දිනමිණ පුවත්පතේ බ්ලොග් පිටුව හෙවත් වලිගය විසින් බල්ලා වැනීම

අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ නම් බ්ලොග්කරුවා බ්ලොග් ලිවීමෙන් ඉපැයූ මුදල්

බ්ලොග්කරණය තුළ තිබෙන සුවිශේෂත්වය වන්නේ එහි තිබෙන අදහස් ප්‍රකාශනයේ නිදහසයි. තවත් අයකුගේ සංස්කරණයකට හෝ ව‍ාරණයකට ලක් නො වෙමින් තමන්ගේ අදහස විවෘතව, නිදහස්ව ප්‍රකාශ කිරීමේ අවකාශය බ්ලොග්කරණය විසින් සපයා තිබේ. 

බ්ලොග්කරණය විශේෂයෙන් ම ජනප්‍රිය වූ‍යේ සම්ප්‍රදායික ජනමාධ්‍ය විසින් බැහැර කරන ලද සන්නිවේදකයන් පිරිසක් අතරයි. සිංහල බ්ලොග්කරුවෝ අන්තර්ගතය, ශෛලිය, භාෂාව ආදිය සම්බන්ධව සම්ප්‍රදායික ජනමාධ්‍ය විසින් නිර්මානය කරන ලද සීමා හිතුවක්කාර ලෙස අතික්‍රමණය කරන ලදී. 

එසේම, බ්ලොග්කරණයේ තිබෙන අනෙකුත් සුවිශේෂ ලක්ෂණය වන්නේ පාඨකයන්ට අදහස් ප්‍රකාශ කරන්නට අවකාශය සපයමින් ඔවුන් හා ඍජුව සම්බන්ධ වීමයි. සංවාද ගොඩනැගීමයි. මෙය සම්ප්‍රදායික ජනමාධ්‍යවලට අත්පත් කර ගැනීමට නො හැකි තත්වයකි. 

බ්ලොග්කරුවන් අතර දක්නට ලැබෙන තවත් ලක්ෂණයක් වන්නේ ඔවුන්ගේ ජාලගතවීමයි. අන්තර්ජාලය හරහා සිදු වුණ ජාලගතවීම්වලට අමතරව සුහද හමුවීම් සිදු වුණ අවස්ථා ද තිබේ. ඒ සුහද හමු වීම් සිදු වුණේ ද බ්ලොග් අවකාශයන්ගේ ලක්ෂණ තිබෙන ගල්කිස්ස වෙරළ වැනි පොදු අවකාශයන් තුළ ය. 

සිංහල බ්ලොග් අවකාශ‍යේ ද ඊර්ෂ්‍යාව, ද්වේෂය, අනෙකා කපාගෙන යන තරගය, කුමන්ත්‍රණ, මාකටිං ප්‍රෝඩා වැනි නිශේධනීය දේ නැතුවා නො වේ.

දැන් සම්ප්‍රදායික ජනමාධ්‍ය විසින් බ්ලොග් ද ස්පර්ශ කරමින් තිබේ. රාවය, ජනරළ වැනි පත්තර තෝරා ගත් බ්ලොග්කරුවන්ගේ ලිපි කලක සිට පළ කරති. ලක්බිමට චානුක වත්තේගම ද බ්ලොග් හඳුන්වා දෙන ලිපි මාලාවක් ලියුවේ ය. දැන් අලුතින් ම දිනමිණ ද බ්ලොග්වලට සතියකට පිටුවක් වෙන් කර තිබේ.

බ්ලොග්කරුවන් අතර මෙහෙම දෙයකුත් තිබේ. තමන් විකල්ප මාධ්‍ය අවකාශයක ක්‍රියාත්මකව සිටින්නේ ‍සම්ප්‍රදායික මාධ්‍ය අවකාශයේ තිබෙන ගැටලු රැසක් නිසා බව ඔවුහු හරි හැටි නො දනිති. ප්‍රධාන ම ගැටලුව සම්ප්‍රදායික ජනමාධ්‍යවල බලධාරීන්ගේ හා සංස්කාරකයන්ගේ කෲර ආධිපත්‍යවාදයයි. ඔවුන් පළ කරන්නේ ඔවුන්ගේ අභිමතය පරිදි තෝරා ගත් ප්‍රකාශන පමණි. 

