චාවකච්චේරි - බෝම්බය ගැන මතවාදවලින් හෙළි වන සමාජ දෙදරා යාම

2016-04-03 දින සිළුමිණ පුවත්පතේ ආරාධනයෙන් ලියන ලද ලිපියකි. 

චාවකච්චේරියෙන් සොයාගන්නා බෝම්බ සමඟ මහාචාර්ය ජී.එල්. පීරිස් හෝ ඔහු සමඟ අදාළ ප්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවට සහභාගි වූ ව‍යෝවෘද්ධ දේශපාලඥයන් දෙදෙනෙකු වන මහාචාර්ය තිස්ස විතාරණ හෝ මහින්ද යාපා අබේවර්ධන හෝ කිසිදු ආකාරයකින් සම්බන්ධ යයි අපි නො සිතමු.

එහෙත්, මෙම සිද්ධියෙන් දේශපාලන වාසිගැනීමේ පවිටු චේතනාව විසින් ඔවුන් මූලික කාරණා කීපයකට අන්ධ කරන ලදී. ඒ වනාහි මෙතැන බෝම්බ පිපිරීමක් සිදු වී නැති බවයි. සිදු වී තිබෙන්නේ සඟවා තබන ලද මරාගෙන මැරෙන බෝම්බයක් හා තවත් විනාශකාරී ද්‍රව්‍ය සොයාගැනීමයි. එය ආරක්ෂා අංශවල සූදානම හා දක්ෂකම ප්‍රකාශ කරන අවස්ථාවකි.

මේ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බය වැල්ලවත්තට ගෙන ඒමට සැලසුම් කර තිබුණු බවක් ද කියන ලදී. එහෙම වගක් ආරක්ෂක අංශ සොයා ගන්නටත් පෙර දේශපාලකයන්ගේ කටින් එළියට පනින්නේ ඇයි? ඒ ඔවුන් එවැන්නක් ප්‍රාර්ථනා කරන නිසා ද? නැතිනම්, එමගින් කොළඹ ජීවත් වන දෙමළ ජනතාව සිංහලයන්ගේ වෛරයට ලක් කර ජාතිවාදී ගැටුමක් ඇති කිරීමේ අරමුණින් ද? එහෙත්, ජී.එල්. පීරිස් වැනි දේශපාලකයන් මේ කරන්නේ කුමක් ද?

දැන් ඔවුන්ට තිබෙන ප්‍රශ්නය එය සොයාගැනීම බව පෙනේ. 2008 වසරේ සිංහල පත්තර පිටුවක ඔතා තිබුණු මෙම බෝම්බය පුපුරුවනු ලබන තැනට ගියා නම් ඔවුන් මීට වඩා අමන්දානන්දයට පත් වී “අපි ඔය ටික කිව්වා,” යි කියමින් උඩ පනිනු ඇත.

ලක්ෂ්මන, රාමායනයේ රාමගේ මිතුරා ය. වාසනාවන්ත සලකුණු ඇති යන්න එම සංස්කෘත නමෙහි අරුතයි. මහාචාර්ය ගාමිණී ලක්ෂ්මන් පීරිස්ගේ අවලක්ෂණ වචනය ගැන පරීක්ෂණයක් කරන බව ආණ්ඩව පවසයි. රතිඤ්ඤා කරලක්වත් පත්තු කර නැති සිය පැරණි මිත්‍ර මහාචාර්ය ජී.එල්. පීරිස් බෝම්බ ගැන කතා කාරීම අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ විසින් විහිළුවට ලක් කරන ලදී.

