මුස්ලිම් විවාහ නීතිය හා සිංහල ජාතිවාදීන්ගේ දෙමළ මුස්ලිම් මචංලා

ශ්‍රී ලංකාවේ නීතියෙහි උඩරට, තේසවලමෙයි හා මුස්ලිම් ආදී උප කොටස් මෙකී ජාතික අනන්‍යතාවන්ට අදාළ ය. කාන්තාවට හා ගැහැනු දරුවාට අදාළ වන නීතියක් වන 1995 අංක 22 පනත යටතේ සංශෝධිත දණ්ඩ නීති සංග්‍ර‍හයේ 363 කොටස වෙත අවධානය යොමු කරන්න.

ඒ හා සම්බන්ධ වන අනෙකුත් නීතිය වන්නේ 1951 අංක 13 දරණ මුස්ලිම් විවාහ හා දික්කසාද පනතයි.

මුස්ලිම් පුද්ගල නීතිය අනුව, නිශ්චිත අවම විවාහක වයසක් නියම නො වන බව මහාචාර්ය සාවිත්‍රි ගුණසේකර පෙන්වා දෙයි. (“Social Transformation, Gender Inequality and Violence against Women in Contemporary Sri Lanka” by Professor Emeritus Savitri Goonesekere, පි.10)

මුස්ලිම් නීතිය අනුව, කාන්තාවකගේ විවාහය සඳහා යෝග්‍ය වයස වන්නේ වැඩි විය පැමිණීමයි. එහිදී වැඩි විය පැමිණෙන වයස අවුරුදු 12ක් ලෙස සැලකේ.

අවුරුදු 12ට අඩු කාන්තාවකගේ විවාහය ලියාපදිංචි කිරීමට පෙර විශේෂ ක්වාසි අධිකරණයක අවසර ලබා ගත යුතු ය. ඒ අනුව වයස අවුරුදු 12ට අඩු ගැහැනු ළමයින්ගේ විවාහයන් පවා සිදු වීමට ඉඩක් තිබේ.
මුස්ලිම් ජාතිකයකු සමග විවාහ වන මුස්ලිම් නො වන කාන්තාවකට වුව අදාළ වන්නේ මුස්ලිම් නීතියයි.

මුස්ලිම් නො වන අනෙකුත් සියලු වාර්ගිකයන් සඳහා අදාළ නීතියට අනුව විවාහ වීම සඳහා පිළිගත් අවම වයස අවුරුදු 18කි. වයස අවුරුදු 16ට අඩු ගැහැනු ළමයකු සමග කැමැත්තෙන් වුව ලිංගිකව එක් වීම දූෂණයක් ලෙස සැලකේ. ඒ වෙනුවෙන් වසර හතේ සිට 20 දක්වා විය හැකි දණ්ඩනයකට වැරදිකරුවා ලක් කෙරේ.

අප මෙම සටහන ද සහිතව ජාතික ප්‍රශ්නයට විසඳුම සියලු ජාතික අනන්‍යතාවලට ගරු කිරීම ද? පුළුල් දේශපාලන ප්‍රජා ගොඩනැගීම ද? යන මැයෙන් ලිපියක් ලියා දින කිහිපයක් ගත වෙද්දී කොළඹදී ශ්‍රී ලංකා තව්හීද් ජමාත් සංවිධානය විසින් කොළඹදී උද්ඝෝෂණයක් පවත්වන ලදී.

ජී.එස්.පී. ප්ලස් බදු සහන ලබා දීම වෙනුවෙන් යුරෝපා සංගමය විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද හා සුළුතර ගැටළු පිළිබඳ එක්සත් ජාතීන්ගේ විශේෂ නියෝජිත රිටා ඉසාක් න්ඩියායේ විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද කාරණා මෙහිදී දැඩි විරෝධයකට ලක් විය.යුරෝපා සංගමය හෝ එක්සත් ජාතීන්ගේ නියෝජිතවරිය විසින් මතු කර දක්වන ලද එක ම කාරණය විවාහ නීතිය නො වන බව ද පැවසිය යුතු ය. 

මුස්ලිම් විවාහ නීතිය පමණක් නොව, වයස අවුරුදු 18ට අඩු ළමා විවාහවලට අවසර දෙන උඩරට විවාහ නීතියේ ඇතැම් ලක්ෂණ ද දියුණු සමාජ ප්‍රමිතීන් සමග පෑහෙන්නේ නැත. විශේෂයෙන් ම විවාහය වැනි සංවේදී කාරණා සම්බන්ධයෙන් රටක තිබිය යුත්තේ එක් නීතියකි. එක් ජනවර්ගයකට දූෂණයක් තව ජනවර්ගයකට නීත්‍යානුකූල විවාහයක් විය යුතු නැත.

