W3Lanka: Praja.lk Backup

නීතිඥයන් දුෂිත පුද්ගලයින් බව ප්‍ර‍සිද්ධියේ පැවසූ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී රංජන් රාමනායකට එරෙහිව නඩු පැවරීමට කටයුතු කරන බව ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයේ සභාපති යූ.ආර්. ද සිල්වා මහතා ප්‍ර‍කාශ කොට ඇත. කපුටන් කළු පාට යයි අප කියන්නේ පොදු හා සාමාන්‍ය තත්වය සලකා ය. ඒ අනුව, කපුටා කළු පාට ය. එහෙත්, තද කළු කපුටෝ ද, ළා කළු කපුටෝ ද, අළු පාට කපුටෝ ද, කලාතුරකින් සුදු කපුටෝ ද සිටිති. නීතිඥයන් සාමාන්‍යයෙන් සිය සේවාවන් වෙනුවෙන් කරන අය කිරීම් සම්බන්ධයෙන් ලදු පතක් නිකුත් කරන්නේ නැත. මා වැරදි නම්, ලංකාවේ උසාවිවල නීතිඥයන් විසින් නිකුත් කරන ලද ලදුපත් ඉදිරිපත් කර මා වැරදි බව පෙන්වා දෙන්න. ඇතැම් නීතිඥයන් ඉතුරු සල්ලිවත් දෙන්නේ නැත. තමන් විසින් ලබා ගන්නා ලද මුදලක් සම්බන්ධයෙන් ලදුපතක් ඉදිරිපත් නො කිරීම ඉතා වංක ගනුදෙනුවක ලක්ෂණයකි. මෙමගින් ආදායම් වසන් කිරීම ඔස්සේ බදු වංචා කිරීමට අවස්ථාව ලැබේ. මෙය සාමාන්‍ය තත්වය නම් රන්ජන් රාමනායක කරන ප්‍ර‍කාශයේ වරදක් ඇතැයි මට නම් නො පෙනේ. තමන්ගේ ප්‍ර‍කාශය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින් හිරේ යාමට සූදානම් රන්ජන් රාමනායක වැනි මිනිසුන්ට අපේ සහයෝගය හිමි විය යුතු ය. මේ පිළිබඳව කැෆේ සංවිධාන

2008දී ලියන ලද ලිපියක නැවත පළ කිරීමකි. ඩැනා රීඩ්ගේ Burning Times යනු මධ්‍යතන යුගයේදී යුරෝපය, ඇමරිකාව සහ අප්‍රිකාව පුරා පැතිර ගිය මායාකාරියන් ඝාතනය කිරීමේ (witch hunting) ක්‍රියාවලිය පිළිබඳ නිර්මානය වූ අපූරු වාර්තා චිත්‍රපටයකි. පුරාතන යුගයත්, පුනරුද යුගයත් අතර අඳුරු යුගයට අයත් 12, 13, 14 සියවස්වලදී වසර 300ක කාලය තුළදී ස්ත්‍රීන් මිලියන නවයක් හෙවත් ලක්ෂ 90ක් මායාකාරියන් ලෙස හඳුනාගෙන ඝාතනය කරන ලදී. මෙය වනාහි ලෝකයේ ස්ත්‍රී වර්ගයා මත පනවන ලද ඓතිහාසික සමූහ හිංසනයකි. සංහාරයකි. එහෙත්, පුරුෂ මූලිකත්වය තහවුරු වූ නූතන සමාජයේ අද එම සංහාරය පිළිබඳව සාකච්ඡා කෙරෙනුයේ ඉතා මඳ වශයෙනි. චිත්‍රපටයෙහි ම තැනක සඳහන් වන ආකාරයට ‛ඉතිහාසය ලියනු ලබන්නේ ජයග්‍රාහකයන් විසිනි.' කෲර වධ බන්ධනයට ලක් කර, පණ පිටින් පුළුස්සා හෝ දියේ ගිල්වා ඝාතනය කරන ලද මේ ස්ත්‍රීහු කවරහු ද? නවීන විද්‍යාව හා සමාජ පරිණාමය විසින් මායාකාරිය පිළිබඳ පැරණි අර්ථකථනය වෙනස් කර, ඇය හුදු සාහිත්‍යමය ප්‍රබන්ධ චරිතයක් බවට පත් කර තිබෙනමුත්, මධ්‍යතන යුගයේදී මායාකාරිය යනු සමාජයේ ජීවත් වූ යම් බලයක් සහිත ස්ත්‍රියකි. මේ යුගයේදී ලොව පුරා පැතිර ගිය ව

කේක්  උත්සව ධනවාදය (Event Capitalism) කියන්නේ ධනවාදී පාරිභෝජනවාදයේ ඉතා නරක ප්‍රවණතාවක්.  උත්සව ධනවාදය කියන්නෙ ධනවාදය ගැන අතැඹුලක් සේ දත් බවට පොර ටෝක් දෙන වාමාංශිකයන්ට අහු නො වෙච්ච, හැබැයි ඔවුනුත් අහු වෙච්ච සීන් කෝන් එකක්.   මේ වන විට එය මුළු ලෝකය ම වසා ගනිමින් පැතිරෙමින් තිබෙනවා. එමගින් ලෝකයේ සම්පත් විශාල ප්‍රමාණයක් අනවශ්‍ය, අධික පරිභෝජනය හරහා විනාශ කර දමනවා.  සරලව කිව්වොත්, උත්සව අවස්ථාවක ඔබ මත්පැන් බොන, බයිට් කන මළ පෙරේත ස්වභාවය ගැන ආපසු සිතා බලන්න.  දැන් මගෙන් අහන්න එපා උත්සව ධනවාදය කාගේ සංකල්පයක් ද, ඒක ගැන කියල තියෙන්නෙ කවුරුද අරවා මේවා. මේ යෙදුම සකසා ගන්නට ඉවහල් වුණේ මේ වන විට උත්සව සංවිධානය කිරීම සඳහා පවත්නා සමාගම්වල නාමයයි. ඒවාට කියන්නෙ Event Management Companies කියලායි. උත්සව ධනවාදය ගැන මා ලියපු ලිපිය මම රාවයට යැව්වා. පළ වුණත්, නැතත්, මේ සතියෙ සිකුරාදා වන විට බ්ලොග් එකටත් දාන්නම්.  මේ ගැන මා ලියන්නට සිතමින් සිටින කාලයේ පිලිප් ශාන්ත මේ ගැන තබපු සටහන් දෙකක් මා සේව් කරගෙන තිබුණා. පහත පළ වන්නේ ඒවායි.  ධනවාදය (Festival Capitalism) ආපදා ධනවාදයේ (Disaster Capitalism)

මේ කාරණය ගැන ලියන්නට හිටිද්දි තමයි තුෂාර දංකැටිය ඒ ගැන මේ සටහන ලියා තිබෙනවා දැක්කෙ. “එක්සත් ජාතික පක්ෂය වෙනුවෙන් දරදිය අදින, මතවාදි මෙහෙයුම් ගෙනයන නියෝජ්‍ය ඇමතිවරුන් හා පසුපෙළ මන්ත්‍රීන්ට හිස්වන ඇමති ධුර ලබා නොදෙන්නේ ඇයි? එක් ඇමතිකමක් තියෙද්දී එකම කෙනාට තවත් ඇමති කම් ලබා දෙන්නේ ඇයි? අධිකරණ ඇමති ධුරය ද එසේ ය. බුද්ධශාසන ඇමතිකම ද දුන්නේ පුල් ඇමති කමක් තියෙන කෙනෙකුටමය. ඔය ඇමතිකම් පසුපෙළ වැඩ කිරීමට දක්ෂ මන්ත්‍රිවරුන්ට දෙනවා නම් ඒක හොඳ අභිප්‍රෙරණයක්. ඒ වගෙම ඔවුන් නියෝජනය කරන කොට්ඨාසයේ ජනතාවටත් දෙන