කුණු ප්‍රශ්නය හා සමාජවාදය; පුබුදු ජයගොඩට හා විදර්ශන කන්නන්ගරට ප්‍රතිචාරයක්

"එහෙමනම් කුණු දාන්නේ කොහේටද ? " කියන ගොන් ප්‍රශ්නය අපෙන් අහන හරකුන්ට කියන්න තියෙන්නේ "එහෙනම් උඹලගේ ගෙවල් ගාවට ළඟ තැනක මේ කුණු ටික ගෙනත් දාන විදියක් කතා කරගමු" කියන එකයි..යකුනේ, අපි මේ මොහොතේ කල යුත්තේ කුණු අතීශය බරපතල සමාජ අර්බුධයක් වුයේ මන්ද යන ප්‍රශ්නය යලි යලිත් ඇසීමයි...නිද්‍රාවට පත් බහුතර මධ්‍යම පන්තියට මේ ප්‍රශ්නයේ ගැඹුර මුණගැස්විමයි..කුණු ප්‍රශ්නය යලි යලිත් වර නගමින් ඊනියා සංවර්ධන කතිකාව ප්‍රශ්න කිරීමයි..අයිතිවාසිකම් සහ යුක්තිය යනු සටන් කොට දිනාගත යුතු දෙයක් යන දේශපාලන දැනුම මිනිසුන් වෙතට රැගෙන යාමයි..පහල පාන්තික ජනයාගේ ජීවිතයන් ගෞරවනීය ලෙස පිළිගනිමින් ඔවුන් දේශපාලනිකව බල ගැන්වීමයි...කුණු ප්‍රශ්නය යනු මීතොටමුල්ලේ කුණු වෙන තැනකට ගෙන ගොස් බෑමේ ප්‍රයෝගික ප්‍රශ්නයක් ලෙස ලඝු කරන ඊයේ පෙරේදා මැරිලා ඉපදුනු උන්ට මට නැවත කීමට ඇත්තේ මෙයයි.".අපි උඹලගේ ගෙවල් අවටත් රවුමක් ගහල කුණු දාන්න හොඳ තැනක් බලමු...."

මේ ප්‍රකාශය කරන්නේ විදර්ශන කන්නන්ගර ය. ඔහුගේ මේ අදහස මේ මොහොතේ ප්‍රධාන වශයෙන් ම ෆේස්බුක් හරහා දේශපාලනය කරන ලංකාවේ වාමාංශිකයන්ගේ දැක්ම යම් ශිෂ්ටත්වයකින් සංකේතවත් කළ අවස්ථාවක් ලෙස සැලකිය හැකියි. ෆේස්බුක් වාමාංශිකයන් වැඩි දෙනෙකුට ආණ්ඩුවට හා තමන්ගේ විරුද්ධවාදීන්ට වෛර කිරීම හැර පැහැදිලි අදහසක් නැත. ඇතැමෙක් කෙතරම් අශිෂ්ට ද යත්, මැරුණු මිනිසුන්ගේ මළකුණ පවා ආණ්ඩුවට පහර දීමට ඔසවා ගනිති.

කුණු අතිශය බරපතල සමාජ අර්බුදයක් වුයේ මන්ද යන ප්‍රශ්නය යළි යළිත් ඇසීම හා ඊනියා සංවර්ධන කතිකාව ප්‍රශ්න කිරීම සරලමතික ආණ්ඩු විරෝධයට වඩා ගැඹුරු ය.

කුණු අතිශය බරපතල සමාජ අර්බුදයක් වූයේ අන් හේතුවක් නිසා නොව, ධනේශ්වර පරිභෝජනවාදයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙසයි. මෙහිදී පරිභෝජනයත්, පරිභෝජනවාදයත් පටලවා ගත යුතු නැත.

පරිභෝජනය මිනිසාගේ සාමාන්‍ය ලක්ෂණයකි. සමාජ සංවර්ධනයත් සමග පරිභෝජන රටා ද වෙනස් වේ. එහිදී පරිභෝජනය අනිවාර්යයෙන් ම වැඩි විය යුතු ය කියන්නට බැරි ය.

අපි රිලා රංචුවක් උදාහරණයකට ගනිමු. රිලවුන් ආහාර ගන්නා විට ගසට විශාල හානියක් සිදු වේ. ඔවුන් කෑමට ගන්නා ප්‍රමාණයට වඩා වැඩි ප්‍රමාණයක් අපතේ යවති. එහෙත්, බුද්ධිමත් හා වගකිවයුතු පුරවැසියෝ එසේ නො කරති.

