රජයේ සේවය දෙස පුරවැසි දෘෂ්ටි කෝණයකින්

(රාවය පුවත්පතෙහි පළ වූ ලිපියකි)

අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ විසිනි

අවුරුද්දෙ පළමුවෙනි දවස ම රජයේ නිවාඩු දවසක්. පෝය නිසා නිවාඩු ගන්න හැම කෙනෙකු ම බෞද්ධයන් නෙමෙයි. අනෙක් පැත්තෙන් හැම බෞද්ධයෙකු ම ඔය දවසේ අනිවාර්යයෙන් ම ආගමික කටයුතුවල යෙදෙන්නෙත් නැහැ. ආගමික කටයුතුවල යෙදෙන හැමදෙනෙකු ම වුණත් මුළු දවසෙම ඒක කරන්නෙත් නැහැ.

ලංකාවෙ නිවාඩු වැඩියි කිව්වා ම කෙනෙකු අහන්නට පුළුවන් මිනිසුන් විවේක ගන්න එකේ ඇති වැරැද්ද මොකක් ද කියලා. 2018 අවුරුද්දේ සතියේ දිනවලට වැටෙන නිවාඩු 19ක් තියෙනවා. රජයේ සේවකයන්ට සෙනසුරාදා, ඉරිදා නිවාඩු එක්ක, පෞද්ගලික නිවාඩුත් 40කට වැඩි සංඛ්‍යාවක් තිබෙනවා. එතකොට අවුරුද්දෙ දවස් 365කින් වැඩ කරන දවස් තියෙන්නෙ 250ක් විතර සංඛ්‍යාවක්.  

බැංකු වැනි ආයතනවල සේවකයන් සති අන්තයට එන නිවාඩුව සතියේ දිනක අරගෙන බැංකු වහලා ආර්ථිකය අඩපණ කරනවා.

හැබැයි, මේ රටේ ආර්ථිකය දරා ගන්නා වැඩ කරන ජනතාවට මේ සෙල්ලම් කරන්නට බැහැ. ඔවුන්ට බොහෝ විට ලැබෙන්නේ දවස් පඩි. දවස් 365 ම ජීවත් වෙන්න නම් 365 ම වැඩ කරන්නට ඕනැ. 

ඇත්තෙන් ම අපට මේ තරම් නිවාඩු අරගෙන රටක් විදියට ඉදිරියට යන්නට පුළුවන් ද?

මා නම් පෞද්ගලිකව හිතන්නේ රජයේ නිවාඩු සංඛ්‍යාව 10කට විතර සීමා කරලා, ආගමික අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් තමන් කැමති පරිදි ඒ නිවාඩුවලින් අරගෙන, අමතර නිවාඩු අතින් ගන්නට සලස්වලා, යම් තුලනයක් සහිතව සේවකයන් ගෙන්වාගෙන, සතියේ හැකි සෑම දිනක ම රජයේ ආයතන, බැංකු ආදිය විවෘතව තැබිය හැකියි. 

ලංකාවේ ජනතාව මුහුණ දෙන ප්‍ර‍ධාන ආර්ථික ගැටලුව මේ දැවැන්ත රජයයි. එහි ලක්ෂ 15ක් සේවකයන් මහජන මුදලින් වැටුප් ගන්නවා. ඒ වුණාට රාජ්‍ය සේවා ගැන මහජන තෘප්තිය අවමයි.

මේක අපි පංතිමය ලෙස විග්‍ර‍හ කරනවා නම් සිදු වන්නේ මෙයයි. දේශපාලකයන්, නිලධාරීන්, රජයේ සේවකයන් වන මේ අය ලංකාවේ ධනේශ්වර රජයේ සැබෑ හිමිකරුවන් වන මධ්‍යම පංතියයි. ඔවුන් කරන්නේ මහජන බදු මුදල් වැටුප් ලෙස සූරාකෑමයි. රජයේ මූලික කාර්යය මේ අයට ප්‍ර‍තිලාභ සැපයීම වන අතර ඔවුන් මහජන සේවා සපයන්නේ ඒ ක්‍රියාවලිය යන්තමින් සාධාරණීකරණය කළ හැකි මට්ටමට පමණයි. මේක ඕනෑ ම රජයේ ආයතනයකට ගියාම කෙනෙකුට වටහා ගන්නට පුළුවන් සරල සත්‍යයක්.

මේ රජය උර දරා ගන්නට සිදු වීම මේ රටේ ඵලදායී වැඩ කරන ජනතාවට විතරක් නෙමෙයි ව්‍යවසායකයන්ටත් හිසරදයක්. හැබැයි, ලංකාවේ ධනේශ්වර ක්‍ර‍මය පදනම් වන්නේ මේ පංතිය මත වීම හා එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ සිට පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය හා වෙනත් වාම අණු, පරමාණු දක්වා ම පදනම් වන්නේ මෙම පංතිය මත වන නිසා, ලංකාවේ මේ පන්තිමය ආධිපත්‍යයට අභියෝග කරන්නට හැකියාවක් නැහැ. ව්‍යවසායකයන් හා මධ්‍යම පංතිය අතරත්, මධ්‍යම පංතියේ ඉහළ හා පහළ ස්ථර අතරත් යම් ගැටුමක් තිබෙනවා. ලංකාවේ පංති අරගලය කියන්නෙ ඔන්න ඕකට.