ප්‍රබෝධයක්." තුෂාරගේ එම ෆේස්බුක් සටහනට ප්‍රතිචාරයක් දක්වමින් බර්ටි රණවීරගේ මෙසේ පවසයි: “රනිල් කවුදැයි හඳුනා ගැනීමට උත්සහ කරන්න. ඔහුගේ අතිශය විශ්වාසවන්තයන්ට හැර ප්‍රබල ඇමතිකම් දෙන්නේ නැත පසුපෙළ අයෙකු පත් කරනු ලැබුවහොත් තවත් කැබිනට් ඇමතිවරයෙකු වෙනුවෙන් මුදල් වැය කිරීමට සිදුවේ. එය මහජන අප්‍රසාදයට හේතු වනු ඇතැයි රනිල් සිතුවා විය හැක." රනිල් එහෙම හිතනවා ද යන්න මට නම් සැක ය. හේතුව, ව්‍යසන අවස්ථාවලදී පවා ඇමතිවරුන් වෙනුවෙන් වාහන ගැනීම සඳහා පරිපූරක ඇස්තමේන්තු සම්මත කර ගැනීමේදී රනිල්ට

රාජිත දැවැන්ත, අස්වාභාවික ප්‍රහාරයකට ලක් වී තිබේ. විජේදාස රාජපක්ෂ නෙරපා හළ දවසේ අනුර කුමාර දිසානායක රාජිතට පාර්ලිමේන්තුවේදී එල්ල කළ කර්කශ ප්‍රහාරය එම අස්වාභාවිකත්වයේ උපරිමයකි. දැන්  ඔහුට එරෙහිව විශ්වාස භංගයක් ද ගෙනැවිත් තිබේ. රාජිත පිරිසිදු දේශපාලකයකු යයි අපි නො සිතමු. දේශපාලකයන්ගේ පිරිසිදුකම සාපේක්ෂ ය.  2015දී අනුර කුමාර දිසානායක ද සුළු හෘදයාබාධයකට ලක් වී රෝහල්ගත කරන ලදී. රාජිත සේනාරත්න හෘදය රෝගියෙකි. එහෙත් ඔහු හෘදය රෝගියකුට නොහොබිනා තරමින් සක්‍රිය දේශපාලනඥයෙකි.  දේශපාලනඥයන්ගේ රෝගාබාධ සඳහා ජනාධිපති අරමුදලෙන් ලොකු ලොකු ගණන් මුදල් ලබා ගැනීම කලක සිට සිදු වේ. රාජිත සේනාරත්නට සිංගප්පූරුවේ මවුන්ට් එලිසබෙත් රෝහලෙන් ප්‍රතිකාර ලබා ගැනීම පිණිස ජනාධිපති අරමුදලෙන් ලක්ෂ 100ක් ලබා දී ඇති බව රාජිත 2016 නොවැම්බරයේදී පිළි ගත්තේ අනුර කුමාර දිසානායක ඒ පිළිබඳ මතු කළ නිසා ය.  කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ලට ජනාධිපති අරමුදලින් රු. ලක්ෂ 109ක් ලබා දී තිබේ. එයට අමතරව තවත් තැන්වලිනුත් මුදල් ගත් බවට ඔහුට චෝදනා එල්ල වී තිබේ.  සාමාන්‍ය මිනිසකුට මෙවැනි රෝගාබාධයක් සම්බන්ධයෙන් ප්‍රතිකාර ගැනීමට ජනාධිපති අරමුදලින්

පසුගිය දවසක රොහාන් පෙරේරාගේ හීන සොයන සමනල්ලු චිත්‍රපටය බැලුවා. ඒක හරි අපූරු අද්දැකීමක්. ළමයින් සුරංගනා කතාවලට ෆැන්ටසිවලට කැමතියි. ඒ වගේම සත්‍ය අත්දැකීම්වලටත් ළමයින් අකැමැති නැහැ. හීන සොයන සමනල්ලු ළමයින් වෙනුවෙන් නිර්මානය කළ අපූරු යථාර්ථවාදී චිත්‍රපටයක්. ඒකෙ කතාව එතරම් අපූර්වත්වයකින් තොර, නිතර