ජනමතවිචාරණවලින් වෙනම රාජ්‍ය බිහිකිරීම: ක්‍රිමියාවේ සිට ලංකාව දක්වා

කළු මුහුදේ කහ පාටින් දැක්වෙන්නේ ක්‍රිමියානු අර්ධද්වීපයයි.

ලෝක දේශපාලන සිතියම ඉතිහාසය තුළ ස්ථිතිකව තිබුණු දෙයක් නොවෙයි. බලතුලනය විවිධාකාරයෙන් වෙනස් වන විට ලෝක සිතියමත් වෙනස් වී තිබෙනවා. රටවල් තව රටවල් සමග එක් වීම, වෙන් වීම, රාජ්‍යවල දේශ සීමාවන් වෙනස් වී ලොකු පුංචි වීම ආදිය ලෝක ඉතිහාසයේ සාමාන්‍ය තත්වයක්.

ජනමත විචාරණයක් ඔස්සේ කිසියම් ජනතාවකගේ අදහස විමසා, ඒ අනුව දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ සිදු කිරීම මෑත වකවානුවේදී දකින්නට ලැබෙන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මුහුණුවරකින් යුත් ක්‍රියාවලියක්. එහෙත්, මේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මුහුණුවර යට බල දේශපාලන අවශ්‍යතා ක්‍රියාත්මකයි.

ඕස්ට්‍රියාව, ෆින්ලන්තය, ස්වීඩනය හා නෝර්වේ යන සීතල යුද සමයේ ස්වාධීනව සිටි රටවල් ඇතුළු යුරෝපා රාජ්‍ය රැසක් ම පසුගිය සමයේ ජනමතවිචාරණ පැවැත්වූයේ යුරෝපා සංගමය සමග එක් වනවා ද, නැද්ද යන්න තීරණය කරන්නයි.

සවිට්සර්ලන්තය යුරෝපා සංගමයේ සාමාජික රටක් නොවෙයි. ඒත්, ස්විට්සර්ලන්තය පවා යුරෝපා සංගමයේ සංචලන නීතිවලට අනුගත වෙමින් යුරෝපා සංගමයේ රටවල් හා ස්විට්සර්ලන්තය අතර නිදහස් සංචලනයට අවසර දී තිබුණා. යුරෝපයේ ධනවත් නො වන රටක් වන ක්‍රොඒෂියාව මෑතදී යුරෝපා සංගමය සමග එක් වුණා. ඒ අනුව ක්‍රොඒෂියානුවන්ටත් යුරෝපා සංගමයේ සෙසු රටවලට හිමි වරප්‍රසාද ස්විට්සර්ලන්තයෙන් ලැබෙන විධියට දෙරට අතර ගිවිසුමක් අත්සන් කරන්නට ස්විට්සර්ලන්තය එකඟ වී තිබුණා. ඒත්, පෙබරවාරි 08දා එරට පැවැත්වුණු ජනමත විචාරණයකදී ස්විස් ජාතිකයන්ගෙන් 50.3%ක් ම යුරෝපා සංගමයේ රටවල් හා ස්විට්සර්ලන්තය අතර සංක්‍රමණ නීති වෙනස් කරමින් සංක්‍රමණයන් සඳහා කෝටා ක්‍රමයක් අනුගමනය කළ යුතු බව පවසමින් ඡන්දය දුන්නා. ඒ සමගම ක්‍රොඒෂියාවත් සමග අත්සන් කරන්නට සිටි ගිවිසුමත් අත්හිටවා තිබෙනවා.

ජනමත විචාරණ ඔස්සේ වෙන් වීමේ ප්‍රවණතා සහිත රාජ්‍ය රැසක් ම යුරෝපයේත් තිබෙනවා. මෙම කලාපය ඔබ කියවන සිකුරාදා දින වන විට ඉතාලියේ වැනිසිය අගනුවර කර ගත් වැනිටෝ ප්‍රදේශය ජනමතවිචාරණයක් පවත්වනවා ‍ඉතාලියෙන් වෙන් විය යුතු ද නැද්ද යන්න තීරණය කිරීම සඳහා. මෙම මැතිවරණයේදී වෙන් වීමට පක්ෂව ලැබිය හැකි ඡන්ද ප්‍රතිශතය වැඩි විය හැකි බවයි විශ්ලේෂකයන් පවසන්නේ. ඒ අනුව නුදුරු අනාගතයේදී නැවතත් ස්වාධීන වැනිසියක් බිහි වෙන්න ඉඩ තිබෙනවා.වෙන් වීම සාධාරණීරණය කරන්නට වැනිසි දේශපාලන නායකයන් ඉදිරිපත් කරන තර්ක වන්නේ ඉතාලිය වැනිසියේ ධනය බැහැරට ගෙන යන තරමට ගැලපෙන වාසියක් එක්ව සිටීමෙන් ඔවුන්ට නො ලැබෙන බවයි. එසේම, ඉතාලි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ පිරිහීම ද ඔවුන් හේතුවක් ලෙස ඉදිරිපත් කරනවා.

