ලෙනින්ගේ කල්පය අවසානයේ හිමිකාරිත්වයේ දර්ශනය

සෝඩා බෝතල් කැඩීම 

ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදය චීන ප්‍රබන්ධයක් ද මැයෙන් අප ලියූ ලිපියට ප්‍රතිචාරයක් දක්වමින් ලාංකික සිතුවිලි බ්ලොග්කරුවා පහත දැක්වෙන අදහස දක්වා තිබුණා.

අද කාලය ගැන සිතපුවහම, අද සිදුවෙන්නේ ප්‍රාග්ධනය කීපදෙනෙකු අතට යාම පමනයි
https://www.oxfam.org/en/pressroom/pressreleases/2017-01-16/just-8-men-own-same-wealth-half-world

ලෝකයේ මිනිසුන් අටදෙනෙකු සතු ධනය ලෝකයේ බාගයක ධනයට සමාන වෙනවා මේගැන මහාචාර්ය Thomas Piketty අපුරු පොතක් ලියනවා වසර 200ක පමණ කාලයකදී ධනය පුද්ගලයන් සතු වුණේ කොහොමද කියල.

මෙහිදී වාමාංශිකයන්ගෙන් ගන්න සුරාකෑම කියන න්‍යාය වලංගු වන්නේ නෑ.

ඒ වුණාට ලෝකය ගැන සාහිත්‍ය විමර්ශන ඔස්සේ පමණක් අධ්‍යයනය කරන වාමාංශිකයිනුත් පදනම් වන්නේ ඔක්ස්ෆෑම් වැනි සංවිධානවලින් නිකුත් කරනු ලබන මෙවැනි සංඛ්‍යාලේඛන විග්‍ර‍හ මතයි.

මීට කෙටි කලකට ඉහතදී අලේන් බදියු නම් දාර්ශනිකයා විසින් මෙවැනි ම සංඛ්‍යාලේඛනයක් සඳහන් කරමින් කරන ලද අදහස් දැක්වීමක් බව බ්ලොග් අඩවිය විසින් පළ කර තිබිණි. එතැනදී එම බ්ලොග් අඩවියට සම්බන්ධ අයෙකු හා මා අතර සංවාදයක් ඇති වුණා. මා පෙන්වා දුන් කාරණය වන්නේ අලේන් බදියුට හිමිකාරිත්වය සම්බන්ධයෙන් ගැඹුරු දර්ශනයක් නැති බවයි.  

ඔක්ස්ෆෑම් විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද මේ ජනප්‍රිය සංඛ්‍යාලේඛනය ඇත්තට ම සිහිපත් කරන්නේ බ්‍රිතාන්‍යයේ හිටපු අගමැතිවරයකු වූ ඩිස්රායලි කියන ලද මෙන්න මේ ප්‍රකාශයයි.

"There are three kinds of lies: lies, damned lies, and statistics."

ඔක්ස්ෆෑම් යනු පුණ්‍යාධාර එකතු කරන සංවිධානයක්. බංග්ලාදේශයේ සැමියා මිය ගිය කාන්තාවකට දරු පවුල පෝෂණය කරන්නට එළදෙනක් අරන් දෙන්නට ඩොලර් එකක් දෙන්න වගේ ප්‍රචාරණ ව්‍යාපාර ඔවුන් කරනවා. ඉතින් සංවර්ධිත රටවල මිනිස්සු ආධාර කරනවා. හැබැයි ඔවුන්ගේ ආධාරත් බංග්ලාදේශයේ ගවයාත් අතර විශාල බිස්නස් එකක් තිබෙනවා. හරක් පට්ටියක් පමණ මිළ දී ගන්නට පුළුවන් තරම් විශාල මාසික වැටුප් ලබන පිරිමි හා ගැහැනුත්, සුඛෝපභෝගී යාන වාහන, දිව්‍ය මාළිගා වැනි කාර්යාල, විදෙස් චාරිකා ආදී බොහෝ දේ සම්පූර්ණ වූ පසු ඉතිරියක් තිබුණොත් තමයි බංග්ලාදේශයේ සැමියා මිය ගිය දරුවන් ඉන්න කාන්තාවට එළදෙනක් ලැබෙන්නේ. 