මෙවැනි තත්වයක් තුළ, වැඩ කරන ජනතාව විදියට, පුරවැසියන් විදියට අපි කොහොම ද මේ රාජ්‍ය සූරාකෑමෙන් ගැලවෙන්නෙ? මේක ලේසි නැහැ. මේ දැවැන්ත රජය තමන්ව තව තවත් වර්ධනය කර ගන්නවා මිසක් හකුළා ගන්නට සූදානමක් නැහැ. හෙට අනිද්දා පත් වන 8000කට වැඩි පළාත් පාලන මන්ත්‍රී පිරිසත් මේ පන්තිය ශක්තිමත් කරන තවත් බලවේගයක් තමයි.

පුරවැසියන් විදියට අපට සිදු වී තිබෙන්නෙ පුළුවන් තරම් මෙන්න මේ දේ කරන්නටයි. “තොපි අපේ සල්ලිවලින් ජීවත් වෙනවා නම් හරියට වැඩ කරපියව්!“ කියන එක අඛණ්ඩව මොවුන්ට අවධාරණය කරන්නට ඕනැ. ඒ විතරක් නෙමෙයි, කිසිම අනුකම්පාවකින් තොරව රජයේ සේවකයන් සේවා සම්පාදනය සම්බන්ධයෙන් ප්‍ර‍ශ්න කළ යුතුයි. සරලව කියනවා නම්, ඔවුන් ඔබේ වැඩේ කර දිය යුතුයි.

රජයේ සේවයේ ඉහළ නිලධාරීන් දේශපාලකයන් තරමට ම හෝ ඊටත් වඩා දූෂිත බව ඇත්තක්. හැබැයි, ඔවුන් සමග පහළ නිලධාරීන්ට තිබෙන ප්‍ර‍ශ්න විසඳා ගනිමින් මහජනතාවගෙන් ගුටි නො කා වැඩ කරන ක්‍ර‍මයක් හදා ගැනීම වෘත්තීය සමිති භාර ගත යුතුයි. ලංකාවේ රජයේ සේවකයන්ගෙ වෘත්තීය සමිති කියන්නෙ වැටුප ගැන විතරක් කතා කරන, දෘෂ්ටිවාදීමය වශයෙන් ධනවාදයට විරුද්ධ පදනමකින් සිස්ටම් එකේ විනාශය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින පිරිසක්. හැබැයි, ඔවුන් හිතාගෙන ඉන්නෙ ඔවුන් විනාශ කරන්නෙ ධනපති පන්තියක් ය කියලායි. ඔවුන්ගේ දෘෂ්ටිවාදී නායකයන් ඔවුන්ට කියා දීලා තියෙන්නෙ එහෙමයි. ඒ නායකයන් වැඩි දෙනෙකු ඇත්තටමත් එහෙම හිතාගෙන ඉන්න බව පෙනෙනවා.

ඒ වුණාට ඒක අමූලික බොරුවක්. ලංකාවේ එහෙම ධනපති පන්තියක් නැහැ. ලංකාවේ මහජනතාව සූරා කන ප්‍ර‍ධාන සමාගම රජයයි. මේක සරලව තේරුම් ගන්නට පුළුවන්. ඔබගේ ජීවිතය කාලකණ්ණි කරන තරමට ඔබ සූරා කන්නෙ කවුරුද බලන්න. ඔබ වාහනයක් මිළ දී ගන්නකොට එයින් වැඩි ම ලාභයක් ලබන්නෙ ඒ සමාගමේ අයිතිකාරය ද? නැහැ. බදු අය කරන රජය. ඔබ අරක්කු බෝතලයක් බොන විට එයින් වැඩි ම ලාභය ලබා ගන්නෙ කවුරු ද? රජය. ඔබ දුරකථනයක් භාවිතා කරන විට එයින් වැඩි ම ලාභය ගන්නෙ කවුරු ද? රජය. ඔබ බඩු ගන්න කඩවල හිමියන් හා එම භාණ්ඩ නිෂ්පාදකයන්, බෙදාහරින්නන්, වෙනත් සේවා සපයන්නන් ඔබෙන් කරන සූරාකෑමට වඩා අති විශාල සූරාකෑමක් රජය කරනවා. සමාගම්වලට සූරා කන්නට තිබෙන ඉඩ වෙළඳපොළ තරගකාරිත්වය නිසා සීමා වෙනවා. හැබැයි රජයට එහෙම තරගයක් නැහැ. ඒ සූරාකෑම නීතියෙන් තහවුරු වෙලායි තියෙන්නෙ.

