ජනාධිපතිවරණයේ ජාතිවාදී මඩ ගොහොරු‍වෙන් පියුමක් සේ පිපෙන්නට

මෙවර ජනාධිපතිවරණය ඇත්තෙන් ම බුද්ධිමය සංවාදයකට වඩා ආණ්ඩුවේ මඩ, අවලාද, කුමන්ත්‍රණ හා ඒවාට විපක්ෂය කරන පිළිතුරු බැඳීම්වලට සීමා විය. ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂට තමන් තවත් වරක් බලය ඉල්ලන්නේ කුමක් වෙනුවෙන් ද යන කරුණ සම්බන්ධයෙන් ජනතාවට පැහැදිලි කිරීමේ වගකීමක් නො තිබිණි. ඔහු කීවේ ආප්ප කාලා ගිය එක වැරදියි, පිටිපස්සෙන් ඇවිත් පිහියෙන් ඇන්නා, ගුණමකුයි, මට කළ ගුණ සලකන්න වැනි කරුණු හා තමන් බලවත් බව පෙන්වන වහසි බස් ය. මේ වහසි බස් ජනතාව වෙත මුදාහැරුණේ රජයේ දේපල භාවිතා කරමින් ය.

මහින්ද රාජපක්ෂගේ ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරය තුළ දැවැන්ත ජාතිවාදයක් මුදා හැරිණි. හුදෙක් ම සිංහල බෞද්ධ ඡන්ද පමණක් ඉලක්ක කරගෙන සිදු කළ මෙම ප්‍රචාරණයෙහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සුළු ජාතීන් හා ආගමිකයන් තව තවත් ඔහු කෙරෙන් ඈත් වූ හ. සිංහල සමාජය බෙදී තිබෙන වටපිටාවක් තුළ, තනිකර සිංහල ඡන්දවලින් පමණක් දිනන්නට ඔහු දැරූ ප්‍රයත්නයේ ප්‍රතිඵල 9දා දැන ගන්නට හැකි ය.

රටට ම ජනාධිපති වන්නට බලාපොරොත්තු වන්නකු විසින් කරනු ඇතැයි අපේක්ෂා කළ නො හැකි තරම් ජාතිවාදයක් මුදා හළ මෙම ප්‍රචාරණ‍ය විපක්ෂය කම්පනයට පත් කළ බව ඇත්තකි.

නිදසුනක් ලෙස හිටපු ජනාධිපති චන්ද්‍රිකා මිස්ටර් ප්‍රභාකරන් යන වදන භාවිතා කිරීම දැවැන්ත ප්‍රශ්නයක් බවට පත් කිරීමට ආණ්ඩුව කටයුතු කළ ආකාරය බලන්න. එහිදී භාවිතා කළ පහත් ජාතිවාදයට මුහුණ දීම විපක්ෂයට පහසු වූයේ නැත.
අප පහත පිළිතුරු දීමට උත්සාහ කරන්නේ වඩා ශිෂ්ට ‍පොදු ප්‍රශ්න කීපයකටයි.

විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමෙන් පළාත් සභා ශක්තිමත් වෙනවා ද?

විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමෙන් සියලු මහජන ආයතන ශක්තිමත් වෙන බව ඇත්තයි. පාර්ලිමේන්තුව, පළාත් සභා, පළාත් පාලන ආයතන පමණක් නොවෙයි ගමේ මරණාධාර සමිතිය දක්වා සියලු මහජන සංවිධාන ශක්තිමත් වෙනවා. එය සිදු වන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ශක්තිමත් වීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙසයි.

මහජන ආයතන ශක්තිමත් වීමේ තිබෙන ගැටලුව මොකක් ද? මේ මහජන ආයතන තිබෙන්නේ ඒවා නියෝජනය කරන ජනයාගේ සුබසිද්ධිය වෙනුවෙන්. එතකොට පළාත් සභා ශක්තිමත් වෙනවා කියන්නේ තමන් නියෝජනය කරන ජනතාව වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න වැඩි හැකියාවක් පළාත් සභාවලට ලැබෙන එකයි. දැන් දකුණේ ජනතාව වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න දකුණු පළාත් සභාව ශක්තිමත් වෙන එක ගැන සිංහල මිනිසුන්ට ගැටලුවක් නැහැනේ. සිංහලයන්ට ගැටලුව තිබෙන්නේ උතුරු පළාත් සභාව ශක්තිමත් වුණොත්, බෙදුම්වාදී ප්‍රවණතා ඇති‍ වෙයි කියලානේ.

