සිරිල් සී. පෙරේරා වීරයකු වන්නේ කෙසේ ද?

“වරක් ගුණදාස අමරසේකර සහ රෙජී සිරිවර්ධන අතර පුවත්පත් මගින් ඇතිවූ වාදයකදී ගුණදාස අමරසේකර ‘යුද්ධය හා සාමය‘ සිංහල බසට පරිවර්තනය කල නොහැකි බව පැවසූ අතර එය කල හැකි බව රෙජී සිරිවර්ධන කියා සිටියා. ගුණදාස අමරසේකරගේ කතාව මට පෙනුනේ පරිවර්තන කාර්යයෙහි යෙදී සිටින ලේඛකයන්ගේ හැකියාවන් පමණක් නොව සිංහල භාෂාවද අවතක්සේරු කිරීමක් හැටියටයි. අනෙක් අතින් එය සිංහල පරිවර්තකයන්ට එල්ල කල අභියෝගයක්. මා අභියෝගවලට මුහුණදීමට කැමතියි“

- සිරිල් සී. පෙරේරා සමග සංවාදයක්
(පහනින් පහන උපහාර ග්‍රන්ථයෙන් - සංවාදය සිරිපාල තිලකසේන)

සිරිල් සී. පෙරේරා වෙනුවෙන් තබන මේ සටහන සිරිල් සී පෙරේරා ගැන නො වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න.

මා කතා කරන්නේ වීරයෙකු වන්නේ කෙසේ ද යන්න ය.

මූලිකව ම තමන්ට ගෙවන ලද මිළට හෝ පවරන ලද වගකීමට සරිලන තරමට වැඩ කළ අයෙකු වීරයකු වන්නේ නැත.

ඒ නිසා, තමන්ගේ රස්සාව හරියට කළා ය කියා කවුරුවත් වීරයා පදක්කමට අයිතිවාසිකම් කිව යුතු නැත.

වැඩේ කියන්නේ මේ රට පිරී තිබෙන්නේ තමන්ගේ රස්සාව හෝ හරියට නො කරන එවුන්ගෙනි. එබැවින් රස්සාව හරියට කරන පුද්ගලයා ද වීරයෙකු සේ දර්ශනය වේ. එහෙත්, ඒ වීරයෙකු නො වේ. වෘත්තිකයෙකි.

එසේම යමෙක් සොරකු වූයේ නැත කියා වීරයකු වන්නේ නැත. සියල්ලන් සොරුන් වුණත්, සොරකු නො වී සිටීම මහා අතහැරීමක් නො වේ. ඔබේ වගකීමක් පමණි.

වීරයකු වන්නේ සමාජයෙන් තමන්ට පැවරුණ කාර්යයට වඩා බොහෝ උසස් දෙයක් කරන අයෙකි. ඒ වෙනුවෙන් කාලය, ධනය, ශ්‍රමය, බුද්ධිය හා ජීවිතය කැප කළ අයෙකි. සමාජය ඔසවා තබන්නට, සුබවාදී පරිවර්තන කරන්නට දායක වූයෙකි.

ලංකාවේ දේශපාලනයේ ප්‍රධාන ධාරාවේ වීරයන් නැත. දක්ෂ වෘත්තිකයෝ අතළොස්සක් නම් සිටිති.

කලාවේ, සාහිත්‍යයේ, අධ්‍යාපනයේ, සංස්කෘතියේ, සමාජ සත්කාරයේ සුවිශේෂ භූමිකාවන් රඟමින් සමාජ පරිවර්තනයට ඉවහල් වන සුවිශේෂ කාර්යයන් කළ වීරයෝ අපට සිටිති.

මිනිස් වීරත්වයන් මතු වන අවස්ථා තිබේ. එහෙත් පොදු මිනිස් දුබලතා තුළ ඒවා යටපත් වී යයි. වීරත්වය ස්ථාවරව නඩත්තු කිරීම පහසු නැත. එහෙම කරන්නට උත්සාහ කරන අයට එය කිසි දාක කරන්නට බැරි ය. සත්‍ය වීරයන් වන්නේ වීරයන් වන්නට නො සිතූ මිනිස්සු ය.

අප සමීපව දන්නා මිනිසකු අපට ලෙහෙසියෙන් වීරයකු වන්නේ නැත. හේතුව එම පුද්ගලයා පිළිබඳ අප සතු දැනුමයි. වීරයන් සිටිය යුත්තේ දුරිනි. එහෙත්, ඔවුහු අපගේ හදවතට දැනෙන අය විය යුතු ය. 

සිරිල් සී. පෙරේරා අපට සමීප ය. එතරම් ම දුරස්ථ ය. එසේම ඔහු සමාජ පරිවර්තනයට සැලකිය යුතු දායකත්වයක් සැපයූවෙකි.

ඔහු අපට වීරයෙකි.

සිරිල් සී. පෙරේරා ගැන පහත සටහන හා ඉහත රූපය හා එහි තිබෙන සටහන උපුටා ගත්තේ නිශාන්ත කුලරත්නගෙනි.

චිචිකෝෆ්ගේ සටකපටකම්ද, කරමසෝ සොයුරන්ගේ, එමා බොවාරිගේ, පියෙරි, නටාෂා සහ ඇන්ඩ්රි කුමරුගේ දුක් අදෝනාවන් හා සතුටු සිනාවන්ද අප දැනගත්තේ ඔහුගෙනි.
බුකන්වයිල්ඩ් කදවුරේ භීතියත්, තිමිංගලයා ලුහුබැද ගිය මහල්ලාගේ ධෛර්යයත්, ලුසීගේ, හෙන්රිගේ සහ සෝබියර්ගේ ජීව ගුණයත් අප තුල ජීවමාන කලේද ඔහුය.
මකරාක්ෂයාගේ ඔළු තුනම කපා දැමුවද මිනිසුන් තමා තුල වසන මකරුන් පරාජය කරදමන තෙක් මකරුන්ගෙන් නම් ගැලවීමක් නොවන බවද ඔහු අපට සිහිපත් කරදුන්නේය.
ඔහු අද අප අතර නැතිමුත්, ඔහු අපට සමීප කරදුන් ගැහැණු මිනිසුන් නම් තවත් පරම්පරා ගණනක්ම ඇසුරු කරමින් පසුවනු ඇත.
සුබ ගමන්!

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.