ධනවත් වැනිසියේ මේ වෙන් වීමේ ප්‍රවණතාව කෙතරම් ජාතිකවාදී ද යත්, ඔවුන්ට වෙන් වන්නට අවශ්‍ය ඉතාලියෙන් පමණක් නොවෙයි. යුරෝපා සංගමයෙන්, නේටෝ සංවිධානයෙන් හා යුරෝ මුදල් ඒකකයෙනුත් ඉවත්ව ස්වාධීන වන්නට ඔවුන්ට අවශ්‍යයි.

මේ වසරේ තවත් මෙවැනි ජනමතවිචාරණ දෙකක් පැවැත්වෙන්නට නියමිතයි. සැප්තැම්බර් මාසයේදී පැවැත්වෙන ඉන් එක් ජනමතවිචාරණයකදී ස්කොට්ලන්ත ජාතිකයන් මහා බ්‍රිතාන්‍යයෙන් ස්වාධීන වීම පිළිබඳ ඡන්දය දෙනවා. නොවැම්බරයේදී අනෙක් ජනමතවිචාරණය පැවැත්වෙන්නේ කැටලෝනියාවේයි. එහිදී කැටලෝනියානු ජනතාව ස්පාඤ්ඤයෙන් වෙන් විය යුතු ද නැද්ද යන්න තීරණය කරනවා.

කැනඩාවෙන් වෙන් වී ස්වාධීන රාජ්‍යයක් ලෙස කටයුතු කළ යුතු ද යන්න තීරණය කිරීම සඳහා ප්‍රංශ බස කතා කරන කැනඩාවේ ක්විබෙක් ප්‍රාන්තයේ 1995දී පවත්වන ලද ජනමතවිචාරණයකදී 50.58%ක් 'එපා' කියා ඡන්දය දුන් නිසා එය වැළැක්වුණා.ඒත්, එවැනි ජනමතවිචාරණයක් ඔස්සේ වෙන්වීම පිළිබඳ ක්විබෙක් බලාපොරොත්තු තවමත් අවසන් වී නැහැ. 

ක්‍රිමියාව, රුසියාව හා යුක්රේනය

 මේ අතර ජනමතවිචාරණයකදී තමන් දැනට සම්බන්ධ රටෙන් වෙන් වීම සඳහා කැමැත්ත පළ කළ අලුත්ම රාජ්‍යය වන්නේ ක්‍රිමියාවයි. මාර්තු 16දා පැවැත්වුණ ජනමතවිචාරණයේදී 93%ක් ම ක්‍රිමියානු ජනතාව ඡන්දය දුන්නේ යුක්රේනයෙන් වෙන් වී රුසියාව සමග යළි එකතු වන්නට පක්ෂවයි. මෙය දැවැන්ත බහුතර ඡන්දයක්. ඒ නිසා ලෝකයට එය නො තකා හැරීම අපහසුයි. එහෙත්, බටහිර ගැති වත්මන් යුක්රේන ආණ්ඩුව මේ ජනමතවිචාරණය පිළි ගන්නේ නැහැ. බටහිර බලවතුන් ද එය පිළි ගන්නේ නැහැ.එයට එරෙහිව තර්ක කරන අය පවසන්නේ 1954ට පෙර ක්‍රිමියාව රුසියාවේ කොටසක්ව තිබූ බවත්, එය යුක්රේනයට භාර දුන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස ක්‍රිමියානු ජනතාවගේ කැමැත්ත විමසීමකින් තොරව බවත් ය. ඒ කාලයේ මේ රාජ්‍ය සියල්ල සෝවියට් සමාජවාදී සමූහාණ්ඩුවේ කොටස්.

