වෘත්තීය සමිති නැට්ට හා විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ අධ්‍යාපන අරගලය

විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්ය සංගම් සම්මේලනයත්, අන්තර් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය බල මණ්ඩලයත් අද නුවරින් හා ගාල්ලෙන් පාගමන් තුනක් අරඹති. 

මෙම පාගමන් සඳහා පැමිණෙන්නැයි සංවිධාන කීපයකින්ම කෙටි පණිවුඩ ලැබී තිබිණි. ඒවා වෘත්තීය සමිති හා වාමාංශික දේශපාලන පක්ෂ ආදියයි. 

විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සටන හුදු වැටුප් අරගලයක මට්ටමින් ඉහළට ඔසවා තබන්නට එහි නායකත්වය සමත් වූ බව පැවසිය යුතුය. මේ වනාහි එහි නායකත්වයේ විශිෂ්ටත්වයයි. මෙවැනි මධ්‍යම පංතික අරමුණු සහිත වෘත්තීය සංවිධානයක් මෙසේ ක්‍රම විරෝධී අරගලයක් වෙත යොමු කරන්නට හැකිවීම ලංකාවේ හැටි අනුව ගත්කල විස්මිතය. 

එයට හේතුව නායකත්වය අවංක හා අව්‍යාජ වීමයි. යටත් නොවන, නොරැවටෙන, පාවා නොදෙන නායකත්වයක පදනම මේ අවංකකම හා අව්‍යාජකමයි. මෙය මේ වනවිට ලංකාවේ වෘත්තීය සමිති ක්ෂේත්‍රයේ අතිශය විරල දෙයකි. 

විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්ය සටනට හොරිකඩකම් කළ වෛද්‍යවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ට පවා එයට එක්වන්නට බලකෙරෙන තත්වයක් අද වනවිට නිර්මානය වී තිබේ.  ඒ තනිකරම වර්ජකයන්ගේ කැපවීම, අධිෂ්ටානය හා නොසැලෙන ගුණය නිසාය. 

සුපුරුදු පරිදි ‍රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන හා ජනමාධ්‍ය පසුපස ගාටමින් කොළඹ රස්තියාදුවන වෘත්තීය සමිති හා වාමාංශික පක්ෂ බුරුත්ත මෙම පාගමන පසුපසින් එල්ලීම නම් මේ සටනට ලොකු ශක්තියක් යයි අපට නොසිතේ. ඔවුන් විසින් කළ යුතුව ති‍බුණේ මේ වලිග ඩියුටිය නොව, මේ හා සමාන්තරව රටේ වෘත්තීය සටන් රැල්ලක් ආරම්භ කර ක්‍රම විරෝධී අරගලය ශක්තිමත් කිරීමයි. මෙම සංවිධාන විසින් මේ වනවිට නොකරමින් තිබෙන ප්‍රධාන දෙය වන්නේ සිය සාමාජිකත්වය සංවිධානය කිරීමයි. අඩු තරමේ සිය සාමාජිකත්වය වෙත විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සටන පිළිබඳ කිසිදු අදහසක් හෝ මෙම සංවිධාන බහුතරයක් විසින් සන්නිවේදනය කර නැත.

මාස තුනකට කිට්ටු කාලයක් තිස්සේ ඇදී යන විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සංගම් සම්මේලනයේ සටනට සමාන්තරව පොදු ක්‍රම විරෝධී අරගලයක් තුළට සෙසු වෘත්තීය සංගම්වල අරගල මොළවන්නට මෙම වෘත්තීය සමිති කිසිවක් කර තිබේද?  නැත. ඒ කියන්නේ තමන්ගේ ක්ෂේත්‍රවල ප්‍රශ්න නැති නිසාද? නැත. ඔවුන් පටු අරමුණු වෙනුවෙන් තම සාමාජිකත්වය පාවා දී ඇති නිසා ඔවුන් කෙරෙහි මේ වනවිට සාමාජිකත්වය අතර විශ්වාසයක් නැත. අඩු තරමේ අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයේ වෘත්තීය සමිති හෝ මාධ්‍ය ප්‍රකාශවලින් ඔබ්බට යන කිසිවක් කර නැත. මේ අරුතින් ඔවුන්ද විපක්ෂයේ ජවිපෙ හා එක්සත් ජාතික පක්ෂය වැනි හිස් ප්‍රලාපය. 

මේ පාගමන්වලදී සිය සුපුරුදු බැනර් ප්‍රදර්ශන හා වහසිබස් මාධ්‍ය සංදර්ශන පැවැත්වීමට ඔවුන්ට ඉඩ නොදිය යුතුය. මන්ද, අද වනවිට විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සටනට එක්වෙමින් තිබෙන පොදු ක්‍රමවිරෝධී අරගලයක ජීවගුණය දියකරහැරීමට ඉඩ නොදිය යුතු නිසාය. 

ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි වරක් සඳහන් කළ පරිදි මෙම සටන පරාජය වන්නට ඉඩ තිබේ. ඒ ඔවුන්ගේ වරදකින් නොව, මේ රටේ බහුජන නායකත්වයක් නැති නිසාය. බහුජන සංවිධාන නායකත්වය කූට ලෙස අත්පත් කරගෙන සිටින අද පාගමනට එක් වන වෘත්තීය සමිති නායකයන් වැනි ව්‍යාජ චරිත නිසාය. 

සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි අරගලයක් ඉදිරියට යනවිට බොහෝදෙනෙක් උත්සාහ ගන්නේ එය සමග එක්වී තම හිස්බව වසාගැනීමටයි. එහෙත්, වඩා වැදගත් වන්නේ වෘත්තීය සමිති තම කාරයභාරය තේරුම්ගැනීමයි. 

විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සටන ඔස්සේ වෙනසක් සඳහා වන බහුජන අරගලයට එක් වාසියක් හෝ අත්පත් කරගැනීමට උත්සාහ කළ යුතුය. ඒ වනාහි නව නායකත්වයක් සොයාගැනීමයි. එය දැවෙන අවශ්‍යතාවකි. 

මේ ලිපියට ඔබ කැමති වුණත්, අකැමැති වුණත් වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න -->