අසා පුරුදු කතාවක්. ළමයින් හරි අවංකයි, ඔවුන්ගේ සිතුවිලි මල් වගේ පිවිතුරුයි, පොඩි ළමයි දඟයි - ඒ වුණාට හුරතල් වගේ ගතානුගතික, ඒකරූපී අදහස් සමග තරමක් ආයාසයෙන් වියා ගත් කතාවක් තමයි එහි තියෙන්නේ. ඒක ටිකක් විතර වගේ Petar Lalović විසින් 1997දී සර්බියන් බසින් නිර්මානය කරන ලද, Some Birds Can't Fly ලෙස ඉංග්‍රීසියෙන් ප්‍රසිද්ධ වූ චිත්‍රපටයේ ආභාසය ලැබූ චිත්‍රපටයක්. හැබැයි කොපියක් නෙමෙයි. මේ චිත්‍රපටයට මා කැමති එහි තිබෙන ඉතා විචිත්‍ර අන්දමින් නිර්මානය කළ යථාර්ථවාදී දර්ශන කීපයක් නිසායි. ඒ එක් දර්ශන තලයක් වන හද්දා පිටිසර දිළිඳු පාසල ලංකාවේ නිදහස් අධ්‍යාපනය ගැන තේමාවක් විවර කරනවා. දොම්නස් පෙනුමක් ඇති, අබලන් ගොඩනැගිලි සහිත, පුස් බැඳුණු බිත්ති ඇති, කැඩුණු ගෙබිම ඇති, ගුරුවරුන් දෙතුන් දෙනෙකු වැඩ කරන, නැති

කළල ගිලුණු මත වරනිඳු ගොඩ ගනිත තුමුල බලැති ගිජිඳෙකු මිස අන් කෙවත අපට රනිල් යනු මහ මොළයක් හෝ මිස්ටර් ක්ලීන් කෙනෙකු නො වේ. එහෙත්, ලංකාවේ මේ මොහොතේ සිටින වාමාංශික, දක්ෂිණාංශික, ජාතිවාදී, ප්‍රභූ, නිර්ප්‍රභූ ආදී දේශපාලන චරිත අතරින් ඉදිරියෙන් හා බලවත්ව සිටින ප්‍රධාන චරිතය රනිල් වික්‍රමසිංහයි. ඔහුට ආසන්නයෙන් යන සෙසු බලවත් පිරිස් ලෙස සැලකිය හැක්කේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන, මංගල සමරවීර, රාජිත සේනාරත්න, මහින්ද රාජපක්ෂ වැනි අයයි. අන් සියල්ලෝ ම ඊට පිටුපසිනි. අප රනිල් වික්‍රමසිංහ සමග වැඩ කරන්නේ ඔහු හෙට දකින අයෙකු ලෙස වරදවා වටහාගෙන නම් නො වේ. ඇත්තම කීවොත් ඔහුට මහ ලොකුවට හෙට පෙනෙන්නේ නැත. එහෙම පෙනෙනවා නම් බටලන්ද, බැඳුම්කර වැනි කුණු කේස්වලට නම ගාවා ගන්නේ නැත. බැඳුම්කර කේස් එකට නම ගාවා ගැනීම වනාහි රනිල් ඔහු පිළිබඳ තැබූ විශ්වාසය බරපතල ලෙස පළුදු කර ගැනීමකි. කෙසේ වෙතත්, අප දකින ආකාරයට, ලංකාවේ මේ නිශ්චිත මොහොතට අදාළ සමාජ-ආර්ථික-දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ සිදු කිරීම සඳහා යෝග්‍යතම නායකත්වය වන්නේ රනිල්-මෛත්‍රී තුලනයයි. මහින්ද-ගෝඨා ගත්තත් මේ සමාජ-ආර්ථික-දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ වඩා ජනප්‍රිය පදනමක සිට කළ හ