මොන්ටිනීග්‍රෝව සර්බියාවෙන් වෙන් වීම සඳහා 2006දී පවත්වන ලද ජනමතවිචාරණයේදී වෙන් වීමට පක්ෂව ඡන්දය දුන්නේ 55.5%ක් පමණයි. එහෙත් එය පදනම් කරගෙන නිදහස් ‍මොන්ටිනීග්‍රෝ රාජ්‍යයක් බිහිකරන්නට බටහිර බලවතුන් උපකාර කළා. මෙම ජනමතවිචාරණ ප්‍රතිඵලය පදනම් කරගෙන රුසියාව පවසන්නේ ක්‍රිමියාව රුසියාවට එකතු කර ගන්නා බවයි. ක්‍රිමියානු ජනතාවගේ ප්‍රතිචාරය එක් පැත්තකින් යුක්රේනයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ අර්බුදයට සම්බන්ධයි.

මෙවැනි ජනමතවිචාරණ සම්බන්ධයෙන් බටහිරත්, රුසියාවත් කටයුතු කරන්නේ එක් නිශ්චිත ප්‍රතිපත්තියක් වෙනුවට තමන්ගේ වාසිය මත පදනම් වූ අවස්ථාවාදී ප්‍රතිපත්ති මතයි. මොන්ටිනීග්‍රෝවේ වෙන් වීමේ අයිතිය පිළි ගත් බටහිර බලවතුන් ක්‍රිමියාව රුසියාව සමග සම්බන්ධ වීමට විරුද්ධයි.

ඊළඟට මෙම තත්වය බලපානු ඇත්තේ භයානක යුද්ධයකින් පසුව 2006දී විමධ්‍යගත බලයක් සහිත ප්‍රධාන කොටස් තුනක් සහිතව පිහිටුවන ලද බොස්නියා රාජ්‍යයටයි. බොස්නියාවේ මධ්‍යම ආණ්ඩුව දුර්වලයි.‍ බොස්නියාවේ කොටසක් වන සර්බියාවත් රුසියාවට පක්ෂව කටයුතු කරන, වෙනම රාජ්‍ය හිමිකම ඉල්ලා සිටින ප්‍රදේශයක්. බොස්නියානු නායකයන් ක්‍රිමියාවේ ජනමතවිචාරණ ක්‍රියාවලිය නීතිගරුක හා යුක්තියුක්ත ක්‍රියාවක් බවට අගයන්නේ ක්‍රිමියාවට තිබෙන විශේෂ ආදරයක් නිසා නොවෙයි. තමන්ටත් සරායෙවෝ අගනුවර කේන්ද්‍ර කර ගත් බොස්නියානු රා‍ජ්‍යයෙන් වෙන් වී වෙනම රාජ්‍යයක් පිහිටුවා ගන්නට ජනමතවිචාරණයක් උපකාරී කර ගත හැකි නිසායි.

මෙවැනි ජනමතවිචාරණවල නීත්‍යානුකූලභාවය සම්බන්ධ වන්නේ එක්සත් ජාතීන්ගේ ප්‍රඥප්තියෙන් හා තවත් ජාත්‍යන්තර සම්මුති රැසකින් පිළිගෙන තිබෙන ජාතීන්ගේ ස්වයං නිර්ණ හිිමිකම පිළිබඳ විධිවිධාන සමගයි. ඒවා මත පදනම්ව තමන්ගේ ජනමතවිචාරණය යුක්තියුක්ත කර ගැනීමයි ජනමතවිචාරණවලට පක්ෂ වන අය කරන්නේ.

දැන් ලංකා‍වට වැදගත් වන්නේ මේ තත්වය අනාගතයේදී අපට කෙසේ බලපානු ඇද්ද යන්නයි. දෙමළ ජාතිකවාදීන් අතර මෙවැනි ජනමතවිචාරණයක් සම්බන්ධයෙන් නැඹුරුවක් තිබෙනවා. ඔවුන්ගේ අරගලයේ න්‍යාය පත්‍රයේත් යම් දවසක ලංකාවේ උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාව ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය සමග සිටිය යුතු ද, නැතිනම් වෙන් විය යුතු ද යන ප්‍රශ්නය අසන ජනමතවිචාරණයක් තිබෙනවා. එය පැවැත්වෙන වකවානුව තීරණය වන්නේ ලංකාවේ අර්බුදය දිග්ගැසෙන ආකාරය අනුවයි.