මිනිසුන්ගේ අවුල ඇති වන්නේ පරිභෝජනය ජීවිතයේ පරම අරමුණ බවට පත් කර ගැනීමත් සමගයි. මෙය හුදු භාණ්ඩ වන්දනාව පමණක් නො වේ.

උන්නතිකාමය ද පාරිභෝජනවාදය සමග දැඩිව බැඳී තිබේ.

පාරිභෝජනවාදයත් සමග හඳුනා ගත යුතු තවත් ලක්ෂණයක් වන්නේ සමාජයේ අනෙකා පරයා කැපී පෙනීමේ ආසාවයි. පාරිභෝජනවාදය සමාජවාදය සමග ගැටෙන ප්‍රධාන දේශ සීමාව මෙය වේ.

වර්තමාන ජීවිතයේ පරිභෝජනවාදය විහිදෙන දිශානති කිහිපයක් පහත දක්වමි. මේ හැම පරිභෝජනයක් ම මිනිසුන්ට අවශ්‍ය ය. එහෙත්, ඒවා පාරිභෝජනවාදයන් බවට පත් වන්නේ ඒ වෙනුවෙන් දැඩි උන්නතිකාමයකින් හා තෘෂ්ණාවකින් යුතුව කටයුතු කිරීම සමගයි.

• භාණ්ඩ හා සේවා අධික ලෙස මිළ දී ගැනීම හා පරිභෝජනය
• පාරිභෝජනය ගැන නිතර සිතමින්, සාකච්ඡා කරමින්, එය ප්‍රවර්ධනය කිරීම
• අවශ්‍යතා අනුව පරිභෝජනය කිරීම වෙනුවට භාණ්ඩ අනුව අවශ්‍යතා නිර්මානය කර ගැනීම
• අධික ලෙස දැනුම ප්‍රමාණාත්මකව එක්රැස් කිරීම හා එය කැපී පෙනීමට හා අනෙකා යටපත් කිරීමට යොදා ගැනීම
• අධික ලෙස ධනය හා දේපල රැස් කිරීම
• අධික බල තණ්හාව
• අධික කාම තෘෂ්ණාව

මේ ඔස්සේ බැලූ විට අධික පාරිභෝජනවාදය හා ඍජුව හා වක්‍රව සම්බන්ධ පැතිකඩ කීපයක් මෙසේ  අවිධිමත් ලෙස සලකුණු කළ හැකියි.

• අධික ජංගම දුරකථන ලෝලය
• සමාජ මාධ්‍ය විනෝද උන්මාදය
• සෙල්ෆි පිස්සුව
• ට්‍රිප් යාමේ පිස්සුව හෙවත් සංචරණ තෘෂ්ණාව
• දරුවන්ගේ අනාගතය වෙනුවෙන් තමන් ද නො කා නො බී අධික ලෙස ධනය හා දේපල රැස් කිරීම
• අධ්‍යාපන පිස්සුව
• තමන්ට මගහැරුණු සිහින දරුවන්ගෙන් සැබෑ කර ගන්නට යාම
• ටියුෂන්
• පාසල්වාදය
• ජාතිවාදය
• ආගම්වාදය
• බිග්මැච්, ට්‍රකිං හා කඨින පෙරහර
• මංගල්‍යෝත්සව
• අවමංගල්‍යෝත්සව
• දාන පිංකම්
• උපන් දින සාද
• දන්සැල්
• අවුරුදු උත්සව
• පාසල් ස්පෝට්මීට්
• දේශපාලන රැස්වීම්
• කැන්ටිමෙන් කෑමට හා සුඛෝපභෝගී වාහනවල යාමට පාර්ලිමේන්තු යාම
• අධික ලෙස මත්පැන් බීම
• කම් සැපෙහි අධික ලොල්කම
• ටෙලිනාට්‍ය
• වැඳීම
• සංගීත සංදර්ශන
• රජයේ ඉඩම් බලහත්කාරයෙන් අල්ලා ගැනීම හා පසුව එතැනින් ඉවත් වන්නට මහජන මුදලින් වන්දි ඉල්ලීම

