රට යාම හා පාරිභෝජනවාදය

කසල කළමනාකරණය ගැන පුහුණු වෙන්නට පිටරට ගිය නිලධාරීන් ගැන ජනාධිපතිවරයා වාර්තාවක් ඉල්ලා ඇත. මේ සටහන ඒ ගැන නො වේ. රට යාම ගැනයි.

ලංකාව කුඩා දූපතකි. මිනිසා සංචරණයට ලොල් සතෙකි. එසේම, සංචරණය ධනේශ්වර පාරිභෝජනවාදී ජීවිතය තුළ ප්‍ර‍වර්ධනය කරනු ලබන ව්‍යාපාරයකි.

සංචරණය නරක දෙයක් නො වේ. එහෙයින්, සංචරණය පාරිභෝජනවාදී ය කියා අවමන් කිරීම සුදුසු නැත.

එහෙත්, සංචරණය පාරිභෝජනවාදී වන ආකාර තිබේ. උදාහරණයක් ලෙස, ලංකාවේ මිනිසුන් කරන ට්‍රිප් යාම කියන වැඩේ සලකා බලන්න. වාහනවල තෙරපී අරවා මේවා කකා, මග දිගට කුණු දමමින්, සමාරම්භයේ සිට සමාප්තිය දක්වා අරක්කු බොමින්, ඒ බෝතල් කුඩු කර තමන් නැරඹූ සුන්දර ස්ථානවල දමමින්, ගිය තැන්වලින් රවුම් ගල් කැටයක් හෝ ගෙදර ගෙන එමින්, ගල්වල අකුරු කොටමින්, ගල් කණු අල්ලා ලිප් බැඳ උයා කමින්, ගස් ගල් පල්ලේ කැත කරමින්, පරිසරය වනසමින්, තමනුත් රස නො විඳ කරන්නන් වාලේ අනුන්ට පෙනෙන්නට කරන සංචරණය දුප්පතා කළත්, පොහොසතා කළත්, එය ඇත්තෙන් ම පාරිභෝජනවාදයයි.

මෙහි තවත් පැත්තක් තිබේ. ඒ රට යාමයි. ලංකාවේ අපට මේ කරදිය වළල්ලෙන් එහා රටකට පය තැබීම දුෂ්කර ව්‍යායාමයකි. මෙරට ජනගහණයෙන් අති බහුතරය ජීවිතයේ කිසිම දිනෙක වෙනත් රටකට යන්නට අවස්ථාව නො ලබති. ඒ නිසා ම, ලංකාවේ මිනිසුන් රට යන්නේ වැඩිපුර ම අල්ලපු ගෙදර මිනිහාට පෙනෙන්නට ය. පිටරට ගියා යයි අනුන්ට කියන්නට අපි හරි කැමති ය. කොච්චර කැමති ද යත්, පුළුවන් නම් වෙන රටක පුරවැසිභාවය අරගන්නට පවා කැමති ය. හැබැයි ඉතින් මේකෙ ඉඳලා වගතුවක් නැති නිසා ඒක වැරදි ය කියන්නටත් බැරි ය.

ව්‍යාපාරිකයන් රට යන්නේ ව්‍යාපාරික අවශ්‍යතාවලට විය හැකි ය. එය රටට හොඳ ය. ව්‍යාපාරිකයන් පිටරටකට ගොස් ඒ රටවල ව්‍යාපාර නරඹා, සතුටින් ඉඳ පැමිණෙන එක පාරිභෝගිකයන් වන අපට ද නරක නැත.

දේශපාලකයන් රට යන්නේ ද රටේ ජනතාවගේ සුබසිද්ධියට ඉවහල් වන පියවර ගැනීම වෙනුවෙන් වෙන්නටත් පුළුවන. හැබැයි, දේශපාලකයන් රට යන තරමේ හැටියට මේ රටේ ජනතාවට සුබසිද්ධියක් නො වෙන එක සැක සහිත ය. මහින්ද යාපා අබේවර්ධන කෘෂිකර්ම ඇමති කාලේ ලංකාවේ ආහාර හා කෘෂිකර්ම සංවිධානයේ දේශීය නියෝජිතවරයා එහි මූලස්ථානය වන රෝමයට ගොස් තිබුණු වාර ගණන මෙන් කිහිප ගුණයක් මේ ඇමති රෝමයට ගොස් තිබුණ බව මට දැනගන්නට ලැබිණි.

මේ චාරිකා සඳහා ඇත්තෙන් ම යොදා ගනු ලබන්නේ මහජනතාවගේ සුබසිද්ධිය සඳහා යෙදවිය හැකිව තිබුණු සම්පත් ය. මහජන මුදලින් හෝ ජාත්‍යන්තර සංවිධාන ලංකාවේ මහජනතාවගේ සුබසාධනයට ඉවහල් වනු ඇති ය යන අනුමානයෙන් ලබා දෙන සම්පත්වලින් හෝ දේශපාලකයන්ට ලබා දෙන විදෙස් පුහුණුවීම් හා වෙනත් අවස්ථාවලින් රටට එතරම් සෙතක් සිදු වී නැති බව පැහැදිලි ය. ලෝකේ ඇවිද ආවත් අඩු තරමේ දේශපාලකයන්ගේ ගොඩේ ගති හෝ වෙනස් වී නැත.