වාමාංශිකයන් මේ බිස්නස් එක දිහා නො බලා අර සංඛ්‍යාතිය විතරක් අරගන්නේ හරකුන් සමග තිබෙන ඔවුන්ගේ සමීපත්වයක් නිසා නෙමෙයි. අර බිස්නස් එක වගේ බිස්නස් එකක් ඔවුන් ද කරන නිසායි. ඒ තමයි රැවටීම. 

මා අලේන් බදියුට හිමිකාරිත්වය පිළිබඳ ගැඹුරු දාර්ශනික අදහසක් නැති බව පැවසූ විට අලේන් බදියුගේ බැතිමත්තු ප්‍රකෝප වුණා. එතැනදී තර්ක වශයෙන් ඉදිරිපත් කරපු කරුණක් තමයි මට රු. 100ක් අයිති නම් එය මට අයිති බව. හැබැයි හිමිකාරිත්වය කියන්නේ එහෙම පරම දෙයක් නො වන බවත්, තවත් බොහෝ දේවලින් එය සීමා වන බවත් මා පෙන්වා දුන්නා. උදාහරණයක් ලෙස අර රු. 100 මගේ ය කියලා මට පුළුවන් ද ඒකෙන් සිගරට් පත්තු කරන්න. බැහැ. මුදල් විනාශ කිරීම රටේ නීතිය අනුව දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදක්.

නෛතික හිමිකාරිත්වය යනු යම්කිසි දෙයක පූර්ණ හිමිකාරිත්වයක් නෙමෙයි. අපි නිදසුනකට බිල් ගේට්ස්ගේ වත්කම් ගනිමු. ඒ සියල්ල ඔහුට සම්පූර්ණයෙන් ම අයිති ද? ඔහුගෙන් වැටුප් ලබන අයට කිසිවක් හිමි නැද්ද? ඔහු ලබන ලාභයට ඔහු කුමක් ද කරන්නේ? සෑම ධනපතියෙකු ම සිය ලාභය නැවත ප්‍රාග්ධනය බවට පත් කරනවා. එවිට එය සම්පූර්ණයෙන් ම ඔහුට අයිති ද?

වෘත්තීය අයිතිවාසිකම්, කම්කරු නීති, මානව හිමිකම්, බදු, රාජ්‍ය බලය, මැර බලය, දූෂණය වැනි බොහෝ දේවලින් හිමිකාරිත්වයට සීමා නිර්ණය වෙනවා. 

මිනිසුන් පුද්ගලයන් ලෙස කෙතරම් කෑදර වුණත්, එම පුද්ගලයාට ඇත්තට ම පෞද්ගලිකව හිමි කර ගත හැක්කේ සීමිත දේපල ප්‍රමාණයක් විතරයි. හිමිකාරිත්වය කියන්නේ පරමත්වයක් නෙමෙයි. එයත්, සාපේක්ෂ දෙයක්. හිමිකාරිත්වය හා ව්‍යවසායකත්වය කියන්නෙ සමාජ තුලනයට අවශ්‍ය වෘත්තික භූමිකාවන්.

දේපල හිමි කර ගැනීම, ව්‍යවසායකරණය වැනි දේවල් සරල නැහැ. ඒවාට විශේෂ කුසලතා අවශ්‍යයි. ඒ වගේ ම ඒවායේ දැඩි අවදානමක් ද තිබෙනවා. අපි උදාහරණයකට ලලිත් කොතලාවල ගනිමු. ඔහු ලංකාවේ සිටි දැවැන්ත දේපල හිමියෙක්. එහෙත්, අවසානයේ ඔහුට සිදු වුණේ කුමක් ද?