මෙහි අවසානයට සඳහන් කරන ලද කාරණය මීතොටමුල්ල කුණු කන්ද අවට පදිංචිකරුවන් බොහෝ දෙනෙකුට සම්බන්ධ ය. (මූලාශ්‍රය: කොළඹ මහ නගර සභාවේ නාගරික කොමසාරිස් වී.කේ.ඒ. අනුර) 

මිනිසුන් රජයේ ඉඩම් බලෙන් අල්ලා ගන්නේ ඇතැම් විට නැති බැරිකමට විය හැකි ය. එහෙත්, නැති බැරි වුණත් නීති ගරුකව කටයුතු කරන මිනිසුන් ඕනෑ තරම් මෙරට සිටිති. රජයේ ඉඩම් බලෙන් අල්ලන ඇතැමුන් දුප්පත් අසරණයෝ ම නො වෙති.

පාරිභෝජනවාදය පිළිබඳ ලොව පුරා මාක්ස්වාදී පාලනයන්ට නිවැරදි දැක්මක් නො තිබීම පිළිබඳ හොඳම උදාහරණය චීනයයි. මාක්ස්වාදීන් බොහෝ කාරණාවලදී කළේ ධනවාදියෙන් ධනපතියා ඉවත් කර එතැනට රජය, පක්ෂය හා නිලධාරියා ආදේශ කිරීම පමණි. පාරිභෝජනවාදය වැනි ධනවාදයේ දුර්ගුණ මාක්ස්වාදීන් විසින් ද එලෙස ම ඉදිරියට ගෙන යන ලදී. 

මේ තත්වය මේ වන විට ජවිපෙ දේශපාලනය තුළ මතු වෙමින් තිබෙන බාල මෝස්තරවාදී ලක්ෂණ තුළ ද දැකි ය හැකි ය. ඔවුන්ගේ උත්සවවල සංස්කෘතික ලක්ෂණත්, එළිමහන් සංගීත සංදර්ශනත් අතර වෙනසක් නො පෙනෙන තරමට එම කාරණා පැත්තෙන් ඔවුන් ද පාරිභෝජනවාදය තුළ ගිලෙමින් සිටිනු දැකිය හැකි ය.

ලංකාවේ මාක්ස්වාදීන් අතර සාමාන්‍යයෙන් දැකිය හැකි පාරිභෝජනවාදය පිළිබඳ සරලමතික හා ව්‍යාජ මාකට් විරෝධී අදහස්වලට එහා ගිය පුළුල් විග්‍රහයක් පසුගිය අප්‍රේල් 18 දින ලක්බිම පුවත්පතේ ලිපියක පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ පුබුදු ජයගොඩ විසින් වියමන් කර තිබිණි.

මීතොටමුල්ලේද ගොඩ ගැසෙන්නේ නාගරික නිවෙස් වල කුස්සියේ කුණු බාල්දිය සහ ඉවතලන ටොෆී කොළ පමණක් නොවේ. බොහෝ දෙනා මේ කොළඹ සාමාන්‍ය ජනතාවගේ දෛනික අපද්‍රව්‍ය ලෙස සිතා සිටියද මෙයින් විශාලතම කොටස අත්පත් කර ගන්නේ මහා පරිමාන කර්මාන්ත වල අපද්‍රව්‍ය බව මීතොටමුල්ල ප්‍රදේශ වාසීන්ට නොරහසකි. එනිසා කසල පිලිබඳ ප්‍රශ්නය වත්මන් නිෂ්පාදන ක්‍රමය හා බැඳී පවතී.

එමෙන්ම වත්මන් නිෂ්පාදනයේ පදනම ලාභ ලැබීමයි. වැඩිවැඩියෙන් ලාභ ඉපයීම හරහා ප්‍රාග්ධන සමුච්ඡගතකරණයයි. නිෂ්පාදනයේ අරමුණ ලාභය නිසා සමාජ අවශ්‍යතා වල අවසන් සීමාවෙන් නිෂ්පාදනය නතර නොවේ. සැබවින්ම පරිභෝජනය නොකරන දේ පවා නිෂ්පාදනය කරමින්, පරිභෝජනය කරන දේ අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට වඩා නිෂ්පාදනය කරමින් ලාභ ඉපයීම මේ ආර්ථික ක්‍රමයේ ස්වභාවයයි. ඒ සඳහා මාධ්‍ය, ජීවන සංස්කෘතිය, කලාව, වෙළඳ දැන්වීම්කරණය ආදී සියල්ල භාවිතා කරමින් මොළ සෝදන අතර අපට කිසිසේත්ම අවශ්‍ය නොවන දේ පවා ජීවිතයේ අත්‍යවශ්‍ය දේ ලෙස ඒත්තු ගන්වන දෘෂ්ටිවාදී මෙහෙයුමක් ක්‍රියාත්මක වේ. එනිසාම ධනවාදී සමාජ ක්‍රමය තුළ නිෂ්පාදනය මෙන්ම පරිභෝජනයද අතාර්කික වන අතරම අධික වේ.

