බාහුගේ අසරණකම හා වමේ අසරණකම

මව්බිම පුවත්ප‍තේ අරුණඩේල් විජේරත්න විසින් දුරකථනයෙන් කරන ලද සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී බාහු සහෝදරයා ඉතා අසරණ තත්වයට පත් වනු නිරීක්ෂණය කළෙමි. 

එවැනි වාම පතාක යෝධයන් සාමාන්‍ය මාධ්‍යකරුවන් අතින් එතරම් අවමානයට ලක් වීම ඇත්තෙන් ම කණගාටුදායක ය. 

ගම්පහ නාම යෝජනා ප්‍රශ්නයේදී වික්‍රමබාහු සහෝදරයා අසරණ වී ඇත. ඔහුගේ පක්ෂයේ අය හෝ ඔහු වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නේ නැත. නව සමසමාජ පක්ෂය දැන් නම් ඇත්තෙන් ම ඔහු පමණක් වී ඇති සෙයකි. පක්ෂයේ නායකයාත්, මහ ලේකමුත් දෙදෙනා ම ඔහු ය. 

කිසියම් ජයනෙත්ති කෙනෙකු ඔහු පාවා දුන් බව ඔහු කියයි. වාසුදේව ද තමන් පාවා දුන් අයකු බව ඔහු කියයි. මේ ජයනෙත්ති වනාහි ඔහු සිය නෑ සබඳකම් ඔස්සේ පක්ෂයට ගෙන ආ චමිල් ජයනෙත්තිගේ අවතාරයක් විය හැකි ය. මොවුහු මේ වියපත්, හුදකලා මිනිසාගේ කාංසාවන් විය හැකි ය. 

තම පක්ෂයට යම් දිස්ත්‍රික්කයක නාම යෝජනා භාර දීමට අවශ්‍ය තරම් අපේක්ෂකයන් සංඛ්‍යාවක් සොයා ගත නො හැකි නම්, තරග කරන්නට යන්නේ කුමට ද? කාට වැඩ පෙන්නන්නට ද? 

වික්‍රමබාහු සහෝදරයාගේ අනන්‍යතාව විකුණාගෙන කන කීපදෙනෙකු පමණක් ඔහු වටා ඉතිරි වෙමින් අනන්‍යතාවක් ගොඩ නගා ගත් සියලු දෙනා ඔහු හැර ගොසිනි. ලීනස් ජයතිලක, නීල් විජේතිලක, රනත් කුමාරසිංහ, ඥානසිරි කොත්ති‍ගොඩ ආදීහු ආසන්න උදාහරණ වෙති.

මෙවැනි දේශපාලනික වැහැරීම් වීරත්වයට නැගීමේ වාම ව්‍යාපෘති ද තිබේ. සාමාන්‍යයෙන් මේ පක්ෂ කල්ලි, කණ්ඩායම්වල අභ්‍යන්තර හැලහැප්පීම් ගැන අවබෝධයක් නැති, ‍අභියෝගාත්මක දේශපාලනය වෙනුවෙන් තමන් කැප කිරීම් කර නැති නිසා ස්වයංව වරදකාරිත්වයෙන් පෙළෙන ඇතැම් බලවේග විසින් මෙම පුහු වීරත්වයන් නිර්මානය කරනු දක්නට ලැබේ. 

ඇතැම් කණ්ඩායම් විසින් රෝහිත භාෂණගේ විදෙස්ගත හිරු කණ්ඩායමක් වීරත්වයට නැගීම ගැන අපගේ අත්දැකීම් ඇසුරින් අපට මෙම වාමාංශික සංස්කෘතික ප්‍රශ්නය සාකච්ඡා කරන්නට පුළුවන.

‍‍රෝහිත භාෂණ, දීප්ති කුමාර ගුනරත්න, වික්‍රමබාහු කරුණාරත්න වැනි දීප්තිමත් වාම නායකයන්ට මෙම ඉරණම හිමි වුණේ ඇයි? පළමු හේතුව මෙම පුද්ගලයන් සතු අධික මමංකාරයයි. මේ අය ඇත්තෙන් ම අවසානයේදී විඥානවාදීහු ය. මන්ද, තමන් යනු ඉතිහාසය විසින් සුවිශේෂ කාර්යභාරයක් පවරා ඇති බලයකැයි යන භින්නෝන්මාදී අන්ධ විශ්වාස‍යෙන් මොවුහු පෙළෙති. එහෙයින්, ඔවුහු ප්‍රායෝගිකත්වය අත්හැර දමමින් තමන්ගේ අනන්‍යතාව බවට පත් කර ගත් ඇතැම් ආස්ථානවල අත් නොහැර එල්ලී සිටිති. එ් ගැන ආඩම්බර වෙති. තමන්ගේ ඒ ලක්ෂණය ගැන වර්ණනා කරන කීප දෙනෙකු සමග එක්ව හැමදාමත් ආසක්තව සිටිති. 

