සංඝ කතිකාවත් සඳහා නීති ගෙන ඒම හරි ද?

භික්‍ෂූන් වහන්සේලාගේ හැසිරීම හා විනය කරුණු පිළිබඳ විධිවිධාන පනවමින් ථෙරවාදී භික්‍ෂු කතිකාවක්‌ ලියාපදිංචි කිරීම සඳහා වන පනත් කෙටුම්පතක්‌ පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කර තිබේ.

ව්‍යවස්ථාවට අනුව බුද්ධාගම ආරක්ෂා කිරීම රජයට පැවරී ඇති කාර්යයක් නිසා ආණ්ඩුවට එවැනි නීති ගෙන ඒමට අයිතියක් ඇත.

මේ වන විට භික්ෂූන් අතර සිටින මහනුවර යුගයේ සිටි ගණින්නාන්සේලාට සමාන චීවරධාරී පිරිස මොනම ආගමකටවත් අයත් අය නො වෙති. ඔවුන් සාමාන්‍යයෙන් ගත් කල මිනිස්කමටත් නිගා දෙන්නෝ වෙති. එක් පිරිසක් ආගමික හා ජාතික අන්තවාදය පෝෂණය කරමින් ධනය හා බලය වෙනුවෙන් වැඩ කරති.

තවත් ඇතැමෙක් යන්ත්‍ර‍, මන්ත්‍ර‍, ගුරුකම්, අණවින, කොඩිවින, බන්ධන, කේන්දර, පැන්නිලි, නිමිති, තොවිල් පවිල් වැනි බුදුන්ගේ බුදු දහමට පටහැණි ක්‍රියා කරති.

තවත් අය වැවිලි, ටියුෂන්, කාර් සේල්, වාහන පාකිං, මිනිසුන් රට පැටවීම්, සල්ලි පොලියට දීම් වැනි ජාවාරම්වල යෙදී සිටිති.

මේ වන විට සංඝ ශාසනය අන්තයට ම පිරිහී ඇති බව පිළි නො ගන්නා කෙනෙක් නැත.

ඉතිහාසය පුරා ම ලංකාවේ පාලකයන් මෙවැනි අවස්ථාවලදී මැදිහත් වී තිබෙන බැමින් මෙය අලුත් තත්වයක් නො වේ. මෙයට එරෙහි වන්නන්ගේ ක්‍රියා කලාපයන් හා ඔවුන්ගේ තර්ක විතර්ක විමසා බැලීම වටී.

සමාජයේ සෙසු සාමාන්‍ය පුරවැසියන්ට වඩා සුවිශේෂ තත්වයන් බලාපොරොත්තු වන අය එයට ගැලපෙන පරිදි ජීවත් විය යුතුව තිබේ. නැතිනම් සිදු වන්නේ අසමානතා නිර්මානය වීම පමණි.

රජය විසින් ගනු ලැබ තිබෙන මෙම පියවර පිළිබඳ බෞද්ධයන් සතුටු විය යුතු අතර එයට සහාය දිය යුතු ය.

එහෙත් සියලු ආගම් එක සමාන ලෙස සලකමින් ප්‍ර‍තික්ෂේප කරන්නකු වන මට මේ සම්බන්ධයෙන් වෙනස් දැක්මක් ද තිබේ.

මා සිතන පරිදි රජය ආගමෙන් ඈත් වීමට මෙම අවස්ථාව භාවිතා කළ යුතු ය. මෙයට එරෙහිව භික්ෂූන් බලමුළුගැන්වෙන්නේ නම් ආණ්ඩුව කළ යුතුව තිබෙන්නේ කෙටුම්පත හකුළාගෙන ‘තොපට ඕනැ එකක් කර ගනිව්!' ප්‍රතිපත්තියට මාරු වීමයි. ලංකාවේ පවතින තත්වය තුළ රජයට බුද්ධාගම ආරක්ෂා කිරීම පිළිබඳ වගකීමක් පැවරී තිබෙන අතර, ඒ වෙනුවෙන් කෑගසන හා ඒ මත පදනම්ව ආගම්වාදය අවුළුවන කොටස් නිසා අලුතෙන් ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන ඒමේදී පවා රජයට ආගමෙන් මිදෙන්නට බැරි ය. 

භික්ෂූන් සාමාන්‍ය ජනතාවට වඩා පහත් අන්දමින් හැසිරීම පිළිබඳ මම නම් කැමැත්තක් දක්වමි. එය සෙසු ආගම්වලත් සිදු වෙනවා නම් හොඳ ය. එවිට ආගම් උපරිමයෙන් පිරිහී, ආගම් හා සාමාන්‍ය අදහස් පද්ධති අතර වෙනසක් නැති වී යයි. ඒ සමග ම ආගම්වල සමාජ බලපෑම ද අවම වනු ඇත. ඒ හා සමාන්තරව භෞතිකවාදී හා දේශපාලනික අදහස් සමාජය තුළ ව්‍යාප්ත කරන්නට අප කටයුතු කළ යුතු ය.

දරුවන් පන්සල්වලට දෙන්නට දෙමව්පියන් පෙළඹෙන ප්‍ර‍ධාන හේතුව දිළිඳුකමයි. රජය වැඩි අවධානයක් යොමු කළ යුත්තේ දිළිඳුකම නැති කිරීමටයි. මිනිස් කසල බිහි වීම නවත්වා ගත හැකි නම් සංඝ සාසනයට පිරිස් බලය අඩු වනු ඇත. මෙම ප්‍ර‍කාශය කෘෘර එකක් විය හැකි මුත් තිත්ත ඇත්ත එයයි. 

සියලු ආගම් එක හා සමාන ලෙස විනාශ වේවා! ජනතාවට බුද්ධිය පහළ වේවා! 

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.