ලාභයම පමණක් අරමුණු කරගෙන පරිසරය සහ මිනිස් ජීවිත නොතකන නිසා මේ නිෂ්පාදන ප්ලාස්ටික්, පොලිතීන් ඇතුළු සෝබන, එහෙත් විනාශකාරී ඇසුරුම්කරණය සමගද සම්බන්ධ වී තිබේ. මේ නිසා කුණු කසල පිලිබඳ ප්‍රශ්නයද උග්‍ර වේ. මේ අධි නිෂ්පාදනය මෙන්ම අධි පරිභෝජනවාදී ජීවන විලාශයද නගර කේන්ද්‍රීයව වර්ධනය කෙරෙන නිසා මේ ප්‍රශ්නය මුලින් කැපී පෙනෙන්නේ නගර වලය. එය ක්‍රමයෙන් නගරයෙන් බැහැරටද ගමන් කරන ආකාරය දැන් දැන් අපට නිරීක්ෂණය කළ හැක.

ඕනෑම භාණ්ඩයක භාවිත වටිනාකමක් සහ හුවමාරු වටිනාකමක් පවතින අතර ඒ දෙක අතර තුලිත සම්බන්ධයක් පවතී. වත්මන් සමාජ ක්‍රමය වනාහී එහි හුවමාරු වටිනාකම් අධි නිශ්චය කරමින් සමස්ත සමාජයම එමගින් සංවිධානය කරන සමාජ ක්‍රමයකි. මේ කුමන ආකාරයකින් ගත්තද කුණු ප්‍රශ්නය වත්මන් ආර්ථික උපායමාර්ගය සමග බැඳී පවතී. මේ ප්‍රශ්නයට දිගුකාලීන පිළිතුර වන්නේ ආර්ථිකයේ සමස්ත පදනමම වෙනස් කිරීමකි. අප සමාජවාදය ලෙස හඳුන්වන්නේ එලෙස ආර්ථිකයේ අරමුණු, ඉලක්ක ප්‍රාග්ධනයේ සහ ලාභ අරමුණු වල වියගසෙන් මුදාගෙන ඒවා සමාජයේ සහ පරිසරයේ යහපැවැත්ම කෙරෙහි වගකීම්සහගත දිශාවකට ගෙනයාමයි.

සුළු, මධ්‍ය හා පරිමාණ කර්මාන්ත යනු මේ රටේ රජයේ රස්සා නො ලැබෙන. අවවරප්‍රසාදිත පීඩිත ජනයා වැඩි පිරිසක් රැකියා කරන අංශය හා රජය පවත්වාගෙන යාමට ආදායම් නිපදවන ප්‍රධාන අංශයක් නිසා අපට ඒ කර්මාන්ත සම්බන්ධයෙන් විරෝධයක් නැත. ඒවායේ අපද්‍රව්‍ය බැහැර කිරීමත් මේ රටේ ජනතාවගේ ම ප්‍රශ්නයකි. 

එම කරුණ හැර, පුබුදු ජයගොඩගේ  මෙම වියමන සමග අපට කිසිදු ගැටුමක් නැත. එහෙත්, පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ දේශපාලන උපායමාර්ගවල ගැටලුවක් තිබේ. ඔවුන් බිම් මට්ටමේදී කරන්නේ මෙකී සංවාදය නො වේ. කුණුප්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් විධිමත් විසඳුම් සෙවීමට රජයට බල කරනවා වෙනුවට ඔවුන් කරන්නේ ජනතාව බිය ගන්වා, වර්තමාන ආණ්ඩුවට එරෙහිව උසි ගන්වා කලබල ඇති කිරීමට උත්සාහ කිරීමයි.

