බෝම්බෙ පින් එක ඇදලා ඉවරයි හිටං

1989 

දොස්තරලාගේ විරෝධය තියෙන්නේ මූලිකව ම සයිටම් එකට. ඒක තනිකර ම තම ආධිපත්‍යය හා සූරාකෑමේ අවස්ථාව සුරක්ෂා කර ගන්නට කරන දෙයක් බව පහසුවෙන් තේරුම් ගන්නට පුළුවන්.

පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය කියන්නේ ජවිපෙන් ගිලිහිලා නන්නත්තාර වෙමින් සිටි පක්ෂයක්. ඔවුන්ට බලය සම්බන්ධයෙන් ලොකු සැලසුම් හැදීමේ හැකියාවක් දැනට නැති වුණත්, සයිටම් කේස් එක ඇදගෙන ගියොත්, ජවිපෙ වමෙන් ඉස්සර කරගන්න චාන්ස් එකක් තිබෙන බව ඔවුන් බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒකට අවශ්‍ය ශිෂ්‍ය මළමිනී කීපයක් විතරයි.

නඩුහබ නිසා දෙකට දෙවාරේ ඉන්න රාජපක්ෂ කල්ලියටත් කොහොමින් කොහොම හරි ආපහු බලය අවශ්‍ය නිසා මේගොල්ලන් අවුළුවන ගින්නෙන් රටේ ඇති වන අරාජිකත්වය ඔවුන්ටත් නියම අවස්ථාවක්.

මේකෙන් නිර්මානය වන මර්දනකාරී පසුබිය ඡන්දයකට යන්නට බයේ ඉන්න රනිල්ලාට, මෛත්‍රීපාලලාටත් නරක යයි හිතන්නට බැහැ. ඔවුන්ට අවශ්‍ය මට්ටමට හමුදාව, පොලිසිය කුපිත කර ගැනීමට මේ වන විට අන්තරේ කට්ටිය සමත් වෙලා තිබෙනවා. මේ වන විට පීඩනයට පත් වෙලා සිටින ජනතාව ආණ්ඩුවට බල කරන්නේ ඇයි ක්‍රියාත්මක නො වන්නේ කියලායි. හිතන්නකෝ මේක පාවිච්චි කරලා හදිසි නීතිය එහෙම දාගෙන හමුදාව, පොලිසිය ආපහු බලවත් වුණොත් ඇති වන තත්වය. තැටිය රත් වෙලා තියෙන මේ වෙලාවෙ හෙට අනිද්දා ඥානසාරලා, චම්පිකලා, විමල්ලා, දිනේෂ්ලා, මහින්දලා එහෙම ජාතිවාදී රොටියක් පුච්ච ගන්නට හැදුවොත් පුදුම වෙන්න එපා.

ඔය අතරෙ අමතක කරන්න එපා දකුණ අරාජික කරන්නට බලාගෙන ඉන්න දෙමළ ජාතිවාදී බෙදුම්වාදීන්ටත් මෙය ස්වර්ණමය අවස්ථාවක් බව.

අපි වැඩ කරන මිනිසුන් වශයෙන් කැකුණ තලන වල් ඌරන් ගැනත්, මඟුල් කන හබන් කුකුළන් ගැනත් අවදියෙන් සිටිය යුතුයි.

පහත දැක්වෙන ලිපිය මා උපුටා දක්වන්නේ එය පවතින තත්වය ගැන හොඳ විශ්ලේෂණයක් නිසායි. අද රටේ පවතින කලබලවල විවිධාකාරයේ පාර්ශ්වකරුවන් වී සිටින බොහෝ අයට 1989 වගේ යුගයක් ගැන මතකයක් නැහැ. ඒ නිසා නැවත නැවත සිදු වෙමින් පවතින සමාන සිදුවීම් තේරුම් ගන්නට අවශ්‍ය ඥානය ඔවුන්ට නැහැ. මේවා සිදු වන හැටි හොඳින් දන්න ඇතැම් පිරිස් වාසි තකා හෝ ලාංකිකයන්ට සුපුරුදු අමතක වීමේ රෝගය නිසා නො කියන කතා ගොඩක් නැවත මතක් කරමින් ලියූ ලිපියක් මේ.

