කුමාර් උස්සන්නැයි අනුර ගෝඨාභයට කීම

අනුර කුමාරව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායකත්වයට එන්නට පුළුවන් තැනක් දක්වා උස්සා තැබුවේ ප්‍රේමකුමාර් ගුනරත්නම් ය.

එහෙව් ප්‍රේමකුමාර්ව මරන්නට අනුර ඔත්තු දුන්නා යයි ගෝඨාභය රාජපක්ෂ පවසයි.

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ යනු විශ්වාස කළ හැකි පුද්ගලයෙක් නො වේ. එහෙත්, ඔහු සරම කොණකින් උස්සා තම මිනීමරු අතීතයේ අංශු මාත්‍රයක් පෙන්වන්නේ කිසිම පදනමක් නැතිව යයි මම නම් නො සිතමි. 

කෙසේ වෙතත්, මම නම් මේ ගැන කිසි සේත් ම පුදුම නො වෙමි. මේ වනාහි ලංකාවේ වාමාංශිකයන්ගේ සාමාන්‍ය අමානුෂික ස්වභාවයයි. මේ ව්‍යාපාරවල තිබෙන්නේ යාන්ත්‍රික පක්ෂ ධුරාවලියක් මිස මිනිස්කම් නො වේ. ඒක තේරෙනකල් බොහෝ දෙනෙක් ඒ ඊනියා සහෝදරකම් හරි සුන්දර යය් සිතති. 

ප්‍රේමකුමාර් ගුනරත්නම්, විමල් වීරවංශ සම්බන්ධයෙන් හැසිරුණේ ද මේ ආකාරයට ම වන්නට පුළුවන.

ඉතිහාසයක් මුළුල්ලේ මෙවැනි අමානුෂිකත්වයන් නැවත නැවත සිදු වී තිබේ. ලැයිස්තුව කියන්නට ගියොත් බල්ලො බත් කන්නේ නැත.

සත් ගුණවත් පුබුදු ජයගොඩලා ගැන පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයෙන් කැඩී ගිය අය කියන්නේ ද ඔය ටික ම ය.

මං නම් කියන්නේ රෝහණ විජේවීරගෙන් පසු ලංකාවේ ඔය කියන වාමාංශික දේශපාලනය කියන්නේ මේ අමානුෂිකත්වයට තමා ය. මිනිස්කම පාක්ෂිකභාවයට පාවා දීම එහි මූලික ලක්ෂණයකි. 

ඒකේ මිලිටරි එක උතුරේ තිබිණි. දකුණේ තිබුණේ ‘ඔලු මිලිටරි - කඳ මඩකරි' දේශපාලනයකි.

වාමාංශික දේශපාලනය සමග සෙට් වන හිත හොඳ මල්ලිලා මේ අමානුෂික යාන්ත්‍රණය ඔස්සේ කරකැවී එළියට එන්නේ පට්ට කුහකයන් වෙලා ය. නැතිනම්, අප වැනි පිස්සන් වෙලා ය.

වාසනාවට ලංකාවේ කාන්තාවන් මේවාට සෙට් නො වන නිසා දරුවන්ට තනකිරි ඩිංග හරි ලැබෙනවා ය. විප්ලවවාදී පිරිමින්ට මේ සන්තෑසිය නම් තේරෙන්නේ ම නැත. 

මට නම් මෙව්වායේ කිසිම මෙව්වා එකක් දැනෙන්නේ නැත. මගේ මෙව්වා එක මෙව්වා වෙලා ය. මුං හැරෙනකොට මට පේනවා ය. ඒ තරමට මං මුන් නිසා තැම්බී කර වෙලා ය. මං මේවා කියන්නේ නිකම් නො වේ. මම තරුණ කැරැලි තුනක් දුටුවෙමි. දෙකක් මැදින් ඇවිද ආවෙමි. ඒවායේ ගැඹුර බොහෝ දුරට වින්දෙමි. ඒවායේ නො තිබුණ එක ම දෙය මිනිස්කමයි. මිනිස්කම නැති දේශපාලනය වඳ ය. 

හැබැයි, මං දන්න තරමින් මං නම් කාවවත් තැම්බුවේ නැතුවා ය. මගෙන් තැම්බුණු එවුන් ඉන්නවා නම් කියනවා හොඳා ය. එතකොට මට ස්වයං විවේචනාත්මකව බැලිය හැකි ය.

මේ දේශපාලනයට පුළුවන් එක ම එක දෙයකි. අවුරුදු විස්සකට විතර වරක් පරම්පරාවක එඩිතර කොල්ලන් ටිකක්, තව අහිංසකයන් රොත්තක් එක්ක පරලෝකප්‍රාප්ත කරන්නට ය. 2009න් පසු මීළඟ එක 2025-29 විතර වෙන්නට ඉඩ තිබෙනවා ය. 

මම නම් කියන්නේ මානව වර්ගයාගේ යහපැවැත්ම සඳහා ඉවහල් වන දේශපාලන සංවාදය තිබෙන්නේ වම යයි කියන ඔතන නො වේ. ඒක අපි අලුතෙන් හැදිය යුතු ය. මනුස්සකම සොයා යා යුතු ය. න්‍යායට, ආධිපත්‍යයට වඩා මිනිස්කමට මුල් තැන දෙන මිනිස් සාමූහිකයන් තුළින් මතු යම් දවසක ඉදිරිගාමී දේශපාලන ව්‍යාපාර බිහි වෙනවා ඇත. 

එහෙත්, මේ මිනීමරු විහිළුවලට තරුණයින් ගොදුරු වීම වැළැක්විය යුතු ය. 

මේ ඊනියා වම නිරුවත් කරන සාහිත්‍යයක්, කලාවක් ගොඩනැගීම අද දවසේ වැදගත් ම දේශපාලනයයි.

අපි මේ ගැන සංවාදයක් ශාස්තෘෘ නවකතාවෙන් ඇරඹුවෙමු. එය කියවන්නට කැමති අයට කොළඹදී සුළු මුදලකට හෝ නොමිළේ හෝ ලබා දිය හැකි ය. තැපැල් කන්තෝරු යාමට වෙලාවක් සොයා ගැනීමට නො හැකි නිසා තැපැල් කිරීමේ ඉල්ලීම් ඉටු කිරීමට නො හැකි බව කරුණාවෙන් සලකන්න. 

ඔබ කොළඹට එන යන වෙලාවක පොඩ්ඩක් රස්තියාදු වී ශාස්තෘෘ නවකතාව ලබා ගැනීමට කැමති නම්, කරුණාකර මගේ දුරකථන අංකය වන 077 5583470ට කතා කරන්න. 

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.