නඩුත් හාමුදුරුවන්ගෙ - බඩුත් හාමුදුරුවන්ගෙ යුගය යහපාලනය තුළ අවසන් කළ යුතු ය.

පහත සඳහන් වන්නේ ලංකාදීප පුවත්පතින් උපුටා ගත් සිදු වීමකි. එහි සඳහන් වන ආකාරයට නඩත්තු නො ගෙවීම සම්බන්ධයෙන් සුළු සේවකයකුට අවුරුදු නවයකට වැඩි සිර දඬුවමක් නියම කර, මේ වන විට වසර එකහමාරක් පමණ සිරගත කර තබා තිබේ.

මහේස්ත්‍රාත්ගෙන් නීති විරෝධී සිර දඬුවමක්

අත්තනගල්ල උසාවියේ නඩත්තු නඩුවකදී නඩත්තු නොගෙවී යැයි මාස 116 ක හෙවත් නව අවුරුදු අට මාසයක සිර දඬුවමක් නියමවූ සුළු සේවකයෙක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය හමුවේ මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමක් ගොනු කළේය.
ඔහු සිය පෙත්සමින් කියා සිටියේ අත්තනගල්ල මහේස්ත්‍රාත්වරයා තමාට නීති විරෝධී සිර දඬුවමක් නියම කළ බවයි.
බොකලගම අනුර සමන් කුමාර (49) ජ්‍යෙෂ්ඨ නීතිඥ කල්‍යාණාන්ද තිරානාගම මහතා මගින් කියා සිටියේ මහේස්ත්‍රාත්ගේ නඩු තීන්දුව නීති විරෝධී බවයි. මෙවැනි තීන්දුවක් දීමට මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට බලයක් නැතැයිද කීවේය.
දැනට මාස 17ක් දඬුවම් ගෙවා ඇතැයිද එම සිර දඬුවම අවසන් වන්නේ 2020 අප්‍රේල් 5 වැනිදා බවත් සිරකරුවකුගේ දිනක නඩත්තුව සඳහා රජයෙන් රුපියල් 300ක් වැය කරන බව බන්ධනාගාරය කියන බවත් ඒ අනුව තමා වෙනුවෙන් නිකරුනේ රජයේ මුදල් රුපියල් 1,044,000 වැය වන බවයි.

සීගිරියේ සංරක්ෂිත කැටපත් පවුරේ කුරුටු ගෑ මඩකලපුවේ තරුණියට දුන් දෙවසරක සිර දඬුවම ද මේ අන්දමින් ම මතභේදයට ලක් වී තිබේ. 

මා හඳුනන වයස අවුරුදු පනස්පහ ඉක්මවූ ගුරුවරයකුට පසළොස් වසරකට පමණ ඉහතදී ආබාධිත දැරියකගේ පපු පෙදෙස ස්පර්ශ කර හිරිඔතප් බිඳීමේ වරදට සය වසරක සිර දඬුවමක් නියම කරන ලදී. මෙම ගුරුවරයාට පෙර වැරදි නො තිබුණු අතර පසුගිය පසළොස් වසර තුළ ඔහුගේ කල්ක්‍රියාව සම්බන්ධයෙන් පැමිණිලි ද ලැබී නො තිබිණි. 

වැරදිකරුවන් දණ්ඩනයට ලක් කළ යුත්තේ ඇයි ද කියන කාරණය සම්බන්ධයෙන් මේ රටේ විනිසුරුවරුන්ට පැහැදිලි අවබෝධයක් තිබේ ද යන්න සැක සහිත ය. වැරදිකරුවකු දණ්ඩනයට ලක් කරන්නේ එක පැත්තකින් එම පුද්ගලයා පුනරුත්ථාපනය කරන්නට ය. අනෙක් පැත්තෙන්, එම පුද්ගලයා නැවතත් එවැනි වැරදි කළ නො හැකි තත්වයට පත් කරන්නට ය. 

මා විසින් ඉහතදී සඳහන් කරන්නට යෙදුණු සිද්ධි තුනේදී විනිසුරුවරුන් දඬුවම් නියම කරන්නේ මේ කාරණය ගැන සලකා බලා ද? 

විනිසුරන් දඬුවම් නියම කිරීමේදී කරන අත්තනෝමතික හෝ ද්වේෂසහගත ක්‍රියාවලින් මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය වන පිරිස්වලට යුක්තිය සඳහා ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට තිබෙන අවස්ථා විරල ය. 

මෙවැනි අමානුෂික දණ්ඩනයන් හේතුවෙන් අගතියට පත් වෙන වැරදිකරුවන් හා ඔවුන්ගේ පවුල්වලට දඬුවම ලිහිල් කරවා ගැනීම සඳහා අභියාචනා කිරීම සඳහා පවා සරළ ක්‍රියාමාර්ගයක් නැත. 

ලංකාවේ අධිකරණ ක්ෂේත්‍රය මෙම කරුණ සම්බන්ධයෙන් වහා අවධානය යොමු කළ යුතු ය. විනිසුරන් දඬුවම් නියම කිරීමේදී කටයුතු කරන ආකාරය පිළිබඳ විධිමත් පටිපාටියක් සැකසිය යුතු ය. එසේම, අධිකරණ අභියාචනාවලින් තොරව තමන්ට ලැබුණු දඬුවම පිළිබඳ ඇගයීමක් ලබා ගැනීමේ ක්‍රමවේදයක් වැරදිකරුවන්ට තිබිය යුතු ය. 

එක හා සමාන වැරදිවලට විවිධ විනිසුරුවරුන් විසින්, විවිධ පුද්ගලයන්ට, විවිධ ආකාරයේ දණ්ඩනයන් පැනවීම අතිශය බරපතල වරදකි. එය වැළැක්විය යුතු ය. 

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.