සිද්ධිය පිළිබඳ සමාජ ජාල ඔස්සේ අදහස් දැක්වූ ඇතැමෙකු ප්‍රකාශ කළ කරුණුවල හරය වන්නේ රජය ජාතීන් අතර සිංහිඳියාව සඳහා ගන්නා පියවර පලක් නැති බව හා ඒවා අතහැර දැමිය යුතු බවයි. මන්ද, දෙමළ ජනතාව සංහිඳියාවකට සූදානම් නැති බව මෙයින් ප්‍රකාශ වන බවයි. ඔවුන්ට නො පෙනෙන කරුණ වන්නේ මෙ ආයුධ රැස් කිරීම සිදු කර ඇත්තේ දෙමළ ජනතාවගෙන් ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගත් කල ඉතා සුළු පිරිසක් පමණක් බවයි. එපමණක් නොව, ඒ හා සමාන ම පිරිසක් මෙම නීති විරෝධී ක්‍රියාව පිළිබඳ ආරක්ෂක අංශවලට තොරතුරු සැපයීම ද සිදු කර ඇති බව ද ඔවුන්ට අමතක වේ. ඒ ද දෙමළ මිනිස්සුය.

කෙසේ වෙතත්, මෙහිදී අපගේ අවධානය යොමු විය යුතු තවත් කරුණක් තිබේ. එය ගැඹුරින් සාකච්ඡා කළ යුතුය. මහාචාර්ය ජි.එල්. පීරිස්, මහාචාර්ය තිස්ස විතාරණ වැනි උගත්, බුද්ධිමත්, විද්වත්, ප්‍රගතිශීලී කඳවුරේ සිටි ඉතිහාසයක් ඇති, වයෝවෘද්ධ, පළපුරුදු දේශපාලනඥයන් මෙවැනි තත්වයකට ඇද වැටෙන්නේ ඇයි? එය ඔවුන්ගේ පමණක් ම වරදක් ද?

මෙම දේශපාලනඥයන් 2004 වසරේ සිට වසර 11ක් පමණ මේ රටේ වැදගත් ඇමති තනතුරු හෙබවූ අයයි. රටට සේවය කරන්නට ඔවුන්ට ඇති තරම් කාලයක් ලැබිණි. ඔවුන් එයින් ප්‍රයෝජනයක් ගත්තා ද? දේශපාලන බලය යනු පුද්ගල බලයක් නොවේ. එය රට නියාමනය කිරීමට හා ‍සංවර්ධනය කිරීමට දෙන බලයකි. එය නැතිව කෙනෙකුට ඉන්නට බැරිය කියා එකක් නැත. ඇමැති මණ්ඩලය හෝ පාර්ලිමේන්තුව යාවජීව පැවැත්මක් තහවුරු කර දිය හැකි තැනක් නොවේ. වසර 11ක් බලයේ සිටි මෙම දේශපානඥයන් තමන් බලයෙන් ගිලිහීම හා වෙන අය බලයේ සිටීම දරාගන්නට බැරි බාල බොළඳ තත්වයකට පත් වී ඇති බව පෙනේ.

අප මෙම දේශපාලන සංස්කෘතිය වෙනස් කළ යුතු ය. තමන් බලයේ සිටියදී පෙනී සිටි කාරණාවලට බලය නැති විට එරෙහි වීම වනාහි විපරීත තත්වයකි. තමන් පාර්ශ්වකරුවකු නොවන කිසි ම හොඳ දෙයකට අකැමැති වීම ත්‍රස්තවාදී ලක්ෂණයකි. බොහෝ කැරලි නායකයන් සම්මුතිවලට අකැමැති වන්නේ එහෙයිනි. හොඳම උදාහරණය ප්‍රභාකරන්ය. සාකච්ඡාමය විසඳුමකට ඔහු යොමු කරගැනීමට අසීරු වන්නේ එවැනි විසඳුමක් තුළ ඔහුගේ භූමිකාව නොවැදගත් වන්නට ඉඩ තිබුණු නිසා විය හැකිය. මෙම මානසිකත්වය හරියට තමන් නැතිදා ලෝක විනාශය සිදු වේවා යයි ප්‍රාර්ථනා කරන්නා වැනිය.

