කාර් දේශපාලනය හා කාර් සංස්කෘතිය

අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ, රාවය 2016-06-12

ඇමතිවරුන් 30 දෙනෙකුට නව වාහන මිලදී ගැනීම සඳහා රුපියල් බිලියන 1.2ක මුදලක් ලබා ගැනීම සඳහා පරිපූරක ඇස්තමේන්තුවක් අමාත්‍ය ගයන්ත කරුණාතිලක විසින් පසුගිය 7දා පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන ලදී. ‍

මේ වනාහි බූරුවාගේ කොන්ද කඩන පිදුරු ගහ වැනි එකකි. මේ වාහන ගැනිල්ල සිදු වන්නේ මහජනතාව පිට අධික බදු බරක් පැනවීමෙන් පසුවයි.

නව ආණ්ඩුව බලයට පත් වී දැන් වසර එකහමාරක් පමණ වේ. ආණ්ඩුව බලයට පත් වූ වහා ම මේ රටේ ධනේශ්වර පාලනයේ ආධිපත්‍යය හොබවන මධ්‍යම පංතියේ වැඩිම වරප්‍රසාදිත පිරිස වන, අඩුවෙන් වැඩ කර, සාපේක්ෂව වැඩි වැටුප්, විශ්‍රාම වැටුප් ආදිය මහජන මුදලින් සූරා කන රජයේ සේවකයන්ට රු. 10,000ක වැටුප් වැඩි වීමක් ලබා දුන්නේ ය. එහෙත්, එම වැටුප් වැඩි වීමෙන් පසු ගත වූ වසර තුළ රාජ්‍ය සේවයේ අංශු මාත්‍රයක හෝ වැඩිදියුණුවක් වී තිබේ ද යන්න ප්‍රශ්නයකි. ඇත්තෙන් ම සිදු වී තිබෙන්නේ රාජ්‍ය සේවය තව දුරටත් පිරිහීම නොවේ ද යන්න සාකච්ඡා කළ යුතු ය.

අද වන විට රාජ්‍ය නිලධාරීහු තමන්ට එෆ්.සී.අයි.ඩී. යන්නට සිදු වේ ය යන තර්කය ඉදිරිපත් කරමින්, තීරණ ගැනීම් කල් දමමින් ජනතාව මහත් අසීරුවට පත් වන අන්දමින් කටයුතු කිරීම රාජ්‍ය ආයතනවල සුලබ තත්වයකි.

සීමා කරනවා යයි පොරොන්දු වුවත්, මේ වන විට සියයක් පමණ වන ඇමති මණ්ඩලය මේ සම්බන්ධයෙන් වග කියන්නේ නැත. ඔවුන් ද කරන්නේ ජනතාව සමග එක් වී ආණ්ඩුව යයි කියන ඔවුන් නො වන එකකට බනින එක ය. මෙයට හොඳම නිදසුන දූෂණ විමර්ශන සම්බන්ධයෙන් ඇමතිවරුන් නිතර ප්‍රකාශ කරන අතෘප්තියයි. ලංකාවේ ජනතාව ඔවුන්ට ඇමති තනතුරු හා ඒ හා සම්බන්ධ පුළුල් බලතල ප්‍රමාණයක් ලබා දී තිබේ. එසේම, මහින්ද රාජපක්ෂ සමයේ මෙන් ජනාධිපතිගේ මල්ලිලා, පුතාලා හැම තැනකම ඇඟිලි ගසන තත්වයක් ද නැත. එහෙම තිබෙද්දී පසුගිය වසරක කාලය තුළ ඇමතිවරුන්ගේ කාර්යසාධනයෙහි ගත යුත්තක් නැත්තේ ඇයි? ප්‍රශ්නය කාර් නැතිකම ද? වැඩ බැරිකම ද? වැඩ බැරි දාසලාට සුපිරි කාර් දෙන එක කටුස්සන්ගේ කරේ රත්තරං බඳිනවා වැනි ය. අශ්වයන්ට අං දෙනවා වැනි ය.

කාර් එක යනු උපයෝගී භාණ්ඩයකි. තවත් යන්ත්‍රයකි. එහෙත්, ලාභය මූලික අරමුණ වන ධනේශ්වර සමාජය වෙනත් ඕනෑම භාණ්ඩයකට පරිද්දෙන් ම එයට ද  පාරිභෝජනවාදී සංස්කෘතික වටිනාකමක් එකතු කර තිබේ. එබැවින් ලෝකය පුරාමත් කාරය යනු සමාජ තත්වයේ ප්‍රදර්ශන භාණ්ඩයක් වී තිබේ.

