යාපනයේ තරුණ මර්දනය ඇයි?

දකුණේ ඉල්මහ විරු සමරුවක්

ආණ්ඩුව මේ වනවිට යාපනයේදී ජාතීන්ගේ ප්‍රශ්නයට 'විසඳුම්' දෙමින් සිටි‍යි. 

පසුගිය 'මහවිරු දිනයේදී' මියගිය සිය නෑ මිතුරන් වෙනුවෙන් පහන් දැල්වූ 'වරදට' සරසවි සිසුන් ප්‍රමුඛ යාපනයේ මිනිසුන් අත්අඩංගුවට ගෙන  සිරගත කරනු ලබමින් තිබේ. 

ලංකාවේ සිංහල තරුණයෝ 1971දී හා 1989දී කැරැලි ගැසූ අතර ඒ කැරැලිවලින් මියගිය අය අවුරුදු පතා සැමරීම සඳහා මහා උත්සව පැවැත්වීම සඳහා කිසිදු බාධාවක් නැත.

මියගිය මිනිසුන් වෙනුවෙන් පහන් දැල්වූ පළියට ඔවුන් නැගී සිටිනු ඇතැයි ඝාතකයින් බිය විය යුතු නැත. අනෙක් පැත්තෙන් ඝාතකයින්ට දේශීය මහජන හා රාජ්‍ය ආරක්ෂාවද ජාත්‍යන්තර නීතියේ දුබලතාවල රැකවරණයද ලැබී, අපරාධ සම්බන්ධයෙන් මුක්තිය තහවුරු වී තිබෙන සංදර්භය තුළ කුමට බිය වන්නද? 

මෙතරම් බිය හෘදය සාක්ෂියටද? එය නම් පිළිගත නොහැකිය. ඔවුන්ට හෘදය සාක්ෂියක අංශුමාත්‍රයක්වත් තිබේ යයි මෙතරම් කලක්නම් පෙනෙන්නට තිබුණේ නැත.

එසේනම් ආගමට බයද? මොවුන් වනාහි ගස් ගල් වඳින ප්‍රාථමික ආගම් අදහන්නෝය. ඔවුන්ගේ ආගම් දියුණු ආගම් නොවන ඔවුන්ට සැනසීම ලබාගැනීම සඳහා ඕනෑ ආකාරයකට විග්‍රහ කරගතහැකි ආගම් වේ. 

මේ ඔවුන් දන්නා දේශපාලනයයි. ඔවුන් දන්නා දේශපාලනය ජාතිවාදය හා මර්දනයයි. ඔවුන් බලාපොරොත්තු වන අන්දමට දෙමළ මිනිසුන් සිතන එකත් නතර කළ යුතුය.

මේ වනාහි පාලකයන්ගේ ජාතිවාදී මුග්ධකමේ තරමයි. මර්දනයෙන් මිනිසුන්ගේ සිතුවිලි පවා පාලනය කළ හැකි යයි ඔවුහු සිතති. 

ලංකාවේ ජාතීන්ගේ ප්‍රශ්නයට මේ විසඳුම කිසිදා සාර්ථක නොවන එකකි. මෙයින් සිදුවන්නේ ජාතිවාදයට බර වූ රැඩිකල් දෙමළ දේශපාලනය නැවතත් ත්‍රස්තවාදය වෙත තල්ලුවීම පමණකි.

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න