එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය නො තිබුණා නම්

එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කොමිසම ශ්‍රී ලංකා ආණ්ඩුවට දරුණු හිසරදයක් වී තිබේ.

දැන් ලංකාවේ බොහෝ දෙනෙක් හිතන්නේ එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය කියන්නේ බටහිර ජාතීන්ගේ උවමනාවන් ඉටු කර ගැනීමට පිහිටුවා තිබෙන ආක්‍රමණික සංවිධානයක් ය කියා ය. එහෙත්, මේ ප්‍රශ්නය දෙස බලන්නට වෙනත් දෘෂ්ටි කෝණ ද තිබේ.

ප්‍රවාහනයේ දියුණුව හා යටත්විජිතවාදයේ බලපෑමත් සමග ලෝ‍කයේ රටවල් අතර ගනුදෙනු හා සම්බන්ධතා වැඩි වුණා. ඒ නිසා ඒ සම්බන්ධකම් පවත්වාගෙන යාම සඳහා යම් යම් නියාමනයන් ද අවශ්‍ය වුණා. ජාත්‍යන්තර ටෙලිග්‍රාෆ් සංගමය ආරම්භ වුණේ 1865දීයි. විශ්ව තැපැල් සංගමය ආරම්භ වුණේ 1874දීයි. මේවා පටන් ගත්තේ නවීන මිනිස් සම්බන්ධතා විසින් එවැනි ආයතන ඉල්ලා සිටි නිසායි.

ජාත්‍යන්තර අර්බුද යුද්ධ දක්වා දිග්ගැසීම වළක්වා ගන්නට අන්තර්ජාතික සංවිධාන අවශ්‍ය වුණා. 1899දී නෙදර්ලන්තයේ හේග්හිදී පවත්වන ලද ජාත්‍යන්තර සාම සම්මේලනය එවැනි ප්‍රයත්නයක්.

ලෝකයේ රටවල් අතර සංවිධානයක් පිළිබඳ අදහස ප්‍රවර්ධනය කිරීමේ ගෞරවය එම්මානුවෙල් කාන්ට් නම් දාර්ශනිකයාට හිමි වේ. මුලින් ම එවැනි සංවිධානයක් බිහි වන්නේ පළමු ලෝක යුද්ධයෙන් පසුවයි. එහි නම ලීග් ඔෆ් නේෂන්ස් නම් විය. එය අසාර්ථක වීමට හා දෙවන ලෝක යුද්ධයක් පැන නැගීමට ප්‍රධාන හේතුව වන්නේ ලෝකයේ බලවත් ම රටවල් එහි සාමාජිකත්වය ගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීමයි.

එහෙත් දෙවන ලෝක යුද්ධය අවසන් වූ සැණින් මෙවැනි සංවිධානයක් පිහිටුවා ගැනීමේ අවශ්‍යතාව වැඩිපුර ම දැනුණේ ලෝකයේ බලවත් ම රටවලටයි. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය පිහිටුවීමේ මූලික අරමුණ වන්නේ ලෝක සාමය සඳහා ඉවහල් වන අන්තර් රාජ්‍ය නියාමනයක් ගොඩනඟා ගැනීමයි. රටවල් 50කින් ආරම්භ වූ එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය අද වන විට සාමාජික රටවල් 190කට වැඩි සංඛ්‍යාවකින් සමන්විත වීම මානව වර්ගයාගේ ජයග්‍රහණයකි.

එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ මුල්‍ය විනය පිළිබඳ ප්‍රශ්න තිබෙනවා. එක්සත් ජාතීන්ගේ සාම සාධක සෙබළුන් අතින් සිදු වූ වැරදි සම්බන්ධයෙනුත් විවේචන තිබෙනවා. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයත් සංශෝධනය විය යුතු බව ඇත්තක්.

එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය තමයි ලොව හොඳම බහු පාර්ශ්වීය සංවිධානය. එය තමයි ජාත්‍යන්තර ප්‍රමිතීන් සකස් කිරීමට තිබෙන හොඳම ආකාරය. ජාත්‍යන්තර තැපෑල, මුහුදු හා ගුවන් ගමන් වැනි සිවිල් අවශ්‍යතාවල සිට ආරක්ෂාව, සාමය, සංවර්ධනය, යහපාලනය, සෞඛ්‍යය, ජීවන තත්වය වැනි කාරණා සම්බන්ධයෙන්  ප්‍රමිති ගොඩනැගීමේදී එය වැදගත් වෙනවා.

එක්සත් ජාතීන් නො පවතී නම්, පැවතිය හැක්කේ එක්සත් ජනපදය, යුරෝපා සංගමය වැනි එකිනෙකා සමග තරගකාරී වූ, එමෙන් ම, සෙසු ලෝකයාට පාලනය කළ නො හැකි ආධිපත්‍යයන් බව සිහිපත් කර ගැනීමෙන් ම එක්සත් ජාතීන්ගේ වැදගත්කම අවබෝධ කර ගත හැකියි.

එහෙත්, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය පවත්වාගෙන යාමට හැකි වී තිබෙන්නේ මේ සංවර්ධිත රටවලින් ලැබෙන අරමුදල් මත වීම නිසා ඒ රටවල් එක්සත් ජාතීන් මත ඍජු ආධිපත්‍යයක් පවත්වාගෙන යන එක වළක්වන්නට බැහැ. නිදසුනක් ලෙස එක්සත් ජාතීන්ගේ සාම සාධක මෙහෙයුම් සඳහා වන පිරිවැයෙන් 27%කට පමණ දායක වන්නේ ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයයි. මෙම තත්වය තුළ එක්සත් ජාතීන් එවැනි රටවල අවශ්‍යතා අනුව කටයුතු කරන්නට පෙළඹෙන එක වළක්වා ගැනීම පහසු නැහැ.