දිනමිණ පුවත්පත විසින් ආරම්භ කර තිබෙන බ්ලොග් පිටුව බ්ලොග්කරුවන්ගේ අමන්දානන්දයට හේතු වී තිබෙන බව පෙනේ. බ්ලොග්කරුවන්ගේ සුහද හමුවකින් පසු සති ගණනාවක් ම යන තෙක් බ්ලොග් පිරී යන්නේ ඒ සුහද හමුව ගැන සටහන්වලින් වන්නා සේ ම මේ දිනවල බ්ලොග්වල ලියැවෙන්නේ දිනමිණේ බ්ලොග් පිටුව ගැනයි. 

දැන් බ්ලොග්කරුවන් අතරින් ඇතැමෙක් උත්සාහ කරමින් සිටින්නේ දිනමිණේ පළ කර ගත හැකි බ්ලොග් සටහනක් ලිවීමටයි. දිනමිණේ බ්ලොග් පිටුව කරන අයියාව අල්ලා ගැනීමට ද කට්ටිය කරන උත්සාහය එක්ක ඒ අයියාට ද මා‍ර මාකට් එකක් හැදී තිබේ. මානසික අල්ලස් නම් පෙනෙන්නට ම තිබේ. තව මොන මොනවා වේදැයි අපි නො දනිමු.

විකල්ප ලෙස පෙනී සිටින ‍බොහෝ අයගේ අවිඥානය තුළ තිබෙන්නේ තමන්ට අත් පත් කර ගත නො හැකි ප්‍රධාන ධාරාව ගැන කාංසාවකි. 

මේකත් හරියට අර සමාජවාදීන්, වාමාංශිකයන් බොහෝ දෙනෙකු තුළ ධනවාදය ගැන තිබෙන කාංසාව වගේ ය. 

සමාජවාදීන් බොහ‍ෝ දෙනෙකුට ධනපති පංතියේ දොරටු විවෘත වූ කල සමාජවාදය අමතක වන්නා සේ ම බ්ලොග්කරුවන් බොහෝ දෙනෙකුට ද ප්‍රධාන ධාරාව විවෘත වූ විට තමන් බ්ලොග් කළේ ඇයි ද යන්න අමතක වන්නට ඉඩ තිබේ.

මා සිතන පරිදි නම්, බ්ලොග්කරුවන් අලුත් වටයකින් සම්‍ප්‍රදායික මාධ්‍යවල පාලනයට යටත් විය යුතු නැත. 2006දී පමණ මම ලක්බිම නිව්ස් පුවත්පතේ සම්මුඛ පරීක්ෂණයකට ගියෙමි. මගේ පළපුරුද්ද ගැන කියන විට මම වාර්තාකරණයේ යෙදුණු ඉංග්‍රීසි වෙබ් අඩවියක් ගැන සඳහන් කළෙමි. එය පහත් කොට තැකීම සඳහා රාජ්පාල් අබේනායක විසින් භාවිතා කරන ලද වචනය වචන වන්නේ 'ඉට්ස් අ බ්ලොග් ඩන් බයි දැට් ...............' යන්නයි. එම වෙබ් අඩවියේ සංස්කාරකවරයා මට කියා තිබූ පරිදි රාජ්පාල්ද කාලයක් එහි වැඩ කර තිබිණි. ඇත්ත, නැත්ත ගැන මට ගැරන්ට් කළ නො හැක.

වැඩේ මේක ය. ඒ කාලයේ බ්ලොග් පමණක් නොව වෙබ් අඩවි පවා ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍යකරුවන්ට විහිළු විය. අද තත්වය වෙනස් ය. සිංහල බ්ලොග් අවකාශය සම්ප්‍රදායික මාධ්‍යයන්ට නො තකා නො හළ හැකි අභියෝගයක් වුණේ සිංහල බ්ලොග්කරුවන්ගේ අප්‍රතිහත ධෛර්යය නිසා ය. මුදලට ‍නොව තෘප්තිය පිණිස දිගට ම ලියූ නිසා ය. (මේ කාරණය මට නම් අදාළ නැත. මන්ද, සහෝදර බ්ලොග්කරුවන් කියන පරිදි මට මාර විදියට ඩොලර් ලැබෙනවා ය. ඕක ඉතින් නෑ කියනවාට වඩා සතේ අතේ නැතත් ඩොලර් තිබෙනවා වගේ ඉන්න එක හොඳ ය.)

මගේ ලිපි නම් දිනමිණේ පළ වේ යයි බලාපොරොත්තු විය නො හැකි ය. හැබැයි ඉතින් ගමක ජීවත් වන මට වුණත් පුවත්පතක ලිපියක් පළ වුණා ම ගමේ මිනිසුන්ගෙන් ලැබෙන ප්‍රතිචාර උනන්දු කරනසුළු බව නො කියා නො හැකි ය.

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න
Read in English blog.parakum.com