රාජ්‍ය නිලධාරීන් කණ් කෙටි දෙකෙන් අල්ලා උස්සා දෙපයින් සිටුවන නඩු තීන්දුවක්

ලලිත් ජ්‍යේෂ්ඨ රාජ්‍ය නිලධාරියකු නිසා තත්වයේ බරපතලකම දනියි. ඔහුගේ මුහුණින් පෙනෙන්නේ එයයි. අනුෂ පැල්පිට මෑත වකවානුවේදී දේශපාලනයෙන් ඉදිරියට පැමිණි නිලධාරියෙකි. ඔහුට බරක්පතලක් නැත. 

ලලිත් වීරතුංග හා අනුෂ පැල්පිට මහජන මුදල් වංචා කර, මහින්ද රාජපක්ෂගේ ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරයේදී ඡන්ද අල්ලස් ලෙස සිල් රෙදි බෙදූ බව ඔප්පු වී තිබේ. ඡන්ද ලබා ගැනීම සඳහා මේ අල්ලස් දීම මෙහෙයවූ පිරිස් නිරුපද්‍රිතව සිටියදී නෛතික වගකීමට උර දුන් රාජ්‍ය නිලධාරීන්ට දඬුවම් විඳින්නට සිදු වීම ඉතා වැදගත් ය.

මේ වනාහි රාජ්‍ය නිලධාරීන් කණ් කෙටි දෙකෙන් අල්ලා උස්සා දෙපයින් සිටුවන නඩු තීන්දුවකි.

කවුරුන් වුණත් සිරගත වීම හොඳ දෙයක් නො වේ. ලලිත් වීරතුංග වැනි ජ්‍යේෂ්ඨ රාජ්‍ය නිලධාරියකුට මෙසේ වීම ඉතා අවාසනාවන්ත ය. එහෙත් කරන්නට දෙයක් නැත. ඔවුන් මේ පක්කලිකම් කළේ මීයක් කඩා අත ලෙවකන්නට ම නො වේ.

මේ අය රාජපක්ෂලාට සේවය කර පස්සා පැත්තේ අත් පිසදා ගත් අය ද යන්න ඔවුන්ගේ පවුල්වල දේපල සම්බන්ධයෙන් විමර්ශනයක් කළොත් හෙළිදරව් කර ගත හැකි ය.

කෙසේ වෙතත්, ඔවුන් සිරගත වන්නේ සමස්ත රාජ්‍ය සේවයම නඟා සිටුවීම වෙනුවෙනි. ඔවුන් දෙන පණිවුඩය වන්නේ රාජ්‍ය නිලධාරීන් තමන් සේ කටයුතු නො කළ යුතු බව හා එසේ කළ හොත් සිදු වන්නේ මෙය බවයි. මොවුන්ගේ විශ්‍රාම වැටුප් ආදී වරප්‍රසාද අහෝසි වී යයි. අනාගතයේ යම් සමාවක් ලැබුණත් ඒවා ආපසු ලැබෙන්නේ නැත. ඔවුන්ට යම් සහනයක් ලබා ගන්නට ඉඩක් ඇත්තේ අභියාචනය හරහා පමණි.

ලංකාවේ රාජ්‍ය අංශය තුළ දූෂණය ඉහවහා යන්නටත්, දේශපාලනය සොරුන්ට ම සින්න වන්නටත් මූලික හේතුව රාජ්‍ය අංශයේ පරිහාණියයි. මේ සම්බන්ධයෙන් රාජ්‍ය අංශයේ පරිපාලන හා කළමනාකාර ශ්‍රේණිවල නිලධාරීන් විශේෂයෙන් වගකිව යුතු ය.