එහෙත්, ඇත්තෙන්ම මොවුන් තුළ තිබෙන ප්‍රධාන සංස්කෘතික ලක්ෂණය වන්නේ ඔවුන් නියෝජනය කරන බවට ප්‍රසිද්ධ මතවාදයෙහි පරස්පරයයි. නිදසුනක් ලෙස මෙහි සඳහන් කරන ලද තිදෙනා ම ජාතීන්ගේ ප්‍රශ්නයේදී මාර ප්‍රගතිශීලී ස්ථාවරයක සිටි අය බව ඔවුන්ගේ ප්‍රචාරකයෝ පවසති. එහෙත්, තමන් දෙමළ ජාතිවාදයේ ගිලී ගිය බව ආපසු හැරී බලන්නට ඔවුහු මැලිකමක් දක්වති. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස වාම කඳවුර පමණක් නොව දෙමළ විමුක්ති අරගලය ද නාය ගිය බව ඔවුහු අදත් නො දකිති.

අනෙක් පැත්තෙන්, ජාතීන්ට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ලබා දීම නම් සටන් පාඨය පෙරදැරි කර ගත් අය සිය බල අවකාශය තුළ අන්ත ඒකාධිපතීන් වන්නේ කෙසේ ද යන්න විමසා බැලීම වැදගත් ය. වි‍ශේෂයෙන් ම ස්ත්‍රීන් විෂයෙහි මෙම ඇතැම් නායකයන්ගේ කල්ක්‍රියාවන් විමසා බලන්න. දන්නෝ දනිති. කණ්ඩායමට ඇතුළු වන ගැහැනුන් තමන්ගේ ආදර හෝ ලිංගික හෝ කෙළි බඩු ලෙස සැලකීම මේ අයගේ ප්‍රධාන ලක්ෂණයකි. මෙම වාම කණ්ඩායම්වල දේශපාලනය සෑහෙන දුරට හැසිරවී තිබෙන්නේ ලිංගිකත්වය විසිනි. හිරු කණ්ඩායමට සංවිධානයක් වන්නට බැරි වීම පිටුපස ලිංගික ප්‍රශ්න තිබිණි. 

වාමාංශිකයන් පස්දෙනෙකුට එකට එක් වී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස කටයුතු කරන්නට බැරි වී තිබෙන්නේ අධික මමංකාරය නිසා ය. එබැවින් මේ නායකයෝ හැකියාවන් දක්ෂතාවන් ඇති අය බැහැර කර තම ලිංගික වහලිය හා/හෝ වෙනත් දුර්වල පෞරුෂ ඇති අන්තේවාසිකයන් පිරිසක් සමග කටයුතු කරන ආකාරය සුලබව දැකිය හැකි ය. 

මේ අතර, තවත් පිරිසක් මේ කල්ලි කණ්ඩායම් සමග එක් වෙති. ඒ වනාහි රාජ්‍ය නො වන සංවිධාන ස්වරූපී ව්‍යාපෘතිවලට මෙම සංවිධාන, ඒවායේ අනන්‍යතාව, ඉතිහාසය, කීර්තිය හා මතවාද ආදිය විකුණා ආර්ථික හා සමාජමය ලාභ ලබන තැරැව්කරුවෝ ය. මිනිසුන්ගෙන් වියෝ වී හුදකලා වන මෙම සංවිධානවලට සුළු මුදලක් විසි කළ විට ඔවුන්ට මෙම වාම පතාක යෝධයන් අල්ලේ නටවන්නට පුළුවන. ඇත්ත ම ක‍ීවොත්, වාමාංශික සකසුරුවම්වාදය නිසා මේ නායකයන්ගේ මිළ ඉතා අඩු ය. ඒත්, ඔවුන් විකිණෙන්නේ තෝරා ගත් කපටීන් කීපදෙනෙකුට පමණි.

මේ කල්ලි කණ්ඩායම්වල ඇතුළත විස්තර දන්නා පුද්ග‍ලයෝ රැසක් සිටිති. නිදසුනක් ලෙස හිරු කණ්ඩායම විසින් ජාතික ප්‍රශ්නය විෂයෙහි දරන ලද සාමූහික දේශපාලන මැදිහත්වීමේ පංගුකරුවෝ රැසක් දුෂ්කර තත්වයන් යටතේ තම ස්ථාවරයන් රැකගෙන හා සංවර්ධනය කරමින් තවමත් මෙහි සිටිති. ඒ ස්ථාවරයන් නිසා ඇතැමෙකුට රටින් පිටුවහල් වන්නට සිදු වුණා ය කියා එහි මුළු අයිතිය ම හිමි කර ගන්නට හදන බොරු වීරයන් හා ඔවුන් පුම්බන හය හතර නො දත් දරුවන් ගැන ඇති වන්නේ කණගාටුවකි. 

අප මෙම කරුණු කීපය සඳහන් කරන්නේ කාගේවත් චරිත ඝාතනය පිණිස නො වේ. එහෙත්, පුහු වීරයන් පුම්බන්නට ද ඉඩ දිය නො හැකි ය. හේතුව, සමාජවාදී දේශපාලනයක් යළි සොයා ගැනීමේදී එවැනි ක්‍රියා බාධාකාරී වන හෙයිනි. අපට වුණේ කුමක් ද යන ඇත්ත නග්න දෑසින් විමසා බැලිය යුතු ය. ඒ සඳහා ඔය බොරු සරුව පිත්තල සන්නාහ ගලවා දැමිය යුතු ය. වාම ඉතිහාසය සංස්කෘතික වශයෙන් ප්‍රශ්න කිරීම අතිශය දේශපාලනික ය. නව සමාජවාදී භාවිතාවක් සොයා යා හැකි එකම මග එයයි.

ඒ කතිකාවට අපි ඔබටත් ආරාධනා කරන්නෙමු.


මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න
Read in English blog.parakum.com