අනෙක් පැත්තෙන් ළමා අයිතිවාසිකම්, කාන්තා අයිතිවාසිකම් වැනි සංවේදී විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් ජාත්‍යන්තරව ගොඩනගා ගන්නා ලද ප්‍රමිතීන් අනුව කටයුතු කිරීම සමස්ත ලෝකයේ ම වගකීමකි.

ඇත්තෙන් ම ලංකාවේ නීතිය එසේ ජාත්‍යන්තර ප්‍රමිතීන් අනුව හැඩගැසෙමින් තිබේ. ශ්‍රී ලංකාවේ සිදු වන අපරාධයක වගකීම දැරිය යුතු අවම වයස් සීමාව කලින් පැවතියේ අවුරුදු 8 ලෙසයි. 

එහෙත්, අලුතෙන් ම දණ්ඩ නීති සංග්‍ර‍හයට කර තිබෙන සංශෝධනයක් අනුව, අපරාධයක වගකීම දැරිය යුතු අවම වයස අවුරුදු 12 දක්වා වැඩි කර තිබේ.

ඊට අමතරව, වයස අවුරුදු 12ත් 14ත් අතර ළමයකුට චෝදනාවක් එල්ල වූ විට, එම වරද සිදු කිරීම සඳහා එම ළමයාට ප්‍ර‍මාණවත් චේතනාවක් ඇති කර ගැනීමට තරම් බුද්ධියක් තිබිණි ද යන්න තීරණය කිරීමට මහේස්ත්‍රාත්වරයාට අභිමතය හිමි වේ.

අපරාධයක් සම්බන්ධයෙන් වගකීමක් දැරිය හැකි අයෙකු ලෙස නීතිය විසින් නො සලකනු ලබන ළාබාල දැරියක විවාහ කර ගැනීම නීත්‍යානුකූල යයි නීතියේ ම තවත් අංශයක් විසින් සලකනු ලැබීම කෙතරම් විකෘති තත්වයක් ද?

කුඩා ළමයින් මහණ කිරීමට අවසර දීමේ නීත්‍යානුකූලත්වය ද අප ප්‍රශ්න කරන්නේ ඉහත සංදර්භය තුළ ම ය.

අප මුලින් ම දක්වන ලද සටහන තැබුවේ ඇත්තෙන් ම මීට වසරකට පමණ ඉහතදී අප විසින් ලියන ලද ලේඛනයකින් උපුටා ගනිමින් ය. ඒ බව විශේෂයෙන් සඳහන් කරන්නේ මෙම සංවාදය කාලයක් තිස්සේ ලංකාවේ සමාජයේ ඇති එකක් බව පෙන්වා දීමට ය.

ජාතික අනන්‍යතාවන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම ප්‍රගතිශීලීන් විසින් භාර නො ගත යුතු බව ද, ප්‍රගතිශීලීන් විසින් කළ යුතු වන්නේ පුළුල් දේශපාලන ප්‍රජාවන් වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීම බව ද අප පුන පුනා කියන්නේ මෙම සංදර්භය තුළයි.

ප්‍රගතිශීලීන් ජාතික අනන්‍යතා සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමේදී තමන්ගේ සහයෝගය දෙන්නේ කුමන කාරණාවලට ද යන්න පැහැදිලිව තෝරා ගත යුතු ය. එසේ නැතිව ජාතික අනන්‍යතා ආරක්ෂා කිරීම කොන්දේසි විරහිතව භාර ගත යුතු නැත. ජාතිවාදීන් සමග ප්‍රගතිශීලීන්ගේ අන්තර් ක්‍රියාකාරිත්වය තෝරා බේරාගෙන කළ යුතු එකකි. එය ජාතීන්ට අභ්‍යන්තරයෙන් ම පුළුල් දේශපාලන ප්‍රජාවන් වෙත සංවර්ධනය වීමට උත්ප්‍රේරක සපයන ක්‍රියාමාර්ග මිස ජාතිවාදයන් තුළ සිර වීමට බල කරන ක්‍රියාමාර්ග නො විය යුතු ය.