අනෙක් පිරිස රජයේ ඉහළ නිලධාරීහු ය. අනුන්ගේ අවස්ථා පවා පෙරේත ලෙස කොල්ල කමින් රට යන බොහෝ රජයේ නිලධාරීන් රට යන්නේ වෙන මොකකටවත් නොව රට යන්නට ය.  නොමිළේ රට ගියා ය කියා අනෙක් අයට කියන්නට ය. ඔවුන් ලබන පුහුණුවීම්වලින් ද රටට සෙතක් වන්නේ නැත.

මේ ලියන මා ද වරක් ජපානයට ගියෙමි. මා සිටි හෝටලයේ නැවතී සිටි, වෙනත් පුහුණුවකට පැමිණි ලංකාවේ මුදල් අමාත්‍යාංශයේ නිලධාරියකු මගෙන් ඇසුවේ ලංකාවේ සිට ගෙන ආවේ මොනවා ද කියා ය. මා ඇඳුම් ටිකක් රැගෙන ආ බව මම කීවෙමි. නිලධාරියා මට උපදෙස් දුන්නේ නැවත එන්නේ නම්, එහි සිටින කාලය කන්නට සෑහෙන ක්ෂණික නූඩ්ල්ස් වැනි දේ රැගෙන එන ලෙසයි. ගමන් බඩු සඳහා වන බරෙන් සැලකිය යුතු ප්‍ර‍මාණයක් ඔහු නූඩ්ල්ස් පැකට් ගෙනැවිත් තිබිණි. ඉතිරි කර ගන්නා මුදලින් මොවුන් ඒ රටවල සංචරණය කරනවා නම් එයත් ලොකු දෙයකි. එහෙත් ඇතැමෙකු කරන්නේ කුම්මැහියන් සේ කාමරවලට රිංගාගෙන සිට ආපසු එන විට බඩු අරගෙන එන එක ය. රට ගිය බව දැනගත් විට හත්මුතු පරම්පරාවේ ම අය තෑගි බලාපොරොත්තු වන පවුල් ද ලංකාවේ තිබේ.

රට යන සෙසු පාරිභෝජනවාදීන් වන්නේ රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ඉහළ නිලධාරියෝ ය. ඒ අය විදේශගත වන්නේ ද පුහුණු වීම්, පුහුණු කිරීම්, ලංකාව ගැන ලෝකයට කීම්, ලෝක දැනුම ලංකාවට ගෙන ඒම් වැනි දේවලට ය. ගම්වල කට්ටිය වන්දනා නඩවලට සම්බන්ධ කර දී කොමිස් මුදලින් අවුරුදු පතා දඹදිව යන ඇතැම් උපාසකම්මලා සේ ඇතැම් රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන නිලධාරියෝ ද අවුරුදු පතා ජිනීවා යති. ජිනීවා යාම වෙනුවෙන් ම ඇතැම් වාර්තාත් හදති. මේත් පාරිභෝජනවාදයේ ම තවත් සංකීර්ණ ස්වරූපයකි.

ඉස්සර කාලේ මෙන් දැන් පණිවුඩ හෝ ලියුම් හෝ අරගෙන තැන් තැන්වලට යා යුතු නැති බව අනුන්ගේ මුදලින් රට යන පාරිභෝජනවාදියෝ වැඩි දෙනෙක් හොඳින් දනිති. ඔවුන් සහභාගි වන පුහුණුවීම්, පුහුණු කිරීම් වැනි ඒවා ද වැඩි හරියක් දැන් අන්තර්ජාලය හරහා කළ හැකි බව ද, ඒවා වෙනුවෙන් එතරම් මුදල් වැය කිරීම තේරුමක් නැති බව ද ඔවුහු හොඳින් දනිති. මේ කට්ටිය හැමෝ අතේ ම සුපිරි ජංගම දුරකථන ද තිබේ. ඒවායින් පිටසක්වල ජීවීන් සිටිත් නම් ඔවුන් සමග කතා කරන්නට පවා තරමට දැන් තාක්ෂණය දියුණු ය.

තේරුමක් නැති සංචරණය හේතුවෙන් ඇත්තෙන් ම විශාල මිනිස් ශ්‍ර‍මයක්, ඉන්ධන ප්‍ර‍මාණයක් හා පරිසර සම්පත් ප්‍ර‍මාණයක් නාස්ති වේ. ජන ජීවිතයට, සොබාදහමට එයින් සිදු වන බාධා අපමණ ය. පාරිභෝජනවාදයට එරෙහි අරගලය තුළ මේ පාරිභෝජනවාදී සංචරණයට එරෙහි අරගලය ද තිබිය යුතු ය.

මෙම සටහන සංචරණයට හෝ පරිභෝජනයට එරෙහි එකක් ලෙස වරදවා වටහා නො ගන්න. බුද්ධිමත් පරිභෝජනයත්, සංචරණයත් රටට, ලෝකයට වැඩදායී ය. ලෝකය දැකීමෙන් මිනිසුන්ගේ මනස් ලෝකය ද පුළුල් වේ.

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.