මෙහිදී අවධානය යොමු විය යුතු පැතිකඩ වන්නේ සමාජ ධ්‍රැවීකරණයයි. ලාංකීය සමාජය කෙතරම් ගැඹුරින් ධ්‍රැවීකරණය වී තිබේ ද? මෙහිදී ධ්‍රැවීකරණය යනු කුමක් ද යන්න ද තේරුම්ගත යුතු ය. කාන්දමක ධ්‍රැව දෙකක් තිබේ. ඒ උතුරු හා දකුණු වශයෙනි. කාන්දම විසින් ආකර්ශණය කරගන්නා වස්තුව වැඩිපුරම ඇලෙන්නේ මෙම ධ්‍රැව දෙකටය. එසේම, මෙම ධ්‍රැව දෙක කිසි ලෙසකින්වත් එකට ඇලෙන්නේ නැත. සෙස්සන් ආකර්ෂණය කර ගත්තත්, උත්තර හා දක්ෂිණ ධ්‍රැව එකිනෙකා විකර්ශනය කර ගනියි. කිසි කලෙකට මෙම ධ්‍රැව දෙක එකට හමු වන්නේ ද නැත.

ලංකාවේ සමාජය ද මේ මොහොත වන විට එවැනි තත්වයකට පත් වී තිබේ. 2015 ජනවාරි 8 ජනාධිපතිවරණයේදී ජයගත් පාර්ශ්වය හා පරාජිත පාර්ශ්වය අතර මෙම දරුණු ධ්‍රැවීකරණය සිදු වී තිබේ. පරාජිත පාර්ශ්වය හා ඔවුන්ගේ ආධාරකරුවන් අතර එක්තරා ආන්තික කණ්ඩායමක් කිසිදු සම්මුතියකට සූදානම් නැති තත්වයක් පෙන්නුම් කරයි. අතීතයේ කරන ලද සාපරාධී ක්‍රියා හේතුවෙන් පරාජයත් සමඟ සිය පැවැත්ම අනතුරට පත් වී සිටින පිරිස විසින් මෙම ආන්තික කණ්ඩායම මෙහෙයවනු ලැබේ. විශේෂයෙන් ම, පසුගිය දස වසක කාලය තුළ දූෂණය සෑහෙන දුරට විමධ්‍යගත කරන ලදී. එබැවින් මෙම නායකයන්ට දෙවන පෙළක් හැ තුන්වැනි පෙළක් ද සිටී. එසේම, ජාතිවාදයෙන් අන්ධ වූ තවත් බලවේගයක් ඒ පසුපස වැටී ඇත.

එය සැලකිය යුතු සමාජ බලවේගයකි. එහෙත්, එහි හඬ ප්‍රමාණයටත් වඩා වැඩි ය. හේතුව ඒ පිටුපස ඇති අයථා මුදල්, සංවිධාන ශක්තිය, ජාතිවාදය, ආගම්වාදය, පුරුෂෝත්තමවාදය වැනි ආන්තික මතවාදයන්ය.

කෙසේ වෙතත්, මෙම බලවේගය විසින් ඇති කරන සමාජ ධ්‍රැවීකරණය අතිශය හානිකර තත්වයකි. සමාජයේ එක්තරා පිරිසක් සිවිල් නීති කඩ කරන තත්වයකට එමඟින් තල්ලු වී තිබේ. මෙම පිරිස් අතර පාරට කුණු විසි කරන, අධිවේගී මාර්ගයේ යන වාහනවලට ගල් ගසන, පොදු දේපළ විනාශ කරන, රජයේ කාර්යාලවල කටයුතු කඩාකප්පල් කරන, වැඩ නොකරන සිටින, බොරු ප්‍රචාර කරන, කටකතා පතුරුවන, ජාති ආගම් භේද ඇති කරන, කුමන්ත්‍රණ කරන අය පමණක් නොව, ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියා සිදු කරන අය ද සිටිය හැකිය.

මෙම ගැටලුව දෙපැත්තකින් ආමන්ත්‍රණය කළ යුතු ය. එක පැත්තකින් නීති දැඩිව ක්‍රියාත්මක කරමින් කඩාකප්පල්කාරී හා සාපරාධී ක්‍රියා වැළැක්විය යුතුය. අනෙක් පැත්තෙන් මෙම සමාජ තීරය ප්‍රජාතාන්ත්‍රික පොදු ප්‍රවාහය තුළට දිනාගැනීම සඳහා විශේෂ වැඩපිළිවෙළක් අවශ්‍යය.

- අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.