දැන් බෝම්බෙ පින් එක ඇදලායි තියෙන්නෙ. සයිටම් එක රජයට ගත්තාත් දැන් මේක අවසන් වෙයි කියලා හිතන්නට බැහැ. ලංකාවට බුදු සරණයි!

මරාගෙන මැරෙන්නට පෙර...

සයිටම් විරෝධී අරගලය මරාගෙන මැරෙන සටනක් බවට පරිවර්තනය වෙමින් ඇති බව පෙනෙන්නට තිබේ. එය කණගාටුදායක තත්ත්වයකි. මේ ගැන ලිවිය යුතු බොහෝ දේ වෙනත් තැන් වල ලියැවී ඇතත්, කරුණු සිදුවේගෙන යන ආකාරය පෙනෙන විට යමක් නොලියා සිටිය නොහැකිය.

මේ අරගලයත්, අසූව දශකයේදී උතුරු කොළඹ වෛද්‍ය විද්‍යාලයට එරෙහිව ඇරඹුණු අරගලයත් අතර බොහෝ සමානකම් ඇති අතර කැපී පෙනෙන වෙනස්කම්ද තිබේ. සයිටම් විරෝධී අරගලයේ ශක්තිය රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය ප්‍රමුඛ වෛද්‍යවරුන් වුවත්, එහි ගාමක බලවේගය වන්නේ විශ්ව විද්‍යාල සිසුන්ය. ඔවුන් පසුපස සිටින දේශපාලන බලවේගය පෙසපෙ විය යුතුය. එහෙත්, අරගලයට සම්බන්ධ සරසවි සිසුන්ගෙන් බහුතරය වැඩිම වුනොත් පෙසපෙට අනුකම්පාව දක්වන්නන් මිස පෙසපෙ කාඩර් වරුන් හෝ සාමාන්‍ය සාමාජිකයින් විය නොහැකිය.

අරගලය හා සම්බන්ධව සිටින වෛද්‍යවරුන් බොහෝ දෙනෙකුගේ ප්‍රශ්නය වෘත්තීය (ආර්ථික) ප්‍රශ්නයක් වුවත්, සංගමයේ නිලධාරීන්ට දේශපාලන අරමුණුද ඇති බව පෙනේ.

උතුරු කොළඹ වෛද්‍ය විද්‍යාලයට එරෙහිව පැන නැඟුණු අරගලය හා එයින් පසුව සිදුවුණු ක්‍රියාදාමය අවසන් වුණේ 1989 පමණ වෙද්දීය. පෞද්ගලික අත්දැකීම්ද ඇතුළුව මේ කාලය ගැන ලියන්නට ඕනෑ තරම් දේවල් ඇතත් කෙළවරක් නැති ලියවිල්ලක් විය හැකි මෙය අපි අනාගතයට තබමු. එතැන් සිට, මේ වන තුරු, වසර 28ක් ගෙවී ගොස් තිබේ. අද වයස අවුරුදු 35ක් වන අයෙකු ඒ වන විට අවුරුදු හතක දරුවෙකි. සයිටම් විරෝධී අරගලය වෙනුවෙන් පෙළ ගැසී සිටින සරසවි සිසුන් සියලු දෙනාම වාගේ ඒ යුගයෙන් පසුව ඉපදුණු අයයි. සයිටම් විරෝධී තරුණ වෛද්‍යවරුන්ගෙන් කොටසක්ද ඒ යුගය ගැන මතකයක් නැති අයයි. 

සම්පූර්ණ ලිපිය මෙතනින්

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.