අප මේ සම්බන්ධයෙන් පුබුදු ජයගොඩට දක්වන ලද ප්‍රතිචාරයෙහි මෙම කරුණ ද දක්වන ලදී.

ඔබ ම මෙහි විග්‍රහ කර ඇති මේ ප්‍රශ්නය හා සම්බන්ධ සමාජවාදය මේ රටේ ජනතාව සිටින තැන අතර පරතරය කෙතරම් ද යන්න ඔබගේ විග්‍රහය ඇසුරෙන් ම පහසුවෙන් තේරුම් ගත හැකි ය. ඒ පරතරය පියවීම පිණිස අප දේශපාලනය කළ යුතු ය. එහෙත්, එය ලෙහෙසි නැත.

උපුල් කුමාරප්පෙරුම විසින් මෙහිදී සමාජවාදය සහ මේ රටේ ජනතාව සිටින තැන අතර පරතරයක් තිබීම නිසා එම විසඳුම අදාළ නොවේ යයි තර්ක කිරීම කෙතරම් සාධාරණ ද යන ප්‍රශ්නය මතු කළේ ය.

මා නම් කියන්නේ සමාජවාදය හා මේ රටේ ජනතාව සිටින තැන අතර පරතරය ඉතා පැහැදිලිව විසඳුමට අදාළ බවයි. එය ඇත්තෙන් ම මේ රටේ නොව, ලෝකයේ ම ජනතාවට අදාළ ය.

පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය සංකල්පීය තලයේදී ඉතා බුද්ධිමත් ලෙස මෙම ප්‍රශ්නය ආමන්ත්‍රණය කරමින් මහජන තලයේදී උද්වේගකාරී චර්යාවන් ප්‍රවර්ධනය කරන්නේ මෙම පරතරය නිසා ය. එහෙත්, එයින් ඔවුන් ප්‍රවර්ධනය කරන සමාජවාදයට කිසිදු උත්ප්‍රේරකයක් ලැබෙන්නේ නැත.

සමාජවාදය කරා යා හැක්කේ සමාජ සංවර්ධනය ඔස්සේ මිස මෙතෙක් මිනිස් සමාජය අත්පත් කර ගත් යම් ජයග්‍රහණයක් තිබේ නම් එය අත්හැර දමා ම්ලේච්ඡත්වය ඔස්සේ නො වේ.

මේ ලිපියේ කොතැනක හෝ සමාජවාදය කරා යාමට ම්ලේච්ඡත්වය යෝජනා කර තිබේදැයි උපුල් කුමාරප්පෙරුම ඇසී ය.

ලිපියේ නැත. එහෙත්, එය පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ මෙන් ම සෙසු වාමාංශික පක්ෂවල ද දේශපාලන උපායමාර්ගවල ඇති බව මගේ අදහසයි.

වගකිව යුතු පුරවැසියන් උද්ඝෝෂණය කළ යුත්තේ කුණු කොහේවත් දාන්න එපා කියා නො වේ. කුණු දමන තැන ඒවා නිසි පරිදි කළමනාකරණය කිරීමේ වගකීම රජයට ඇති කරන්නට ය. වර්තමාන උද්ඝෝෂණවල ප්‍රතිඵලය වනු ඇත්තේ කොහේ හෝ ජනශුන්‍ය ප්‍රදේශයක කුණු ඩම්ප් කිරීමට රජය පෙළඹීමයි.

සමාජවාදය යනු ඉතා පැහැදිලිව ම පාරිභෝජනවාදයට එරෙහි අරගලයකි. (පරිභෝජනය සමග පටලවා නො ගන්න. බුද්ධිමත් පරිභෝජනය හා පාරිභෝජනවාදය එකක් නොව දෙකකි.) එය අද, මේ මොහොතේ, මෙතැන සිට ම ආරම්භ කළ යුතු අරගලයකැයි අප කියන්නේ ඒ නිසා ය. එය සමාජවාදය සඳහා වන දේශපාලනයේ එක් ප්‍රධාන අක්ෂයකි. 

කුණු අර්බුදය ගැන කුණු නො වන රූපවාහිනී සාකච්ඡා දෙකක්.

කවුද ඇත්ත කියන්නෙ (ස්වාධීන රූපවාහිනිය)

කුණු කන්ද (ජාතික රූපවාහිනිය)


ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.