මේ සැකය අසාධාරණයි කියලා අපි කියන්නේ නැහැ. එහෙත්, මේ රටේ සහෝදර ජනතාවන් එක්ක එකට පවතින්න නම් අපි සැක සංකා දුරු කරගෙන ජාතීන් අතර, ආගම් අතර විශ්වාසය ගොඩනගා ගත යුතුයි. පවුලක වුණත් සාමාජිකයන් එකිනෙකා විශ්වාස නො කරනවා නම් සමගියක් පවතින්නේ නැහැ නේ ද? බිරිඳ කොයි වෙලාවක හෝ තමා දමා යනු ඇතැයි සැකයෙන් ජීවත් වෙන පිරිමියකුටවිවාහය සාර්ථක කර ගන්න බැහැ. පවුලක බැඳීම ඇති කර ගත හැක්කේ ශක්තිවන්තයා වන පිරිමියා සෙසු අය බිය ගන්වා තමන්ට යටත් කර තබා ගැනීමෙන් නොවෙයි. පවුලේ පියා කළ යුත්තේ තමන් ගැන ආදරය, ගෞරවය ඇති කර ගැනීමයි. රටක වුණත් එහෙම තමයි. මහ ජාතිය කළ යුත්තේ සෙසු ජාතීන්ගේ ආදරය ගෞරවය දිනා ගැනීමයි. අනුන්ට ආදරය, ගෞරවය නො දක්වන කෙනෙකුට ඒවා ආපසු ලැබෙන්නේ නැහැ.

පළාත් සභා ශක්තිමත් වුණොත්, බෙදුම්වාදී ප්‍රවණතා ඇති වෙන්නට පුළුවන් ය කියන කාරණය මම නම් ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. උදාහරණයක් කියන්නේ බලය බෙදා ගැනීමෙන් ශක්තිමත් වූ රටක්. ශ්‍රී ලංකාවේ ‍තිබුණු දෙමළ ජාතිවාදී, බෙදුම්වාදී ව්‍යාපාරය නිසා සිංහලයන් තුළ සැකයක් ඇති වන්නට පුළුවන්. ඒ සැකය දුරලීමේ වගකීම මධ්‍යස්ථ දෙමළ ජාතික නායකයන්ටත් පැවරෙනවා. එය නැති කරන්නට හැකි වන්නේ ශක්තිමත් පළාත් සභාවක් ලෙස උතුරු නැගෙනහිර පළාත් සභාව දකුණේ ආණ්ඩුවත් එක්ක සහයෝගයෙන් ක්‍රියා කිරීමෙනුයි. 

සිංහලයන්ගේ සැකයට අපි අවස්ථාවක් දෙමු. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කළ විට ආණ්ඩුකාරවරයා හරහා ජනාධිපතිවරයාට පළාත් සභාවලට කළ හැකි මැදිහත්වීම දිගට ම තබා ගන්නට අවශ්‍ය නම්, විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කර පත් කරන නාමික ජනාධිපතිවරයා වෙත එම බලතල පවරන්නට පුළුවන්. මේවා විසඳා ගත නො හැකි ගැටලු නොවෙයි.

පළාත් සභාවලින් රට බෙදන්න පුළුවන් නම්, උතුරු නැගෙනහිර පළාත් සභාවේ මහ ඇමතිව සිටි වර්ධරාජා පෙරුමාල් 1990දී ඊලම ප්‍රකාශ කළ වෙලාවේ ර‍ට දෙකට කැඩෙන්න ඉඩ තිබුණා. එහෙම ඊලම ප්‍රකාශ කළ පළියට රට බෙදෙන්නේ නැහැ. මතක තියා ගන්න ඒ කාලේ උතුරු නැගෙනහිර පළාත් සභාවට වෙනම පොලිසියකුත් තිබුණා. විස්තර ඕනැ නම් දැන් ආණ්ඩුවත් එක්ක ඉන්න දයාන් ජයතිලකගෙන් අහන්න පුළුවන්. ඔහු ඊලම ප්‍රකාශයට පත් කළ ඒ පළාත් සභාවේ හිටපු ඇමතිවරයෙක්.