එහෙත්, මෙම රටවල් විසින් ද ප්‍රවර්ධනය කරනු ලබන මූලික දේශපාලනික වටිනාකම් වන්නේ නිදහස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා සෞභාග්‍යයයි. බැරැක් ඔබාමා වරක් එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය අමතමින් පැවසුවේ ලෝක‍යේ ආරක්ෂාව තිබෙන්නේ මිනිස් වර්ගයාගේ හිමිකම් වැඩි දියුණු කිරීම තුළ බවයි. සංවර්ධනය වෙමින් තිබෙන රටවල් වන ලංකාව වැනි සමාජයන්ගේ ජාත්‍යන්තර දේශපාලන ක්‍රීඩාව තිබෙන්නේ මෙතැනයි. අප වැනි රටවලට ආරක්ෂාව තිබෙන්නේ අප වැඩි වැඩියෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, මානව හිමිකම් හා සාමය වෙන‍ුවෙන් පෙනී සිටින තරමටයි. දියුණු ධනේශ්වර රටවල ආධිපත්‍යවාදයන්ට එරෙහිව අපට සටන් කළ හැකි වන්නේ අප ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වන තරමටයි.

එක්සත් ජනපදය විසින් ප්‍රවර්ධනය කරනු ලබන එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේකළමනාකරණ හා පරිපාලන ප්‍රමුඛතා අතර වගවීමේ හා අවංකත්වයේ සංස්කෘතියක් ඇති කිරීම හා එහි කාර්යක්ෂමතාව ඉහළ නැංවීමත්, එක්සත් ජාතීන්ගේ අදාළත්වය වැඩි කිරීමත් තිබෙනවා.(Why the United Nations is Important to Us, Gerald C. Anderson - Institute for Corean-American Studies Spring Symposium on Humanity, Peace and Security, May 19, 2005)

ලංකාවේ ආණ්ඩුව බරපතල ගැටලුවක් කරගෙන තිබෙන්නේ මෙම වගවීමේ සංස්කෘතියයි. 

කෙසේ වෙතත්, සමාජවාදීන් ලෙස අප එක්සත් ජාතීන් දෙස බැලිය යුත්තේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෝක පාලනයක අවශ්‍යතාව මුල් කරගෙනයි. එහිදී මානව හිමිකම් මත පදනම් වූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, නිදහස හා යුක්තිය මත පදනම් වූ  සාමය හා ආරක්ෂාව, විවිධත්වය පිළිබඳ සැලකිලිමත් ධරණීය මානව සංවර්ධනය, ලොව පුරා මෙම අභිමතාර්ථ සාධනය වන බවට තහවුරු කරන ලෝක යුක්තිය යන කරුණු පිළිබඳ සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරය විසින් අවධානය යොමු කර තිබෙනවා. (Reforming the United Nations for a New Global Agenda, SI Position Paper 2005.01.24)

නව ගොලීය පිළිවෙලක් පදනම් කර ගනිමින් එක්සත් ජාතීන්ගේ සිදු විය යුතු සංශෝධන පිළිබඳ සංවාදයට මැදිහත් වෙමින් සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරය කරන යෝජනාවක් වන්නේ දේශපාලන හා ආරක්ෂක කටයුතු සම්බන්ධයෙන් වගකියන එක්සත් ජාතීන්ගේ ආරක්ෂක මණ්ඩලයක් මෙන් ම වෙළඳාම හා පරිසරය ද ඇතුළුව ආර්ථික හා සමාජ කටයුතු සම්බන්ධයෙන් ගෝලීය පාලනයක් කරන එක්සත් ජාතීන්ගේ ධරණීය සංවර්ධනය පිළිබඳ මණ්ඩලයක් ද අවශ්‍ය බවයි. එය එක්සත් ජාතීන්ගේ ආර්ථික, සමාජ හා පාරිසරික ආරක්ෂක මණ්ඩලය ලෙස හඳුන්වන ඉහත සඳහන් පත්‍රිකාව එකී මණ්ඩල දෙක එක්ව කටයුතු කළ යුතු ආකාරයත් පෙන්වා දෙනවා.

ආරක්ෂාව පිළිබඳ කාරණයේදී 'සම්ප්‍රදායිකව සිදු වන රාජ්‍යයන්ගේ ආරක්ෂාව පිළිබඳ අවධානයට මිනිසුන්ගේ ආරක්ෂාව හා පෘථිවියේ ආරක්ෂාව ද ඇතුළත් විය යුතු බවට' යෝජනා ඉදිරිපත් වී තිබෙනවා. (Carlsson, Ingvar and Shridath Ramphal, Our Global Neighbourhood, The Report of the Commission on Global Governance, November 1994, pp.108-109)

අප මෙහිදී කර තිබෙන්නේ එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ පැවැත්ම හා එහි සිදු විය යුතු සංශෝධන ගැන සංවාදයේ වැදගත්කම පිළිබඳ මතු කිරීම පමණයි. එය සලකා බැලිය යුතුව තිබෙන්නේ අද ලංකාවේ පාලකයන් විසින් සිය ඒකාධිපති පාලනයේ අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් ප්‍රවර්ධනය කරමින් තිබෙන එක්සත් ජාතීන්ට එරෙහි මතවාද සමගයි.

(ජනරළ 2014 - 03 - 16)

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න
Read in English blog.parakum.com