ලංකාවේ මෙම තත්වය වැඩිදුරටත් විකෘති වී තිබේ. එයට හේතුව කාර් යනු ලංකාවේ දුම්වැටි වැනි දෙයක් වන හෙයිනි. දුම්වැටිවලට බදු පණවන්නේ ඒවා පරිහරණය එපා කරන්නට ය. එවැනි බදු තහනම්කාරී බදු ලෙස හැඳින්වේ. ලංකාවේ කාර්වලට ද බදු පණවන්නේ එසේ ය. එසේ බදු පණවන්නේ මාර්ග තදබදය, පාරිසරික ප්‍රශ්න ආදිය නිසා බව පෙන්නුවත් ඇත්ත තත්වය එය නො වේ.

එහෙම කරනවා නම්, පොදු ප්‍රවාහන සේවා දියුණු කිරීම සඳහාත් රජය පැත්තෙන් තීරණාත්මක ක්‍රියාමාර්ග තිබිය යුතු ය. පසුගිය වසර එකහමාරක කාලය තුළ ලංකාවේ අලුතෙන් එක ම දුම්රියක්වත් කාලසටහනට එක් වී තිබේ ද? එක දුම්රියක හෝ එක පෙට්ටියක් හෝ වැඩි වී තිබේ ද? දුම්රිය ප්‍රමාද වීම අඩු වී තිබේ ද? මහජනතාවට වැදගත් වන ඒකාබද්ධ කාලසටහනකට බස් ධාවනය කිරීම සිදු වී තිබේ ද? බස් සේවාවන් කෙතරම් වැඩි දියුණු වී තිබේ ද? මග දෙපස බස් නැවතුම්පොළවල් කීයක් හැදුවා ද? නගරවල ප්‍රධාන බස් නැවතුම් ස්ථාන කීයක් සංවර්ධනය කර තිබේ ද? එපමණක් නොව, පයින් යන මිනිහෙකුට අත පය කඩා ගන්නේ නැතුව පයින් යන්නට පුළුවන් පදික වේදිකා තිබේ ද? බයිසිකලයකින් යන්නට කැමති මිනිහෙකුට පණ බේරාගෙන ගමන යන්නට පුළුවන් මාර්ග විනයක් තිබේ ද?

මහින්ද රාජපක්ෂලා රටට කෙතරම් හානියක් කළත්, ඔහුගේ රජය යටතේ මෙම කාරණා සම්බන්ධයෙන් මීට වඩා සංවේදීබවක් දක්නට ලැබුණු බව කිව යුතු ය. දැන් ඉතින් අප එසේ කීවා ය කියා රාජපක්ෂ පවුල නැවත බලයට ගෙන ඒමට හීන දකින ප්‍රවේණි දාසයන් උඩ පනින්නට ඕනෑ නැත. අප කියන්නේ සරල දෙයකි. දුර්ගුණ බැහැර කර, යහගුණ ප්‍රවර්ධනය කරමින් රාජ්‍ය පාලනය ගොඩනගන්නට පුරවැසියන් ලෙස අපගේ මැදිහත්වීම කළ යුතු ය.

මෙම බදු පසුබිමෙහි සංස්කෘතික කාරණාවක් ඇති බව පැහැදිලි ය. ඒ බව ඇමති ජෝන් අමරතුංග විසින් කරන ලද ප්‍රකාශයෙන් හා ඉන් පසු කාර් වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් කර තිබෙන මෙම පරිපූරක ඇස්තමේන්තුවෙන් පැහැදිලි වේ. වැඩ කරන දේශපාලකයන්ට ඒ සඳහා යෝග්‍ය වාහන ලබා දීම වැරදි නැත. ලංකාවේ දේශපාලකයන් වැඩිපුර රටේ හතර කොණ දුවන්නේ පීත්ත පටි කපන්නට ය. ඒ යන ගමන්වත් ඔවුන් හරි හමන් අධීක්ෂණයක් කරන්නේ නැත. නිදසුනක් ලෙස පසුගිය කාලයේ මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා තැනින් තැන යන විට කරන ලද මවාපෑම් සලකා බැලිය හැකි ය.