මහාචාර්ය නලින් ද සිල්වාගේ ජාතික චින්තනය අද වන විට ඩෑන් ප්‍රියසාද්ලාගේ ලුම්පන් බිස්නස් මට්ටමට පිරිහී තිබීම ඇත්තට ම හාස්‍යජනක ය. අද වන විට ජාතික වීරයකු වන එක ඉතා පහසු ය. ඒ වෙනුවෙන් නලින් ද සිල්වා තරම් මහන්සි වන්නට ඕනෑ නැත. පොඩි චන්ඩියකුට වුව, සමාජ මාධ්‍ය හරහා ජාතික වීරයකු වීම ඉතා පහසු ය. ඩෑන් ප්‍රියසාද් වනාහි කොහේ හෝ අහිංසක ගැහැනියක තනියම නිවසේ සිටින වෙලාවක් බලා රොත්ත පිටින් ඒ ගෙදරට පැන වෙන මොකක් හරි සීන්කෝන් එකක් මුස්ලිම් ජාතිය සිංහල ජාතිය වඳ කරන්නට කරන එකකැයි කියා දර්ශනයක් දමා එය වීඩියෝ කර අන්තර්ජාලයට මුදා හැර, මුස්ලිම් විරෝධී උම්මත්තකයන් අතර ජනප්‍රිය වී ගතමන්ට් එකක් සොයා ගන්නා නිකමෙකි. ඩෑන් ප්‍රියසාද් වැනි අයට අනුග්‍රහ දක්වන, ඔවුන්ට මුදල් එවන ප්‍රධාන පිරිස වන්නේ රට දමා විදේශයන්ට සංක්‍රමණය වී එහි ජීවත් වන ගමන් ලංකාවට මාාාර ආදරේ බව පෙන්නීමට උත්සාහ කරන අයයි. ඩෑන් ප්‍රියසාද්ගේ මෝඩ රංගනයේ වීඩියෝ අපට එවමින් ඒවා තව අය සමග බෙදා ගන්නැයි කියූ පිරිස් වැඩි දෙනෙකු විදෙස්ගත වීර සිංහලයෝ ය. අද වන විට ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාරලා ද ඩෑන් ප්‍රියසාද්ලා පස්සේ වැටෙන තත්වයට පත් වී තිබේ. වඳ කිරිපිටි කියා සැ

ස්තුතිය පෙනී සිටි පොලිස් නිලධාරියාට සහ ෆොටෝෂොප් කරපු කෙනාට  පොලිස්පති පූජිත විජේසුන්දර සිය පොලිස් නිලධාරීන් බලහත්කාරෙන් භාවනා කරවන වැඩසටහනක් ක්‍රියාත්මක කරන බව ප්‍ර‍ිද්ධ ය. එසේ භාවනා නො කළේ යයි කියන අයට ඔහු තර්ජනය කරන, පහර දෙන වීඩියෝ දර්ශන අන්තර්ජාලයට නිකුත් වී තිබේ. මහින්ද රාජපක්ෂ අඳුරු දශකය තුළදී ප්‍ර‍චණ්ඩත්වය හා අවනීතිය පොලිසිය තුළ ඔඩුදිව්වේ ය. උද්ඝෝෂණාදියට පහර දීම, අල්ලස, දූෂණය පමණක් නොව, සැකකරුවන් මරා දැමීම පොලිසියේ ඉතා සුලබ විය. වර්තමානය වන විට පොලිසිය සාපේක්ෂ වශයෙන් කාර්යක්ෂම බව ප්‍රශංසා මුඛයෙන් පැවසිය යුතු ය. ඉහත කී ආකාරයේ සිදුවීම්වල සාපේක්ෂ අඩුවක් දක්නට ලැබේ.  එහෙත්, පොලිස්පති යනු එක්තරා විදියක උම්මත්තකයකු බව මේ භාවනා චක්‍රලේඛයේ සිට ම පෙන්නුම් කරයි.  භාවනාව යනු පෞද්ගලික දෙයකි. එය ආගමටත් වඩා පෞද්ගලික ය. යමෙකුට භාවනා කිරීමට බල කරන්නා ඉතා බරපතල අන්දමින් වෙනත් අයෙකුගේ පෞද්ගලිකත්වයට බලපෑම් කරයි.  පෞද්ගලිකව මා නම් භාවනා කරන්නට කිසිදු අදහසක් නැත. මා භාවනා කර තිබේ. එයින් කිසිදු යහපතක් වේ යයි මට නම් වැටහී නැත.  මා භාවනා කිරීමට යොමු වුණේ ආනන්ද වීරසේකරගේ පුනරුත්ථාපන

