පුස් හැලට්

කුරුල්ලන්ට කලින් ගෙවත්තෙන් 

මං තුනේ, හතරෙ වගේ පන්තිවල ඉන්න කාලෙ, ඒ කියන්නෙ සිරිමාවොලාගෙ ඇන්නැම්ලාගෙ සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව කාලෙ, අපේ මාමා කෙනෙකුගේ මගුල් ගෙයක් තිබුණා. ඒකට උයන්න ආවෙ මුස්ලිම් කට්ටියක්. මිනිස්සු නම් කිව්වෙ තම්බි කියලායි. 

ඒ කාලෙ අපේ ගම්වල මගුල් ගෙවල්වල හැටියට ඒක ටිකක් හොඳ එකක් වෙන්නැති. හරක් මස් එහෙමත් තිබුණා. ඒ වෙනකොට කුකුළු මස් ජාතියේ මාංශාහාරය වෙලා තිබුණෙ නැහැ. සාමාන්‍ය මගුල් ගෙවල්වල දුන්නෙ මාළු. ඒ වෙනුවෙන් මාළු ගේන්න කට්ටිය බේරුවල යනවා. 

වැදගතුන්ට සීල් අරක්කුත්, ගැමියන්ට කසිප්පුත් දෙක ම තිබුණා. කොයි එක වුණත්, පිළිගන්වනු ලැබුවේ හොර රහසේයි. කාමරයට ගිහින් කට්ටිය ළඟ, ළඟ නවාගෙන රැවුල් පිහදදා හොරු වගේ එළියට එන එක තමයි වුණේ. මේ හුඟක් බොනපාට්ලා ෂැන්ඩි, බයිට් පාවිච්චි කළේ නැහැ.

එදා හැන්දෑවෙ සාජ්ජෙදි අපේ තාත්තා පිනුං ගහලා නැටුවා. මං හිතන්නෙ ඒ තමයි අපේ තාත්තා අවසාන වතාවට පොඩ්ඩක් පාවිච්චි කරපු අවස්ථාව. පළමුවෙනි අවස්ථාවත් වෙන්න ඇති සමහර විට. අපි වගේ නෙමෙයි, වැදගත් විදියට ජීවත් වුණු වැදගත් ඉස්කෝලෙ මහත්තුරු නේ.

ඒ කාලෙ ඔය බුෆේ නැහැ. මගුල් මේසය වටේට හිටගෙන ගමේ තරුණ ගැටව් කෑ ගහ ගහ අඩුපාඩු ගෙන එමින් අමුත්තන්ට බත්, වෑංජන බෙදුවා. ගෑල්ලමයින්ට එහෙම වැඩිපුර බත් බෙදුවා. එපා කියද්දි කාට කාටත් තව බෙදුවා. මොකෝ උන්ගෙ බත් යැ. හරි හරියට විහිළුත් කළා. උනුත් සැරින් සැරේ අර කාමරේට ගිහින් ආපු නිසා වෙන්න ඇති සමහරු එපා කියද්දි පිට අල්ල උඩිනුත් හොදි බෙදුවා. බීලා ආපු එවුන්ට බීපු සංග්‍රහ කරන්නෝ කොත ගහලා බත් බෙදුවා. සමහරු ඒ රුවන්වැලිසෑ උඩම බුදිය ගත්තා. 

මං නම් මගුල් ගෙවල්වල ගියාම දඩබඩ ගාලා කාලා ඉස්සෙල්ලා අත හෝද ගන්නයි බලන්නෙ. නැතිනම් ඉතින් අර සංග්‍රහ කරන ඉලන්දාරි ළඟට කරන දහ පහළොස් දෙනෙක් අත හෝදපු කාඩි හොද්දට ඔබලා අත හෝදන්න වුණොත් කාපුවා ඔක්කාරෙට එනවා. 

ඒ කාලෙ ගම්වල ඕනැ තරම් පලතුරු තිබුණා. හැබැයි පලතුරු සලාද හදලා කන ක්‍රමයක් තිබුණෙ නැහැ. දැන් අලුත් ක්‍රමේට කරනවා වගේ පලතුරු කෑලි වෙන වෙන ම කාලා බඩේදි සලාදෙ හදා ගන්න ක්‍රමයත් තිබුණෙ නැහැ. පලතුරු කෑවෙ වෙන වෙන ම. වැල ගෙඩිය ගහ යට තියාගෙන ම. අඹ, රඹුටන්, ජම්බු එහෙම ගස් උඩ ම. මගුල් මේස ළඟ කෙහෙල් කැන් පිටින් එල්ලලා තිබුණා කඩේ වගේ. ඒවා ඉදෙව්වෙ අද වගේ කාබයිඩ් ගහලා නෙමෙයි. දවස් දෙක තුනකට කලින් වලක දාලා වහලා දුං ගහලායි. 

අපේ ගම කිට්ටුව ඕවිටිගල ගැන කතාවක් තියෙනවා. කලින් මරපු ගෝනෙකුව මගුල් ගෙදරකට ගන්න ඔය වගේ වල දාලා තිබ්බලු. වල දාලා තියෙන්නෙ අං තට්ටුව උඩට ඉන්න. අං තට්ටුවට පොඩි තට්ටුවක් දාලා බලලා කියනවා ලු මොකවත් වෙලා නැහැ ය කියලා. 

අපේ මාමගෙ මඟුල් ගෙදරට උයන්න ආපු කෝකියෝ පලතුරු ජාති කීපයක් පොඩියට කපලා ලොකු බාල්දියකට දාලා, මුද්දරප්පලම්, රටඉඳි එහෙමත් දාලා, පැරකුම් උකු කිරි ටින් වගේකුත් ඒ උඩින් හලලා, තව සීනි එහෙමත් දාලා, පත්තකින් කලවං කරලා හැදුවා ඉටි චොහොරයක්. 

අපේ අම්මලා එහෙම නම් ඒවා කටේ තිබ්බෙ නැහැ. ඒක දැක්කත් බඩ දඟලනවා ය කිව්වා. ඒ වුණාට අවුලක් නැහැ. අපි නං කෑවා. අපි ඉතින් නො කන්නෙ මොනව ද? 

ඒ කෑම ජාතියට අපේ ගමේ අය කිව්වෙ පුස්හැලට් කියලායි.

මේ මගුල් ගෙදරදි තමයි මම මුලින්ම සිගරැට්ටෙකක් බිව්වෙ. මගුල් ගෙවල්වල ඒවා දෙනවනේ ඒ කාලෙ. අපි දෙක තුනක් ඉස්සුවා. පස්සෙ විස්තර කියන්නම්.  

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.