'පළමුව මරණය - දෙවනුව මව්බිම' හෙවත් මැයි 21දා‍ වර්ජනය

මැයි 21දින වැඩ වර්ජනයක් කැඳවා තිබේ.

කැඳවා තිබේ යයි කීවේ ඒ වර්ජනය වෙනුවෙන් තීන්දු ගැනීමට මා හෝ මගේ වෘත්තීය සමිතියේ නායකත්වය හෝ සහභාගි නොවූ නිසා ය. 

පෙනෙන විධියට මේ වනාහි ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායකත්වයේ කැඳවීමකි. ඔවුන්ගේ භාෂාවෙන් කියන විධියට කුරුට්ටන්ගේ කැඩී යාමෙන් පසුව ඇති වී තිබෙන තත්වය තුළ මෙහෙම ගියොත් කැඳත් නැතිව යන්නට පෙර කළ කැඳවීමකි. රැවුලත් කැඳත් දෙකම බේරා ගැනීමට කළ කැඳවීමකි. 

දැන් මෙතැන ඇති ප්‍රශ්නය මේ වර්ජනය ආඬි හත්දෙනාගේ කැඳහැලිය වගේ වෙයිද කියා ය. 

අනුර කුමාර දිසානායක හිටපු ඇමතිතුමා කියන පරිදි 21 වර්ජනයෙන් පසු 23 උද්ඝෝෂණයක් පැවැත්වේ. 'අහේතු කාලේන කජ්ජේන පුහුලං' කියා විහිළු ශ්ලෝකයක් තිබේ. ඒ කියන්නේ අහේතු කාලයට කජ්ජ ගහේ තිබියදී පුහුලම වැටෙනවාය කියා ය.

අපි දන්න විධියට නම්, කම්කරුවෝ වර්ජනය තෝරා ගන්නේ අනෙකුත් ක්‍රියාමාර්ග සියල්ල අසාර්ථක වූ පසු ය. දැන් ක්‍රමය එහෙම නොවේ. මුලින් මාරාන්තික උපවාස කරනවා ය. ඊට පස්සේ මහා වැඩ වර්ජනයක් කරනවා ය. ඉන් පසු එක් දින සංකේත වර්ජනයක් කරනවා ය. ඊට පස්සේ ඒ වර්ජනය ගැන ජනතාව දැනුවත් කරන්නට පත්‍රිකා බෙදනවා ය. ඊට පස්සේ පිකටිං එකක් කරනවා ය. ඊට පස්සේ පෝස්ටර් ගහනවා ය. ඊට පස්සේ ඉල්ලීම් නොදුන්නොත් වර්ජනය කරනවා ය කියා ආණ්ඩුවට ලියුමක් ලියනවා ය. වැඩබිම් මට්ටමෙන් කම්කරුවන් දැනුවත් කරන්නේ අන්තිමට ය. 

දැන් රට පාලනය කරන්නේත්, පාලනයට විරුද්ධ වන්නේත්, ජනතාව සංවිධානය කරන්නේත්, ආණ්ඩු පෙරළන්නේත් ප්‍රවෘත්ති නිර්මානය හරහා ය. ‍ධනවාදය කෙතරම් සංකීර්ණ වී තිබේ ද යත්, ක්‍රම විරෝධී යයි කියන ව්‍යාපාර වැඩ කරන්නේ ධනවාදය විසින් ඒ වෙනුවෙන් වෙන් කර තිබෙන අවකාශය තුළ ය. (ස්වයං විවේචනාත්මකව බැලුවාම මේ ‍බ්ලොගය ලිවීමත් එවැනි ය.)

කොහොම වුණත් මම නම් 21දා වර්ජනය කරමි. 23දා උද්ඝෝෂණය කරමි. අලුත් විදුලි බිල පැමිණි පසු දත්මිටි කමි.

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න
Read in English blog.parakum.com