කාටුනය ivoice.lk වෙනුවෙන් අඳින ලද්දක් බව කරුණාවෙන් සලකන්න ප්‍රවාහනය කියන්නෙ ලංකාවෙ වැඩ කරන ජනතාවගේ ඇත්ත දැවෙන ප්‍රශ්නයකි. කොළඹට සෑම සතියේ දිනක ම පිටතින් පැමිණෙන ලක්ෂ 15ක් වන ජනතාවගෙන් ලක්ෂ 10ක් ම එන්නේ බස්වලිනි. ඒ වෙනුවෙන් බස් ගමන් වාර 27,000කට වැඩි ගණනක් කොළඹට පිවිසෙයි. සම්පූර්ණ වාර්තාවක් මෙතැනින් කියවන්න.  බස් මගීන් විඳින දුක ගැන කතා කරන්නට කොයි තරම් දේ තිබෙනවා ද? අපේ රටේ වැඩ කරන ජනතාව නියෝජනය කරනවා ය කියන දේශපාලන පක්ෂ, ජනතාව වෙනුවෙන් පවතිනවා ය කියන මාධ්‍ය, ලංකාවේ මහජන ගැටලු මත පැවැත්ම තහවුරු කර ගන්නා රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන මේ ගැන කතා කරනවා ද? දුම්රිය වඩා වේගයෙන් ගමන් කරනමුත්, ඒවායේ අධික තදබදය නිසා මගීන් මුහුණ දෙන පීඩාව හා අවදානම අධික ය. දුම්රිය මාර්ගවල තවත් දුම්රිය යෙදීමට ඕනෑ තරම් ඉඩකඩ ඇතත් ඒ වෙනුවෙන් ආයෝජනයක් සිදු වන්නේ ම නැත. උදාහරණයක් ලෙස, කළුතර සිට කොළඹ දෙසට උදෑසන දුම්රිය ධාවනය වන ආකාරය සලකා බලන්න. උදෑසන 6.16 - 6.38 අතරත්, 7.20 - 7.58 අතරත්, 8.05 - 8.36ත් අතරත්, 8.36 - 10.45ත් අතරත් කොළඹ දෙසට දුම්රිය ධාවනය වන්නේ නැත. මෙම කාලයන් තුළදී තව දුම්රිය ධාවනය කළ හැකි ය. එසේම, ප

ඊයේ පුරවැසි බලවේග කොළඹදී පවත්වන ලද උද්ඝෝෂණ ව්‍යාපාරය ඉතා සාර්ථක එකක් බව මගේ නිරීක්ෂණයයි. මූලිකව ම ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි සහ ජෝසප් ස්ටාලින් හැර 2015 ජනවාරි 8 වෙනස වෙනුවන් වැඩ කළ සියලුම පුරවැසි නායකයන් තවමත් අධිෂ්ඨානශීලීව ඒ වෙනස වෙනුවෙන් ඇපකැප වී සිටිනු දකින්නට ලැබිණි. ඒ කිසිවෙක් ආණ්ඩුවේ වර්තමාන ක්‍රියාකලාපයන් පිළිබඳ පැහැදීමක ඇති බවක් අප නිරීක්ෂණය කළේ නැත. එහෙත්, ඔවුන් තවමත් සිටින්නේ වත්මන් ආණ්ඩුව හා වත්මන් බල තුලනය රැක ගත යුතු ය යන තැන ය. රාජපක්ෂ සොර මුළුව කිසි සේත් ම මෙයට විසඳුම නො වන බව ද, අප කළ යුතුව තිබෙන්නේ වර්තමාන සිර