තනතුරු ලබා ගැනීම, ඒවායෙහි වැජඹීම, වරප්‍රසාද භුක්ති විඳීම, රට යාම, සෙස්සන්ගෙන් පළි ගැනීම, අයථා ආදායම් ලබා ගැනීම වැනි උවමනාවන් වෙනුවෙන් රාජ්‍ය නිලධාරීන් දේශපාලකයන් පසුපස යාමත්, දේශපාලකයන් රාජ්‍ය නිලධාරීන් පාවිච්චි කිරීමත් ආරම්භ වූයේ එකට ම ය. වර්තමානය වන විට රාජ්‍ය සේවයේ ඇති වී තිබෙන පරිහාණියට දේශපාලකයන් වගකිව යුතු තරමට ම රාජ්‍ය නිලධාරීන් ද වගකිව යුතු ය.

දේශපාලකයන් තරමට ම හෝ ඊටත් වැඩියෙන් දූෂිත ජ්‍යේෂ්ඨ රාජ්‍ය නිලධාරීහු සිටිති. ඔවුහු දේශපාලකයන් තරමට ම මහජන මුදලින් වරප්‍රසාද භුක්ති විඳිති. එහෙත්, දේශපාලකයන් තරම්වත් මහජනතාවට වග නො කියති.

පසුගිය කාලයක් මුළුල්ලේ ම, විශේෂයෙන් ම ලංකාවේ වම හා ජනමාධ්‍ය රාජ්‍ය නිලධාරියා සුරතල් කරමින් දේශපාලකයා පිට සකල දෝෂ පටවන ප්‍රචාරණයක යෙදී සිටියහ. මෙය දූෂිත රාජ්‍ය නිලධාරීන්ට ලැබුණු කදිම ආවරණයක් විය. එහෙත්, දීනකම අයිතිවාසිකමක් නො වේ. දේශපාලනය නිසා හරියට වැඩ කරන්නට බැරි නම් ඒ රැකියාවලට නො ආ යුතු ය. තමන්ට පහළින් සිටින අය පීඩනයට ලක් කරන විට හෝ ඔවුන්ට තමන් දේශපාලකයන් ඉදිරියේ හැසිරෙන ආකාරය සිහිපත් විය යුතු ය.

සංඛ්‍යාත්මකව ගත්තොත්, දේශපාලකයන් සංඛ්‍යාව සුළු ය. එහෙත්, ඒ හා සමාන වරප්‍රසාද මහජන මුදලින් භුක්ති විඳින රාජ්‍ය නිලධාරි තන්ත්‍රය ගතහොත් දේශපාලකයන් සංඛ්‍යාව මෙන් පනස් ගුණයක් පමණ වේ.

අප මේ කරන්නේ දේශපාලකයන් නිදොස් කිරීමක් නො වේ. අප උත්සාහ කරන්නේ දේශපාලකයන්ගේ පිටුපස සැඟවී සිටින රාජ්‍ය නිලධාරීන් ද එළියට ඇද දැමීමයි.

ග්‍රාමසේවකගේ සිට, කාර්යාල කාර්ය සහායකගේ සිට, පාසල් මුරකරුවාගේ සිට ඇතැම් රජයේ සේවකයන් වනාහි මහජනතාවට පාට් දාන චණ්ඩි, වැඩ නො කරන වංචාකාරයෝ සහ අල්ලස් ගන්නෝ ය. රාජ්‍ය සේවකයාගේ කොන්ද බිඳ දමා ඇති ය යන ජනප්‍රිය කතාවක් ඇත. එහෙත්, වඩා බරපතල තත්වය වන්නේ රාජ්‍ය නිලධාරියා ඉදිරියේ මහජනයාගේ කොඳු බිඳ දැමීමයි.

දේශපාලකයන් මෙන් ම රාජ්‍ය නිලධාරීන් ද නො බියව ප්‍රශ්න කරන මහජනතාවක් ගොඩනැගිය යුතු ය.

ලලිත් වීරතුංග නඩුව යනු හුදු පුද්ගලයකු සම්බන්ධ කාරණයක් නො වේ. සමස්ත රාජ්‍ය ව්‍යූහයක් ම ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීමේදී ගෙවිය යුතුව තිබෙන මිළකි.

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.