මටත් ඕනෙ රැප් කරන්න; පොරක් වෙන්න; ෆේමස් වෙන්න - කලාවේ රෙද්ද කඩාගෙන උපන් කලාව

මේ ගීයක්. හැබැයි ඒක ගීයකුත් නෙමෙයි.

එහි පද රචනයක් තිබෙනවා. හැබැයි අර අපි දන්න ගේය පද රචනාවක් නම් නොවෙයි.  ඒ වුණාට හැම වචනයක් ම අර්ථ පූර්ණයි. ඒ වචන කිහිපය ගුළ ගැබ් වී තිබෙන්නේ පොතක් පුරා ලියන්න තරම් ගැඹුරු සමාජ දේශපාලන විවරණයක්.

එහි සංගීතයක් තිබෙනවා හැබැයි ඒක සංගීතයකුත් නෙමෙයි. ශබ්ද සංකලනයක්.

මෙහි වීඩියෝවක් තිබෙනවා. ඒත්, එහි තිබෙන්නේ එකම අසුන්දර පසුබිමක්. කොල්ලාත් කාලකන්නි පාටයි. වැඩිය වැඩ කෑලි නැහැ. සරළ සංස්කරණයක්.

රූප රචනයෙන්, රංගනයෙන් මතු කරන ගැඹුරු අරුත් බොහොමයි.

දැන් කාලේ අවැදගත් ම දෙය වන ගායනයකුත් මෙහි තිබෙනවා. ඒත්, එය ගායනයක් ද මන්දා.

එහි අගට ගැට ගසා තිබෙන  සමාජ මාධ්‍ය ප්‍රචාරක කෑලි නූතන සමාජ මාධ්‍ය යුගය තියුණු උපහාසයකට ලක් කරනවා.

හැබැයි, මේ සියල්ලට ම යටින් මතු කෙරෙන්නේ අනුපමේය අමුතු රසයක්. භයානක යථාර්ථයක්. නිරුවත් කරපු ප්‍රාසාංගික කලාවක කැත චිත්‍රයක්.

මේ වනාහි කලාවේ ව්‍යාජත්වය කලිසමක සිප් එක ඇරලා වගේ පෙන්නන අපූරු කලා නිර්මානයක්.

එහි රස විඳීම ශිෂ්ට උපමාවකින් කියනවා නමි හරියට බොම්බිලි කරවල කනවා වගේ වැඩක්.

මම හිතන්නේ මේ අපි දන්න, සම්මත කලාවේ සියලු සීමාවන් ඉක්මවා ගිය මේක මොකක්ද? මම නම් හිතන්නේ මේ තමයි, කලාකරුවන්‍ විසින් නිර්මානය කරන ලද ව්‍යාජත්වයට පිරිනැමෙන උපහාරය.

මේකට මොකක් කියන්න ද? 

නිර්කලාව, ප්‍රතිකලාව, ඇන්ටි ආර්ට්, අරක මේක........

මං කැමතියි මේකට කලාහරණය කියා කියන්න. ඉංග්‍රීසියෙන් deartification 

Artification is a statement (articulation) which looks like a “work of art.”

මම හිතන්නේ මේ නිර්මානය විසින් ඒ කලාත්මක පෙනුම බල්ලකු කණපිට ගහනවා වගේ අනෙක් පැත්ත හරවනවා. 

ඉතින් එතන තව දුරටත් ආට් නැහැ. කලාව නැති තැනින් තමයි මේ අලුත් කලාව පටන් ගන්නේ.  

මේක කලාවේ රෙද්ද කඩාගෙන උපන් කලාවක්. 

මේ ලිපිය ලියද්දි අමුතු අකුරු රටාවක් දැම්මේ ගීතයට ගැලපෙන්න.


මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න
Read in English blog.parakum.com