වීමෙන් ඉදිරියට යාම මිස ආපසු යාම නො වන බව ද බොහෝ දෙනෙකුගේ අදහසයි. වර්තමාන ආණ්ඩුවේ තිබෙන මූලික ගැටලුව ගැන අප විවෘතව කතා කළ යුතු ය. එය වනාහි ආසන 106ක් හිමි එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායකත්වයේ ගැටලුවයි. වර්තමාන ආණ්ඩුවේ ශ්‍රීලනිප මෛත්‍රී පාර්ශ්වයට තිබෙන්නේ එම ආසන සංඛ්‍යාවෙන් තුනෙන් එකක් පමණි. එ් අතර අවසන් මහ මැතිවරණයේදී පවා රාජපක්ෂලාට කඩේ ගිය, තවමත් එසේ කරන අය සිටිති. එහෙම තිබියදීත්, අච්චර දැවැන්ත අලියකුට එයින් තුනෙන් පංගුවක් පමණ වන මීහරකකු ඉදිරියේ ඇඹරෙන්නට සිදු

මා පුරවැසි බලයේ හෝ මෙම ලැයිස්තුවේ සඳහන් සංවිධාන කිසිවක සාමාජිකයකු නො වේ. එහෙත් මම අගෝස්තු 15දා මෙම උද්ඝෝෂණයට සහභාගි වෙමි. (එය සත්‍යක්‍රියාවක් නිසා, නීරස කතා නැති, බොරු සටන් පාඨ සහ ඝෝෂා නැති, පාරවල් අවුරා මහජනතාවට කරදර නො කරන අදට ගැලපෙන උද්ඝෝෂණයකැයි සිතමි.) මා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම ගැන ද උනන්දුවක් නැත. විධායක බලතල කප්පාදු කර ජනාධිපති ධුරය වෙනස් කිරීමට නම් මා කැමති ය.  බලය බෙදා ජාතික ප්‍රශ්නය විසඳීම සඳහා මුලින් ම කළ යුතුව තිබෙන්නේ 13වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්පූර්ණයෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීමයි. දෙමළ ජාතික සන්ධානය මධ්‍යම රජය වෙත දිනාගෙන උතුර සංවර්ධනය පිළිබඳ වගකිව යුතු ඇමති තනතුරක් ලබා දීම වුව දැනට ප්‍රමාණවත් ය. තව ඕනෑ නම් පසුවට පුළුවන. දැන් වෙලා තියෙන්නේ විග්නේශ්වරන්ගේ පළාත් සභාවට තියෙන බලතලවලින්වත් යමක් කර ගන්නට බැරි වීමයි. ඒ රාජ්‍ය අකාර්යක්ෂමතාවේ පළාත්බද තත්වය මිස අන් යමක් නො වේ.  උතුරට බලයට වඩා මේ මොහොතේ අවශ්‍ය ප්‍රාග්ධනයයි. එය මුළු ලංකාවට ම අදාළ තත්වයකි. ප්‍රාග්ධනය නැතුව බලය තිබුණා ය කියා කරන්නට දෙයක් නැත. බලයා නොව කෙළවල්ලා දුන්නත්, ඔය පවතින රාජ්‍ය අංශයෙන් මෙල