රජය මේ ඔක්කොම කරන්නෙ ඔබට සපයන සේවාවවන් වෙනුවෙන් ය කියලායි කියන්නෙ. හැබැයි, රජයෙන් ලැබෙන සේවාවන්වල තත්වය ඔබ දන්නවා. ඒ සේවා සැපයීම කරන්නට ඉන්න කට්ටියට මහජනතාව කරදරයක්. වැඩ කරන අයත්, තමන් වැඩ කරනවා කියලා ලොකුවට කයිවාරු ගහනවා. ඔවුන් හිතන්නෙත් බොහෝ දෙනෙකු හරියට වැඩ නො කරන තැනක තමන් හරියට වැඩ කරන එක ඔවුන් කරන සේවයක් වගේ.

රජයේ සේවකයන් ලක්ෂ 15ක් ඉන්නවා. ඔවුන් හරියට වැඩ කරනවා නම් ඇත්තට ම මේ රට වෙනස් කරන්නට පුළුවන්. ඔවුන්ට වැටුප් ගෙවීම වෙනුවෙන් බදු ගෙවන ජනතාවගේ ජීවිත මීට වඩා ආලෝකවත් කරන්නට පුළුවන්. ඒ වුණාට මොකද වෙන්නෙ? ඔවුන් නිතර ම සැදී පැහැදී ඉන්නෙ දේශපාලනය නිසා ඔවුන්ට වැඩ කරන්නට බැරි ය කියන්න. විශේෂයෙන් ම රජය මත පදනම් වන මධ්‍යම පන්තියේ ස්ථරය නියෝජනය කරන ජවිපෙ, පෙසප වගේ පක්ෂ ඔවුන්ට මේ ආකල්පය තහවුරු කර ගන්නට අවශ්‍ය න්‍යාය සම්පාදනය කිරීම තමයි කරන්නෙ.

දේශපාලනය හොඳ නැහැ තමයි. දේශපාලකයන් හදන්නත් බැහැ. හදන්නට දරපු කිසිම උත්සාහයක් සාර්ථක වෙලා නැහැ. හැබැයි, දේශපාලකයන් ගණන සංඛ්‍යාවෙන් ගත්තොත් ළඟදි පත් වෙන පළාත් පාලන මන්ත්‍රීවරුනුත් එක්ක ම 10,000කට අඩුයි. රජයේ සේවකයන් ලක්ෂ 15ක් ඉන්නවා. 

ඒ අතරෙ මේ දේශපාලන පක්ෂ කියන දෙය තමයි, මේ කාටවත් මේ ක්‍ර‍මය වෙනස් කරන්නට බැහැ, ඔවුන්ට විතරයි පුළුවන් කියලා. හැබැයි, ඔවුන් ඒක කරන හැටි පැහැදිලි කරලාත් නැහැ. ඒ කියන්නෙ මේ රජයට මොකක් ද කරන්නෙ කියන එක කවදාවත්, කොහේවත් කියලා නැහැ. මේකට රැවටෙන්න එපා. මේ කාලකණ්ණි ක්‍ර‍මය රැකගනිමින් එය තුළ බලය තහවුරු කර ගන්නට න්‍යාය හදන අයට කවදාවත් මේ ක්‍ර‍මය වෙනස් කරන්නට බැහැ.

අප කියන්නෙ මෙයයි. මේ ක්‍ර‍මය වෙනස් කරන්නට එන කවුරුවත් ඒක වෙනුවෙන් ඇපකැප වෙන්නෙ නැහැ. ඒ නිසා එකෙකුගෙන් තව එකෙකුට බලාපොරොත්තු මාරු කර ගැනීම කිසිම තේරුමක් නැහැ. මේ ක්‍ර‍මය වෙනස් කිරීම මේ දැන්, මේ මොහොතේ, මෙතනින් ම පටන් ගන්නට ඕනැ.

දේශපාලකයන්ට එරෙහිව අප සටන් කරන ජවයෙන් ම රජයේ නිලධාරීන්ට එරෙහිවත් සටන් කරන්නට ඕනැ. හේතුව, ලංකාවේ ධනේශ්වර ක්‍ර‍මය තුළ මහජනතාව සූරා කන ප්‍ර‍ධාන සමාගම වන රජයට මේ සියල්ලන් ම අයිතියි. රාජ්‍ය සූරාකෑම අඩු කරන්නට නම් සේවා සම්පාදනය කාර්යක්ෂම කිරීම හැර වෙන විසඳුමක් නැහැ.

රජයේ සේවකයන්ගෙන් පුරවැසියන්ට කරන්නට පුළුවන් ඉල්ලීම මේ වගේ.  ‘‘දේශපාලකයන් අඳුර වැනි ය. අඳුරට සාප කර කර සිටීමෙන් එළිය ඇති වන්නේ නැත. එක පහනක් හෝ දල්වන්න. ඔබ කරන හොඳ වැඩ ඒ පහන වැනි ය."

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.