මෙම සංදර්භය තුළ ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා වන ජාතීන්ගේ ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන් ද මෙම තෝරා ගැනීම කරන්නට සිදු වේ. ජාතීන් විනාශ කිරීමට හේතු වන ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන් යථාර්ථවාදී දැක්මක් ප්‍රගතිශීලීන්ට තිබිය යුතු ය. නිදසුනක් ලෙස, දෙමළ ජාතිය තුළ, විශේෂයෙන් ම ගැමි තරුණයන් අතර, නැවත ජාතිවාදී සන්නද්ධ අරගලයක් පිළිබඳ සිහින නිර්මානය කිරීමට උත්සාහ කරන ඉහළ පංතික හා ඩයස්පෝරික කොටස් ගැන ඉතා නිවැරදි තෝරා ගැනීමක් ප්‍රගතිශීලීන්ට අවශ්‍ය ය. 

පුළුල් දේශපාලන ප්‍රජාවක් සම්බන්ධයෙන් අප ඉදිරිපත් කරන අදහස අධ්‍යතන සිංහල මූලික ශ්‍රී ලාංකික අනන්‍යතාව සමග පටලවා ගන්නා වාමාංශිකයන් සම්බන්ධයෙන් අනුකම්පා කිරීම හැර වෙනත් අපට කරන්නට දෙයක් නැත. අප කතා කරන්නේ ඒ ශ්‍රී ලාංකිකකම ගැන නො වේ.

අප මෙම බ්ලොගයෙහි අපේ රට හැඳින්වීම සඳහා යොදා ගන්නේ ලංකාව යන වචනයයි. මෙය අපි දීර්ඝ කාලයක සිට දැනුවත් ව කරන්නෙමු. අප තේරුම් ගැනීමට අවශ්‍ය නම් මෙහි ඇති ලේඛන හාරදහසකට කිට්ටු ගණන පරීක්ෂා කර බලන්න.

ලෝක ඉතිහාසය තුළ හැමදාමත් දේශපාලන ප්‍රජාවන් තිබී ඇත්තේ අනෙකුත් සෑම දෙයක් සේ ම චලනයක ය. රංග වීරක්කොඩිගේ සිංහල ජාතිවාදයට පදනම් වන සිංහලකම හෝ ඔහුගේ මිතුරකු ලෙස පෙනී සිටින්නට උත්සාහ කරන රෝහිත භාෂණගේ හෝ ඔහු නො වේ නම්, පහත ගැටලුව මතු කරන නිර්නාමික භාෂණවාදියාගේ දෙමළ ජාතිවාදයට පදනම් වන දෙමළකම හෝ ලොව සදාකාලිකව පවතින ඒවා නො වේ. 2009 මැයි 18දායින් පසුව පවා මේවායේ දැවැන්ත චලනයන් සිදු වී තිබේ. 2015 ජනවාරි 8දා යනු ඒ චලනයේ වැදගත් සලකුණක් තැබූ අවස්ථාවකි. කුහක නො වී එය අධ්‍යයනය කරන්නන්ට එය සිංහල සමාජයේ ද ඉදිරි ගමනක් ලෙස නිරීක්ෂණය කළ හැකි ය. උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ මුස්ලිම් ජනයා පමණක් නො ව, දකුණේ සිංහලයන් විසින් ද සාමූහික අරගලයක් හරහා මුදුන් මුළින් ම සෙලවූයේ ගැඹුරට මුල් විහිදා තිබුණු ජාතිවාදී පසුගාමිත්වයකි. 

බලයට පත් වූ බොනපාට්ලා කුමක් කළත් අප දිගට ම ඒ සමගි මූලධර්මය හා පොදු ජන අරගලය අත් නො හැර, ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නේ එහෙයිනි. අපේ කකුලෙන් අදින්නට එදා ඒ අරගලයේ අනෙක් පැත්තේ සිටි මාක්ස්වාදී අන්තවාදීන්ට තබා රනිල්ට හෝ මෛත්‍රීටවත් බැරි ය. පැරදුණත්, අපි ඒ අරගලයේ හරය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම අතහැර දමන්නේ නැත. 

කොටි සංවිධානයේ පරාජයෙන් පසු දෙමළ ජාතියට ඉදිරි ගමනක් ඇත්තේ දෙමළ ජාතිවාදය තුළ නො වන බව හා දේශපාලන ප්‍රජාවන් පුළුල් වීම තුළ බවට අවබෝධයක් දෙමළ ජනයා තුළ ඇති වෙමින් තිබෙන බව ජාතිවාදී පාට කණ්ණාඩි ගලවා උතුරේ සමාජය අධ්‍යයනය කළොත් තේරුම් ගත හැකි ය.