හැබැයි මා තරුණයෙකු නොවෙයි. ඒ වුණාට මා ලෝක තරුණ දිනය ගැන උනන්දුයි. ඒ වෘත්තීය වශයෙන් මා ක්‍රියා කරන ක්ෂේත්‍ර නිසා විතරක් නෙමෙයි. අපේ තරුණ අවධිය නාස්ති වී යන්නට හේතු වුණ තත්වයන් අපේ දරුවන්ට ඇති නො වන පරිදි කටයුතු කිරීම මගේ වගකීමක් ලෙස මා අද සලකන නිසායි. මට තවමත් මගේ ගමේදි, මා දන්නා පාසල්වලදි, මගතොටේදි බොහෝ විට හමු වන්නෙ මා ගෙවූ තුරුණු විය ම වැනි තුරුණු වියකට උරුම කියන්නට සිදු වන අවදානමේ ගැට්ටේ සිටින තරුණ පිරිස්. ජාති, ආගම්, දේශපාලනික අන්තවාදයන් ඔවුන්ගේ ඔලුවලට උඩ කැරකෙන්නේ වද බඳින්නට එන කණ මී මැසි හමුදා වගේ. ඔවුන් අතර බොහෝ දක්ෂයන් සිටිනවා. ඔවුන්ටත් හීන ගොඩක් තියෙනවා. හැබැයි, ඔවුන්ට කොළඹ ඉහළ ප්‍රභූ සමාජයේ ඉංග්‍රීසිය හා ඒ හා බැඳුණු සංස්කෘතිය නැහැ. නිසි මග පෙන්වනවා නම්, එය ඔවුන්ට අත්පත් කර ගැනීම එතරම් දුෂ්කර දෙයක් නො වුණත්, ඊට වඩා පහසුවෙන් ඔවුන් අන්තවාදී අදහස් හා පුහු දෘෂ්ටිවාද සමග බැඳෙනවා. ඒවාට මග පෙන්වන්නට වඩා බලවත් බලවේග සමාජයේ තිබෙනවා. අවසාන ප්‍රතිඵලය විදියට ඔවුන්ට ලැබෙන්නේ සීමිත අවස්ථා ප්‍රමාණයක්. විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය වැනි වරප්‍රසාද ලැබුණත්, ඔවුන් අන්තරේ ලෝකයට සීමා වී පුළුල් ල

අද උදේ බස් එකට නගිනකොට රියදුරන්, කොන්දොස්තරලා බර සාකච්ඡාවක්. ආයෙමත් ස්ට්‍ර‍යික් එකක් කරන්නට වෙයි කියලාත් කියවුණා. ඒගොල්ලන් හිටියෙ බොහොම උද්වේගයෙන්. හේතුව තමයි වාහන වැරදිවලට දඩ මුදල් වැඩි කිරීම. අවම දඩ මුදල රු. 30,000ක් වන වරදක් තිබෙනවා. ඒ තමයි, බාල වයස්කරුවන් රිය පැදවීම. දැඩි දඩ පණවන්නෙ යම් දේවල් සම්පූර්ණයෙන් ම තහනම් කරන්න. පහත දැක්වෙන්නෙ රු. 25,000 බැගින් අවම දඩ පණවනු ලබන වැරදි. 1. වලංගු රියදුරු බලපත්‍ර‍යක් නොමැතිව රිය පැදවීම 2. රියදුරු බලපත්‍ර‍යක් නොමැති පුද්ගලයන් සේවයේ යෙදවීම 3. මත්පැන්, මත්ද්‍ර‍ව්‍ය භාවිතා කර රිය පැදවීම 4. දුම්රිය මාර්ග හරහා අපරීක්ෂාකාරීව රිය පැදවීම 5. වලංගු රක්ෂණාවරණයක් නොමැතිව රිය පැදවීම මා නම් හිතන්නෙ මේ වැරදිවලට දැඩි දඬුවම් පැමිණවීමේ කිසිදු වරදක් නැහැ. මේ වගේ ම නියමිත වේගය ඉක්මවා ධාවනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් වේගය ඉක්මවන ප්‍ර‍මාණය අනුව රු. 15,000 දක්වා දඩ පැණවිය හැකියි. අපරීක්ෂාකාරීව රිය පැදවීමේ වරදට අවම දඩය රු. 10,000ක් වෙනවා. වමෙන් ඉස්සර කිරීම, ජංගම දුරකථන භාවිතා කරමින් රිය පැදවීම වැනි වැරදිවලට දඩය රු. 2000යි. මේ දඩ එකක්වත් අසාධාරණ නැහැ.