ලංකාවේ දේශපාලකයන්ගේ ගමන් බිමන් ගැන ජනවහරේ ඇති ප්‍රස්ථාව පිරුළකින් කියන්නේ නම් බල්ලට ඇති වැඩකුත් නැත. හෙමින් ගමනකුත් නැත. තාක්ෂණය දියුණු වූ අද කාලේ වැඩ සංවිධානය කරන්නට පස්ස කඩා ගත් කඩි සේ තෙල් පුච්චමින් දුවන්නට ඕනෑ නැත. එසේ ම, පීත්ත පටි කපමින්, කටේ නරිවාදං රෙද්ද පල්ලෙන් බේරමින් ඇවිද්දා ය කියා සිදු වන සෙතක් ද නැත.

මෙතන තිබෙන්නේ කාර් සම්බන්ධයෙන් තිබෙන ලාංකික කුහක සංස්කෘතියයි. ලංකාවේ කාර් සංස්කෘතිය තුළ ඉහළ සිට පහළ දක්වා ම කාරය යනු තමන්ගේ අවශ්‍යතාවට ගැලපෙන මෙවලමකට වඩා පුරාජේරුව ප්‍රකාශ කරන ප්‍රදර්ශන භාණ්ඩයකි. මීට කලකට ඉහතදී මංගල සමරවීර ඇමතිවරයා මේ ගැන පළ කළ අදහසක් සිහිපත් වේ. මතක හැටියට ඔහු කීවේ, තමන් ගමන් බිමන් යන්නේ අතපය දිගහැර යා හැකි වෑන් රියක බවයි.

මෙතැනදී අදාළ වන තවත් කාරණයක් තිබේ. එනම්, මහජන නියෝජිත බලයෙන් හා මහජන මුදලින් සැප විඳින දේශපාලකයා ලංකාවේ මධ්‍යම පංතියේ පරමාදර්ශයකි. ඔහුගේ පාරිභෝජන රටාව තුළින් ප්‍රකාශ වන්නේ ලංකාවේ අධිපති සමාජයේ ආශාවයි. එයට විරෝධය පළ කරන බොහෝ දෙනෙකු තුළින් ප්‍රකාශ වන්නේ දේශපාලනික විරෝධයකට වඩා තමන්ගේ ආශාව කෙරෙහි ඇති දුරස්ථභාවයෙන් ඇති වන කාංසාවකි.

ලංකාවේ වැඩිදෙනෙකුට ඇත්තේ ජපන් කාර් පිස්සුවකි. ඉන්දියන් කාර් තාක්ෂණික අතින් පසුපසින් සිටින බව බොරුවක් නො වේ. එහෙත්, දරා ගන්නට බැරි තරම් ණය වී ජපන් කාරයක් ගන්නවාට වඩා ඉන්දියන් කාරයක හෙමින් යන ගමන් මාර්ග විනය ගැන සටන් කරන එක නරක ද?

සිංහ ලේ කියා ස්ටිකර් අලවාගෙන ඉන්දියන් විරෝධය දේශනා කරමින්, ජපන් කාර් ගැන සිහින දකිමින් බජාජ් ත්‍රිරෝද රථවල යනවාට වඩා වැදගත් වැඩක් දැන් තිබේ. ලංකාවේ සමාගම් කීපයක් රටට ගැලපෙන, අඩු මිළ කාර් නිෂ්පාදනයට අත ගසා තිබේ. මේවා මෝස්තර පැත්තෙන්, තාක්ෂණය පැත්තෙන් සංවර්ධනය කරන්නට දිරි දිය යුතු ය. අධික ලාභය, මහා පරිමාණ නිෂ්පාදනය හා අධිරාජ්‍යවාදී යයි කියන රටවල ලාංඡන අදාළ කර නො ගන්නා, එක් එක් පුද්ගලයාගේ අවශ්‍යතාවන් හා දේශීය තත්වයන් මත වෙනස් කරමින් නිෂ්පාදනය කරන සුළු පරිමාණ කාර් නිෂ්පාදන කර්මාන්තයක් වෙත යොමු වන්නට අවශ්‍ය පසුබිම හා තාක්ෂණික ඥානය ලංකාවට තිබේ. සියරට දේ සිරි සැප දේ කියන දේශප්‍රේමී පාරිභෝගිකයන්ට දැන් මේ දේශීය නිෂ්පාදකයන් දිරි ගන්වන්නට අනගි අවස්ථාවක් ලැබී තිබේ. 

ලංකාවේ සමාගමක් දේශීය මෝටර් රථ ගැන සිතන ආකාරය මෙතැනින් 

මේ ලංකාවේ හැදූ තවත් කාරයකි.

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.