රජයේ සාක්ෂිකරුවන් මගින් පළිගැනීම වෙනුවට සත්‍ය කොමිෂමක් පත් කරමු ද?

දෙමළ සිවිල් වැසියන් මැරුවේ මොහු විතර ද? ඔබ නැද්ද?

රාජපක්ෂලාට ගේම දෙන්නට ය කියා එමිල් කාන්තන් ගෙන එන්නට සූදානම් වන බව වාර්තා වේ. 

රාජපක්ෂලා කොටින්ට සල්ලි දුන්නේ එමිල් කාන්තන් හරහා බව කියැවේ. මෙම සිද්ධියට ටිරාන් අලස්ගේ නම ද ගෑවී තිබේ. 

2005 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද ජයග්‍ර‍හණය කළේ උතුරේ කොටි සංවිධානය විසින් දියත් කරන ලද මැතිවරණ වර්ජනය නිසා ය. මේ මුදල් දී ඇත්තේ ඒ වෙනුවෙන් අල්ලසක් ලෙස නම් එය වනාහි බරපතල තත්වයකි. 

සිද්ධිය එසේ නම්, එය ලක් ඉතිහාසයේ දැවැන්ත ම මැතිවරණ දූෂණය විය යුතු ය. 

දස වසරකට පසු මෙම සිද්ධිය ඔප්පු වුවහොත් එය මැතිවරණ හා ප්‍ර‍ජාතන්ත්‍ර‍වාදී පදනම මුළුමනින් ම සොලවා දමනු ඇත. 

මේ සෙල්ලම් කර තිබෙන්නේ අන් කිසිවක් සමග නොව ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය සමගයි. 

වැරදිවලට හවුල් වූ අයට සිය වැරදි පිළිගෙන නිවැරදි වීමට පැහැදිලි හිමිකමක් තිබේ. එහෙත්, එසේ විය යුත්තේ ලිහිල් හෝ දඬුවමක් සමගයි. 

වරද පිළි ගෙන රජයේ සාක්ෂිකරුවන් වීම දැන් මෝස්තරයක් වීගෙන යයි. 

එක්නැලිගොඩ සිද්ධියේ ද සාජන් මේජර්වරයකු හා කෝප්‍ර‍ල්වරයකු ඇත්ත හෙළිදරව් කිරීමට යන බව මේ සතියේ ඩේලි නිව්ස් පුවත්පත වාර්තා කළේ ය. එක පැත්තකින් මෙය හරි ය. ඉහළ නිලධාරීන් නීති විරෝධී ඝාතන සිදු කරන්නට අණ දී, වෙනත් අය පාවා දී ඇඟ බේරා ගැනීම ගැන නිදසුන් එමට ය. 

මිරිසුවිල් ඝාතන නඩුවේදී  මාණ්ඩලික සාජන් සුනිල් රත්නායකට මරණ දඬුවම නියම වී අනෙක් සැකකරුවන් නිදහස් වීම නිදසුනකට ගත හැකි ය.

සජින් වාස් ද එසේ රජයේ සාක්ෂිකරුවකු වන්නට යන බව කියැවිණි. 

වැරදි කිරීමට සම්බන්ධ වූ අයට සත්‍යය පවසා සමාවක් ලබා ගැනීමට අවස්ථාව ලබා දීම සාධාරණ ය. 2009ට පෙර සමය යනු එක්තරා භීම සමයකි. එය වනාහි නීතිය අවනීතිය වූ සමයකි. රට සිවිල් යුද්ධයක ගිලී සිටි සමයකි. 2009 සිට 2015 දක්වා වකවානුව ඒ අඳුරු යුගයෙන් ගොඩ එන්නට තිබුණු කාලයකි. එහෙත්, එය භාවිතා කෙරුනේ නැත. 

කෙසේ වෙතත්, අඩු තරමේ 2009ට පෙර යුගය සම්බන්ධයෙන් හෝ සමාජය මීට වඩා සබුද්ධිකව හා සාධාරණව කල්පනා කළ යුතු ය. මෙම යුගයේ සිදු වූ වැරදිවලට වගකිව යුත්තන් සොයා යන විට රටේ ජනතාවගෙන් බහුතරය ද අහිංසක නැත.රාජපක්ෂලා සමග එක් වී මුළු රට ම දඩයමේ ද හොරකමේ ද ගිය හ. කොටි සංවිධානය සමග එක් වී දෙමළ සමාජය ද එය ම කළ හ.

මෙම අර්බුදයෙන් ගොඩ ඒමට මාර්ගය ඇත්තේ සත්‍ය කොමිෂමක් හරහා ය. එහි අරමුණ විය යුත්තේ සංහිඳියාව ඇති කිරීමයි. මේ ගැන සමාජය මීට වඩා කතා කළ යුතු ය. මන්ද, එය අතිශය සංකීර්ණ තත්වයක් වන නිසා ය. එහෙත්, රාජපක්ෂලා, කේපීලා, කුමාර් ගුනරත්නම්ලා පසුපස පවා පන්නා යාම තේරුමක් නැත. එයින් සිදු වන්නේ අපට අදට අවශ්‍ය සමාජ සංහිඳියාව ඇති වීම නො වේ.

සත්‍ය කොමිෂමක් හරහා වරද පිළිගන්නා අයට පොදු සමාවක් දීම ගැන අප කල්පනා කළ යුතු ය. 

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.