ලෝක දේශපාලනයේදී ‍මෙවැනි ජනමතවිච‍ාරණයක් පිළිගැනෙන්නේ බලවත් රාජ්‍ය එයට දක්වන සහයෝගය මතයි. ක්‍රිමියා ජනමතවිචාරණය නීති විරෝධී බවට ප්‍රකාශයට පත් කිරීම සඳහා බටහිර බලවතුන් විසින් එක්සත් ජාතීන්ගේ ආරක්ෂක මණ්ඩලයට ගෙන එන ලද යෝජනාවට ‍එරෙහිව රුසියාව නිශේධ බලය පාවිච්චි කළා. එවැනි සංදර්භයක් ඇති වුණොත්, දෙමළ ජාතිකවාදීන්ගේ උපකාරය පිණිස ඉදිරිපත් වන බලවතුන් කවුරුද කියන සාධකය මෙහිදී වැදගත්. ඉන්දියාවත්, බටහිර බලවතුනුත් තමන්ට උදව් කරන තැනකට ගන්නට දෙමළ ජාතිකවාදීන් සමත් වුණොත්, වෙනම දෙමළ රාජ්‍යයක් සඳහා උතුරේ පැවැත්වෙන ජනමතවිචාරණයක ප්‍රතිළුල බොහෝ විට ක්‍රිමියාවේ ජනමතවිචාරණයේ ප්‍රතිළුල වගේම වෙන්න පුළුවන්. රුසියාව දැන් යළි ක්‍රිමියාව ඈඳා ගන්නට යන්නේ මෙම ජනමත ප්‍රතිළුලය මත පදනම්වයි. බටහිර බලවතුන්ට සම්බාධක මගින් එය වළක්වන්නට පුළුවන් වෙයි ද?

මෙවැනි තත්වයක් හමුවේ ලංකාවේ මහින්ද රාජපක්ෂ පවුල් පාලනය වැනි එකකට නම් රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකව කිසි දෙයක් කර ගන්නට පුළුවන් වෙයි කියා සිතන්නට බැහැ. ඔවුන් ඒ තරමටම රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකව පිරිහිලා. රාජපක්ෂ පාලනයේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී, ඒකාධිපති නැඹුරුව නිසා ලංකාව නුදුරු අනාගතයේදී ම මහත් දුෂ්කර තත්වයකට පත් වන බව ඉතා පැහැදිලියි. ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය ලෝකයට යන්නේ දෙමළ අරගලය හරහායි. එහිදී ඒ ඔස්සේ දෙමළ ජාතිකවාදීන්ගේ අරමුණු ඉදිරියට එනවා. ඒවා ඉන්දියාවේ හා බටහිර බලවතුන්ගේ උවමනාවන් සමග සමපාත වන ආකාරය අනුව ලංකාවේ ඉරණම විස‍ෙඳෙන්න පුළුවන්.

ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයේදී දෙමළ විරෝධී පදනමකින් යුතුව සිංහල බහුතර ජනයා රාජපක්ෂවරුන්ගේ ඒකාධිපති පවුල් පාලනයට දෙන සහයෝගය නිසා, ඇත්තෙන් ම ලොකුම හානිය සිදු වන්නේ සිංහල ජනතාවටයි. සිංහල ජනතාවට අනවශ්‍ය ම දෙය වන උතුර හා නැගෙනහිර දෙමළ ප්‍රදේශ ලංකාවෙන් වෙන් වීම ඉක්මණ් කිරීම සඳහා මෙම තත්වය ඉවහල් වෙනවා.

ලංකාවේ ඒකීයත්වය රැක ගන්නට අවශ්‍ය නම්, සිංහල ජනතාව ක්‍රියා කළ යුතුව තිබෙන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ශක්තිමත් කිරීමයි. අද පවතින ප්‍ර්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ඒකාධිපති රාජ්‍ය ව්‍යූහය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රතිසංස්කරණවලට ලක් කරන්නට සිංහලයන් මූලිකත්වය ගත යුතුයි. පශ්චාත් කොටි සමයේ බෙදුම්වාදී ප්‍රවණතාව වෙත වැඩි වැඩියෙන් නැඹුරු වෙමින් සිටින දෙමළ ජනතාව ලංකාව වෙත දිනා ගත හැක්කේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රාජ්‍ය ප්‍රතිසංස්කරණ ඔස්සේ පමණමයි. 
(ජනරළ, 2014 - 03 - 22)

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.