කම්කරුවන් කියන්නේ තමන්ගේ ශ්‍රමයට මුල් තැන දෙන, සීමිත දේපල හිමිකාරිත්වයක් ඇති සමාජ ස්ථරයක්. කම්කරුවන්ගේ පැවැත්ම සඳහා ව්‍යවසායකයන්, දේපල හිමියන් අවශ්‍යයි.

පෞද්ගලික ව්‍යවසායකයන්ගේ තැනට රජය පත් වුණා ය කියලා වෙනසක් නැහැ. ඒකත් දේපල හිමිකාරිත්වයේ වඩා ඒකාධිකාරී තවත් එක් ස්වරූපයක්.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව, මහජනයා රජයේ පාර්ශ්වකරුවන් ය කියනවා නේ. ඒත්, රජයට අයත් දේපල සියල්ල මහජන දේපල යයි කියන්නට පුළුවන් ද?

කම්කරුවාට මාක්ස්වාදයෙන් උගන්වා තිබෙන්නේ ඔහුගේ කාලකණ්ණිකමට හේතුව ධනපතියා ලබන ලාභය නිසා, කම්කරුවාගේ අවසාන ජයග්‍රහණය ඇත්තේ ධනපතියාගේ දේපල උදුරාගෙන පොදු දේපල බවට පත් කිරීම තුළ බවයි. පොදු දේපල කිව්වාට මේවා ප්‍රායෝගිකව රජයේ දේපල. වෙන එකක් අපි නම් දන්නෙ නැහැ. වෙන ඒවා තියෙන්නේ ඓතිහාසික භෞතිකවාදය ගැන බාගෙට ලියපු ප්‍රබන්ධ සාහිත්‍ය කෘතිවල හා ඒවාට ඇතැමෙකු අනුබද්ධ කරන්නට උත්සාහ කරන විද්‍යා ප්‍රබන්ධ වගේ කතාවල විතරයි. 

නිෂ්පාදනයේ දියුණු අවධිවලදි ව්‍යවසායකත්වය, දේපල හිමිකාරිත්වය වැනි දේවල් සමාජයට අත්‍යවශ්‍ය වෘත්තිකමය තත්වයන්. කම්කරුවාගේ පැවැත්මට ඒවා අත්‍යවශ්‍යයි. රජය ඒ කටයුතු කිරීම අසාර්ථක බව ලෙනින්වාදයේ සියවස තුළදී වාමාංශික ලෙනින් හා දක්ෂිණාංශික කේන්ස් විසින් අතිනත අල්ලාගෙන පද්ද පද්දා චූන් එකේ ඔප්පු කර අහවර ය.

වර්තමාන සමාජ ක්‍රමයේ තිබෙන විෂමතා නැති කරන හැටි ගැන අප අධ්‍යයනය කළ යුතුයි. පර්යේෂණ කළ යුතුයි. හැබැයි මේ යල් පැන ගිය මනස්ගාත ඔලුවෙන් හිස් කර ගන්නේ නැතිව නැවුම්ව හිතන්නට බැහැ. 

මම කම්කරුවෙක්. මා පෙනී සිටින්නේ ඵලදායී වැඩ කරන කම්කරුවන් වෙනුවෙන්. එහිදී මා දකින දෙයක් නම් කම්කරුවා දේපල හිමිකාරිත්වය හා ව්‍යවසායකත්වය සම්බන්ධ වෘත්තිකයකු වීම අනිවාර්ය අවශ්‍යතාවක් නෙමෙයි. කම්කරුවා තහවුරු කර ගත යුත්තේ ශ්‍රමයේ වටිනාකම පමණයි. 

ලෙනින්ගේ කල්පය අවසාන වන 2017දී වාමාංශිකයන්ටත් අයිඑන්ජීඕවල ප්‍රචාරණ උපක්‍රම දේව භාෂිත බවට පත් වන්නේ අන් හේතුවක් නිසා නොව මේ කල්පාවසාන මුරුගසන් වැස්ස වසින සමය නිසා ය.

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.