මෙය දකුණේ සිංහල සමාජයෙහි ද සැලකිය යුතු කොටසක් තුළ මුල් බැස ගනිමින් තිබේ. එයට බාධා කරන ප්‍රධාන බලවේග වන්නේ ජාතිවාදියෝ හා හා ජාතිවාදය සරණ ගොස් සිටින මාක්ස්වාදියෝ ය.

සිංහල ජාතිවාදී රංග වීරක්කොඩිගේ දෙමළ ජාතිවාදී මචං අසන ප්‍රශ්නය පහත දැක්වේ. එහි භාෂාව, ස්වරය හා සමස්ත ප්‍රකාශනය ම ජාතිවාදීන්ගේ නිරුවත හෙළි කරන කදිම සාහිත්‍යයකි. 

"පශ්චාත් යටත්විජිත ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සඳහා කෙරෙන අරගලය පැරා ඥානනය කර ගන්නේ දකුණේ වැඩක් හැටියට යි. පැරා විශ්වාස කරනවා උතුර නො සලකා දකුණේ දේශපාලන ව්‍යාපාරයකින් ලංකාව තුළ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ස්ථාපිත කළ හැකි බව. පැරා වටහා ගන්නේ නැහැ උතුර නො සලකා සමස්ත ලංකාවේ කෙසේ වෙතත් දකු‍ෙණ් තුළ හෝ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යථාකරණය කළ නො හැකි බව. උතුරේ පීඩිත ජනයා තම ප්‍රජාතාන්ත්‍රික අයිතිවාසිකම් දිනා ගැනීමට කරන අරගලය මර්දනය කිරීම සඳහා ය යන වහන්තරාවට මුවා වී තම යි පාලක පන්තිය සැමදාමත් දකුණේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නැති කළේ. උතුරට එල්ල කළ ගිනි අවිම තම යි අසූව දශකයේ දී දකුණේ තරුණ ජීවිත 60 000 ක් බිලි ගත්තේ. උතුරේ පීඩිත ජනයාගේ අරගලය මර්දනයට ගෙනා නීති ම තම යි දකුණේ මාධ්‍ය නිදහසත් ප්‍රකාශනයේ නිදහසත් නැති කළේ. බන්ධනාගාරය තුළ අමානුෂික ව පාලක පන්තිය විසින් ඝාතනය කෙරුණු කුට්ටුමනී සහෝදරයා 1983 දී පැවසූ දෙය වසර දහයක් ගෙවෙන්නත් පෙර සත්‍යයක් වූ බව පැරාට වැටහෙන්නේ නැහැ. එනිසා උතුර නො සලකා දකුණේ අපේ ම කියා දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් ගොඩ නැඟීමට ගිය පැරා අද පාලක පන්තියට ප්‍රශස්ති ගයන මට්ටමට වැටිලා. නිදහස යනු වරණීය ව පාලක පන්තියට හිතවත් අයට ලැබෙන වරප්‍රසාදයක් නො විය යුතු යැයි පැවසූ ලක්සම්බර්ග් සහෝදරිය පැරාට වහ කදුරු වෙලා.

පැරා නිතොර පවසන දෙයක් තම යි ලංකාවේ තිබෙන්නේ සම්පත් බෙදී යෑමේ විෂමතාවක් හා උතුරටත් දකුණටත් පොදු ප්‍රශ්න රාශියක් මිස දෙමළ ජාතිය‍ට සුවිශේෂ ප්‍රශ්න රාශියක් නො වන බව. ඇත්තෙන් ම රංගයා ඕක තම යි සියලු අන්ත සිංහල ජාතිවාදීන් පට්ට ගහන ගැලවුම් වාක්‍ය ය. නලින්ගේ ටයිප්රයිටර් කතාවේ තිබුණෙත් ඔය අදහස ම යි. සමාජය තුළ නිදන්ගත ව සුප්ත සමයක තිබෙන ජාතිවාදී මනෝභාවයන් ද නසා ඉවත් කිරීම අරමුණ කර ගෙන ක්‍රියාකාරි විය යුතු පැරා වැනි දක්ෂ මිනිසුන් විසින් ද ජාතිවාදය රහසේ පෝෂණය කරනු ලැබීම ඛේදාන්තයක්. එක ම ප්‍රශ්නය වුව දකුණ සඳහා එක් ආකාරයකටත් උතුර සඳහා තවත් ආකාරයකටත් දකුණේ සිංහල මහා ජාතිය විසින් සලකනු ලබන්නේ නැති ද?"


ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.