ඝාතන සංස්කෘතිය විසින් සිංහල සමාජයගිලගැනීම හා සිවිල් සමාජ මුග්ධත්වය

ලාංකීය සමාජය දැන් දේශපාලන කැරැලිවලින් මුක්තය. රට හෙල්ලූ කැරැලි ගැසූ කැරැලිකාර ව්‍යාපාරම දැන් කියන්නේ තමන්ට ලණු කැරැල්ලක්වත් අඹරාගන්නට බැරි බවයි. 

වේලුපිල්ලේ ප්‍රභාකරන් විසින් 1970 දශකයේදී මුලපුරන ලද දෙමළ ජාතිවාදී සන්නද්ධ කැරැල්ල 2009දී ඔහුගේ මරණයත් සමගම අවසන් වූයේ දෙමළ ජාතික විමුක්ති අරගලයට තීරණාත්මක පරාජයක් අත්කරදෙමින් බව දැන් ප්‍රත්‍යක්ෂ වෙමින් තිබේ. සිංහල ජාතිවාදය අසීමිත ලෙස ශක්තිමත් කිරීමෙහිලා ඉවහල්වීමෙන් එය විසින් ලාංකීය දේශපාලන ප්‍රජාවට කරනු ලැබුවේ සුළුපටු හානියක් නොවේ.

මේ කැරැලිත් සමග ලාංකීය සමාජයේ සිදුවී තිබෙන දේශපාලන පරිවර්තනය එක් පැත්තකින් සිවිල් සමාජය ඒකාධිපතිවාදය ඉදිරියේ දණගැසීමක් ලෙසද පොදුජන අවකාශය පූර්ණ අරාජිකත්වයට ගොදුරුවීමක් ලෙසද විග්‍රහකිරීමට පුළුවන. 

සිවිල් සමාජය මේ වනවිට අරගල කරමින් සිටින්නේ සමාජ විපර්යාස ඇතිකිරීමට වඩා විරෝධය සලකුණු කරමින් සිය පැවැත්ම රැකගැනීම සඳහාය. 

මේ අතර, පොදුජන අවකාශය තුළ අරාජිකත්වය රජයමින් මුග්ධත්වය රැළි නගමින් තිබේ.

ලංකාව ඝාතන සංස්කෘතියක් උරුම කරගෙන ඇති අතර, යුද්ධ නැතිවත් ඝාතන නැතිව පවතින්නට බැරි තත්වයක් ලාංකීය සමාජය තුළ ඇතිවී තිබේ. අවිහිංසාවාදී බෞද්ධයන් ලෙස ආඩම්බරෙන් පෙනී සිටින ලංකාවේ බහුතර ජනතාව පසුගිය දිනෙක ඇතිවූ බන්ධනාගාර කැරැල්ල රාත්‍රී භෝජනය අතරතුර රසවිඳි ආකාරය සිහිපත් කර බලන්න. තමන් අත අවි තිබුණානනම් ඒ කැරැලිකරුවන් ඝාතනය කරනහැටි ගැන ඔබ හා ඔබේ නෑ මිතුරන් පුරසාරම් දෙඩූ හැටි සිහිපත් කර බලන්න. 

මේ කැරැල්ල අනවශ්‍ය කුපිතකිරීමකින් පැනනැඟුණු දෙයකැයි කීවද එය පශ්චාත් නන්දිකාඩල් යුගයේ ලාංකීය සමාජයට නැවතත් සතුරු සංහාරයක රස භුක්ති විඳීමේ අවස්ථාව ලබාදෙමින් යම් අවශ්‍යතාවක් පිරිමැසූබවටද තර්ක කළහැකිය.

මඳ කලකට ඉහතදී ග්‍රීස් යකුන් විසින් සමාජයට ලබා දුන්නේද මේ වින්දනයමය.

මේ ඝාතන සංස්කෘතිය දෙස වාර්ගික ඇසකින් බැලුවොත්, වසර කීපයක‍ට පෙර දෙමළ ජාතියට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වෙමින් පැවති ඝාතන සංස්කෘතිය මේ වනවිට බිලිගනිමින් තිබෙන්නේ සිංහල පීඩිතයන් බවටද තර්ක කිරීමට පුළුවන. 

එපමණක් නොව, අද වනවිට ඕස්ට්‍රේලියාවේ නව ජීවිත සොයා දිවි පරදුවට තබා බෝට්ටුවලින් යමින් සිටින්නේද යුද්ධයෙන් මව්බිමේ ඒකීයත්වය දිනාගත් සිංහලයෝමය. 

ඝාතන සංස්කෘතියේ ගිලී ගිය අදේශපාලනික සිංහල සමාජය හුදු අපරාධකාරී චේතනාවෙන්ම එකිනෙකා මරාගනිමින් සිටින්නේද යන්න විමසා බැලියයුතුය.  

පවත්නා තත්වයට හේතුව දැඩි ආදායම් විෂමතාව හා සමාජය ඉහවහා යමින් තිබෙන ධන තෘෂ්ණාවයි. සැමදෙනාටම අවශ්‍ය වී තිබෙන්නේ ඉක්මණින් ධනවත්වීමටයි. ධනය බලයටද දොරටුවයි. මේ අසීමිත ධන තෘෂ්ණාව විසින් සමාජය තුළ අසීමිත අසහනයක්ද ඇති කර තිබේ.

දේශපාලන විපර්යාසකාරකයෝද උත්සාහ කරමින් සිටි‍න්නේ මේ අසහනයම පවත්නා ක්‍රමයට ‍එරෙහිව ආයෝජනය කිරීමටයි. සරළව කීවොත් ධනයට හා බලයට කෑදර මිනිසුන් පිරිසකගේ එකී කෑදරකමම කුළුගන්වා, ඔවුන් උසිගන්වා, වර්තමානයේ ධනය හා බලය හිමි පිරිසට එරෙහිව කැරැලිගැස්වීමටය. 

මෙමගින් ඇතිකළ හැකි වෙනස වන්නේ බල්ලාගේ ඇ‍‍‍ඟේ දැන් සිටින ඇටමැස්සන් පිරිස එළවාදමා අලුත් ඇටමැස්සන් පිරිසක් ගවසාගැනීම මිස අන්යමක් නොවේ.

නිදසුනක් ලෙස දූෂිත විධායකයට හා දූෂිත ව්‍යවස්ථාදායකයට එරෙහිව දූෂිත අධිකරණයට කොන්දේසි විරහිතව සහාය දැක්වීමේ සිවිල් සමාජ  මුග්ධත්වය බලන්න. සිවිල් සමාජ මිතුරන්ට අපට කීමට ඇත්තේ මෙලඩ්‍රාමාවෙන් මෙලඩ්‍රාමාවට (අතිනාට්‍යයෙන් අතිනාට්‍යයට) යන මේ ගමන අවසන් වනු ඇත්තේ දිනෙන් දින ඔබ පසුපසින් එන බලාපොරොත්තුසහගත බලවේගය හැලීයාමෙන් බවයි.

සිවිල් සමාජ ව්‍යාපාරවලට මේ මොහොතේ අවශ්‍යව තිබෙන්නේ අභ්‍යන්තර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා මූලික මනුස්සකම යළි ගොඩනඟාගැනීමේ ව්‍යායාමයකි. 

පවත්නා ක්‍රමයට එරෙහිව ඔසවා තැබිය යුත්තේ මිනිස් සාරයකි. ජීවගුණයකි. 

පරමාදර්ශී ජීවන විලාසිතාවකි.

මේ ලිපියට ඔබ කැමති වුණත්, අකැමැති වුණත් වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න -->