අළුගෝසු යුගයෙන් ප්‍ර‍ජාතන්ත්‍ර‍වාදයට අවදි වන පොලිසිය හමුවේ ඇති අභියෝග

තාත්තා කෝ?

හම්බන්තොට පොලිසියෙන් පැන ගිය බඳගිරි තරුණයාත්, ඔහුට රැකවරණ දුන් සොයුරු සොයුරියනුත් රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගත කර තිබේ. එක් සොයුරියක රිමාන්ඩ් කරනු ලැබුවේ දරුවකු ද සමගයි.

ලංකාවේ අධිකරණ පටිපාටිය තුළ රිමාන්ඩ් කිරීමත් එක්තරා ආකාරයක දණ්ඩනයක් ලෙස භාවිතා වන බව පැහැදිලි ය. මිනිසකුට රැකවරණය දීමේ හේතුවන් ඇප පිට නිදහස් නො කිරීමට කිසිදු හේතුවක් නැති, නැති බැරි මිනිසුන් රිමාන්ඩ් වෙද්දී එදින ම වෙනත් අධිකරණයකදී පුද්ගලයකු පැහැරගෙන ගොස් අඩන්තේට්ටම් කළ බවට චෝදනා ලබා ඇති පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රිනී හිරුනිකා ප්‍රේමචන්ද්‍ර‍ ඇතුළු පිරිස එක් දිනක් හෝ රිමාන්ඩ් භාරයේ නො සිට නිදහස ලැබූ හ.

නීතිය ඉදිරියේ සියල්ලන් සමාන බව ද හිරුනිකාලා, ගෝඨාභයලා වැනි අය වැඩිපුර සමාන බව ද පෙනේ.

කෙසේ වෙතත්, පොලිසිය ද මෙම සිද්ධියේදී සුපුරුදු පොලිස් ක්‍රියාවල යෙදී ඇති බව පෙනේ. තරුණයාට පහර දී තිබේ ද යන්න ගැන ද, තරුණයන් තිදෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගෙන දෙදෙනෙකු පමණක් ගත් බවට සටහන් තැබීම ගැන ද විමර්ශනය කරන බව පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍ර‍කාශකවරයා පැවසී ය.

පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවේ තිබුණු තත්වයන් සමග බැලූ විට දැන් බොහෝ වෙනස්කම් සිදු වී ඇති බව ඉතා පැහැදිලි ය. එහෙත් පරණ භාවිතාවන් තවමත් අවසන් වී නැති බවක් ද පෙනේ. පසුගියදා පුස්සැල්ලාව පොලිස් සිර මැදිරියේදී පුද්ගලයකු එල්ලී මිය ගොස් තිබුණු සිද්ධිය ද ගැඹුරින් විමර්ශනය කළ යුතු ය.

මේ අතර දිනේෂ් ගුණවර්ධන නම් අලුත උපන් බිළිඳෙක් මාධ්‍ය නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් එවැනි දේ සිදු වීම වස ලජ්ජාවක් බව කියා තිබිණි. මේ දිනේෂ් ගුණවර්ධන වනාහි මහින්ද රාජපක්ෂගේ කාලේ ඇමතිවරයකු ව සිටි හාදයා වන්නට බැරි ය. මන්ද, පොලිසිය විසින් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලද සැකකරුවන් විලාසිතාවට මෙන් ආයුධ පෙන්නන්නට ගොස් පැන යාමට තැත් කර වෙඩි කා හෝ ගඟේ ගිලී හෝ මිය යන විට ඒ දිනේෂ්ට ලජ්ජාවක් තිබුණේ නැත.

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආරක්ෂක ලේකම් ව සිටි සමයේ රාජ්‍ය අනුග්‍ර‍හයෙන් පොලිසිය මේ අන්දමින් මිනී මැරූ බව ද තවත් අංශ රැසක් මේ මිනී මැරුම් යුක්තියුක්ත කිරීම සඳහා නිල බලය භාවිතා කළ බව ද අපි ප්‍ර‍කාශ කරමු.

මයුරි - මධුශ්ක

අනුරාධපුරයේ මයුරි ඉනෝකා මෙසේ අතුරුදහන් කරන ලද විශාල පිරිසකගේ ඥාතීන් නියෝජනය කරන්නියකි. මහින්ද රාජපක්ෂ රජය සමයේ පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදහන් කරන ලද සිය සැමියා මධුශ්ක වෙනුවෙන් ඇය කරන අරගලය ඇගේ පමණක් අරගලයක් නො වේ.

ඒ හඬක් නැති තවත් විශාල පිරිසකගේ හඬකි. ඔවුහු මාධ්‍යකරුවෝ, සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරිකයෝ හෝ දේශපාලනයක ඍජු පාර්ශ්වකරුවෝ නො වූ හ. ඔවුන් සමාජය ඉදිරියේ නම් කෙරුණේ අපරාධකරුවන් ලෙසයි. ඔවුන් අපරාධ කර තිබිණි නම්, කළ යුතුව තිබුණේ අත්අඩංගුවට ගෙන නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම මිස විවිධ බොරු හදමින් ඔවුන් අමු අමුවේ මරා දැමීම නො වේ. මෙසේ මරා දමන ලද ඇතැම් මිනිසුන් වෙනුවෙන් ඔවුන්ගේ ඥාතීන්ට හරි හමන් අවමංගල්‍යයක්වත් පවත්වන්නට ආණ්ඩුව හා පොලිසිය ඉඩ දුන්නේ නැත.

එයින් සිදු වුණේ රාජ්‍ය බලය භාවිතා කරමින් මිනී මැරූ තවත් විශාල පිරිසක් නිර්මානය වීම පමණි. ඒ ඝාතනවලට කාකි ඇඳුම් අඳින අය පමණක් නොව, විග් දාන අයත් සම්බන්ධ ය. සුදු ඇඳගෙන පන්සල් යන බොහෝ දෙනෙක් ඒවා අනුමත කළ හ. 

අපි හැමෝ ම අළුගෝසුවන් වූ යුගයක් හමාර කරන්නට ද නැවත ඒ යුගය පණ නො ගන්වන්නට ද අරගලය දිගට ම ගෙන යා යුතු ය. 

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.