බර වන්නට හෝ කණගාටු වන්නට හෝ දෙයක් නැත. සිංහලකම අප ලද උරුමයකි. අප හැදුනේ ම සිංහල භාෂාවේ හා සංස්කෘතියේ බලපෑම සහිත ලෝකයකයි. සිංහල ජාතිය ගැන ආඩම්බර වන්නට ඕනෑ නම් ඒ සඳහා ද ඕනෑ තරම් දේ තිබේ. සුළුතර ජාතීන් පෑගීම නම් කණගාටු වන්නට ‍කාරණයකි. එහෙත්, එසේ ය කියා අප සිංහල ජාතිය පිටු දැකිය යුතු නැත. තමන්ගේ ජාතිය ගැන ඇගයීමක් නැති කෙනෙකුට වෙනත් ජාතියක් ගැන ඇගයීමක් තිබේ යයි සිතිය නො හැකි ය.

සාම රාජ්‍ය නො වන සංවිධාන අත යහමින් මුදල් තිබුණු සමයේ බහුල වූ සාම වෘත්තිකයන් හෙවත් පීස්නික්වරුන් යයි ආචාර්ය සුමනසිරි ලියනගේ විසින් හඳුන්වන ලද ඔහු ද අයත් වූ වෘත්තික ප්‍රභේදය තුළ මා දුටු ඇතැම් සිංහල කාන්තාවෝ අඳුමෙන් පැළඳුමෙන් දෙමළ වෙස්  ගන්නට උත්සාහ කරන අයුර දැක ඇත්තෙමි. ඒ ඔස්සේ ඔවුන් උත්සාහ කළේ තමන් අලෙවි කර ගන්නට විය හැකි ය. 

ලිංගික අයිතිවාසිකම් හා ස්ත්‍රීන් සම්බන්ධ රාජ්‍ය නො වන සංවිධාන ව්‍යාපෘතිවල නියැලෙන ඇතැමෙක් තමන් ලෙස්බියන්ලා ලෙස පෙනී සිටින්නට උත්සාහ කරනු ද මම දැක ඇත්තෙමි. ඒඩ්ස් සම්බන්ධ ව්‍යාපෘතිවල වෘත්තිකයෝ ඒඩ්ස් රෝගීන් ලෙස පෙනී සිටිනවාද යන්න නම් නො දනිමි.

සමාජමය වශයෙන් ශක්තිමත් නැති සුළුතර ප්‍රජාවන්ට අයත් අය  බහුතර හා ශක්තිමත් ප්‍රජාවන්ගේ අනන්‍යතාව තුළ සැඟවෙන්නට දරන අසරණ උත්සාහයන් නම් මම ඕනෑ තරම් දැක ඇත්තෙමි.

ජාතිවාදයට විරුද්ධ වීම යනු පීඩක ජාතිය හෙළා දකිමින් පීඩිත ජාතිය තොරොම්බල් කිරීම නො වේ. එය අතිශය මුග්ධකමකි. මහියංගන මහවැලි විහාරාධිපති වටරැක විජිත හිමි වැනි ගැමිප්‍රභූවරයකු මෙසේ කටයුතු කිරීම තේරුම් ගත හැකි තත්වයකි. එහෙත්, ජාතිවාදයට විරුද්ධ බලවේග හා වෙබ් අඩවි වැනි ඔවුන්ගේ මාධ්‍ය අවකාශයන් ඔහුගේ මේ තම අනන්‍යතාව හෙළා දකින කතාව අභිරුචියෙන් යුතුව වැළඳ ගැනීම මුග්ධකමකි. 

ජාතිවාදයට විරුද්ධ වීම යනු සිංහල විරෝධී වීම‍ නො වේ.  ස්ත්‍රීවාදී වීම යනු පුරුෂ විරෝධී වීම නො වේ යයි ද කිව හැකි ය. 

අශෝක හඳගම විසින් පත්තර වාර්තා ඇසුරින්, සම ලිංගිකත්වය අඳුරේ අතපත ගාමින් කරන ලද නිර්මානයක් වූ 'තනි තටුවෙන් පියාඹන්න' චිත්‍රපටය අරභයා හිරු පුවත්පත වෙනුවෙන් නෙවිල් උදිත වීරසිංහ විසින් සංවිධානය කරන ලද සම්මන්ත්‍රණයට සහභාගි නො වෙමින්, කොළ කෑල්ලක් බෙදමින් රෝහිත භාෂණ විසින් කරන ලද විචාරයකදී ඔහු විසින් මතු කර දක්වන ලද කරුණක් වූයේ ස්ත්‍රියට සිය හිමිකම් වෙනුවෙන් අරගළ කළ හැක්කේ ස්ත්‍රිය ලෙසින් ම පෙනී සිටිමින් මිස පිරිමි ලක්ෂණ ආරෝපණය කර ගනිමින් නො වන බවයි.

සිංහලයන්ට තමන්ගේ ජාතිවාදී ලක්ෂණ බැහැර කර ගත හැක්කේ වෙනත් ජාතියක් වර්ණනා කිරීමෙන් නො වන බව මෙම වීඩියෝවට ප්‍රචාරය දුන් ජාතිවාදී විරෝධීන් වටහා ගත යුතු ය. 



මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න
Read in English blog.parakum.com