මෙරට ජීවත් වන දෙමළ ජනතාවගේ වෙන් වීමේ ආකල්ප 2009දී කොටි සංවිධානයේ විනාශයත් සමග බොහෝ දුරට යටපත් වුණා. ඒවා නැවත පණ ගන්වන්නට කොටි සංවිධානය හා ඔවුන්ට සහාය දෙන දෙමළ ඩයස්පෝරාව උත්සාහ කරනවා. දැන් කොටි සංවිධානයේ ඉතිරි වූ කොටස් වන ගජේන්ද්‍රකුමාර් පොන්නම්බලම් නායකත්වය දෙන කණ්ඩායම, ටැමිල්නෙට් හා වෙනත් කොටි හිතවාදීන් දෙමළ ජනතාවට කියන්නේ ඡන්දය දෙන්න එපා කියායි. එය නම් අපූරු තත්වයක්. 2005 ජනාධිපතිවරණයේදීත් ඔවුන් අනුගමනය කළේ මෙම උපායමාර්ගයමයි. මහින්ද රාජපක්ෂ බලයට පත් වුණේ එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙසයි.

විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමෙන් බෙදුම්වාදය ශක්තිමත් වෙනවා නම්, බෙදුම්වාදී කොටි දැනට ඉන්න විධායක ජනාධිපති දිනවා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය රැක ගන්නට උත්සාහ කරන්නේ ඇයි?

බෙදුම්වාදී ප්‍රවණතා දුරලිය හැක්කේ පළාත් සභා ශක්තිමත් කිරීමෙනුයි.

නැගෙනහිර පළාතේ කල්මුණේට මුස්ලිම් පරිපාලන දිස්ත්‍රික්කයක් දෙයි ද?

එහෙම එකක් ඉල්ලලා නැති බව හකීම් කියනවා. එහෙම දෙයකට එකඟ වී නැති බව පොදු විපක්ෂය කියනවා.

දුන්නා යි කියමුකෝ. ඒක ඔබ දැනට සිටින දිස්ත්‍රික්කය වගේ තවත් එකක්. එහි දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයෙක් හා ඔහු යටතේ ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරු ඉඳියි. දිස්ත්‍රික් පදනම අදාළ වන ඡන්දයකදී එයින් මුස්ලිම් නියෝජිතයන් පත් වෙයි. වැඩිම වුණොත් මුස්ලිම් නියෝජනය තව එක්කෙනෙකුගෙන් දෙන්නෙකුගෙන් වැඩි වෙයි. ඒ හා සමාන්තරව සිංහල ජනයා බහුතරය වන දිගාමඩුල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ සිංහල නියෝජනය වැඩි වෙන්නත් ඉඩ තිබෙනවා.

ඇති කරන වෙනස තුළ අපි උත්සාහ කරන්න ඕනැ සැබැවින් ම ලාංකීය ජාතියක් තුළට රටේ සියලු ජනතාවන් දිනා ගන්න. එහෙම පසුබිමක මේවා කොහෙත් ම ප්‍රශ්න නොවෙයි.

කොහොම හරි දිනයි ද?

මෙයත් ආණ්ඩුව විසින් පතුරුවා හරින තවත් එක් දුර්මතයක්. එහි අරමුණ ජනතාව බිය වැද්දීම හා දුර්මුඛ කිරීමයි. මහින්ද ඡන්ද දූෂණ කරනු ඇති ය හා හමුදා මැදිහත්වීම් ආදිය සිදු වනු ඇතැයි අදහසක් සමාජයේ පතුරුවා හරිමින් තිබෙනවා.

මූලිකව ම මෙවැනි දෙයක් කරන්න අවශ්‍ය තරමට රට අරාජික කර ගන්න අද අමාරුයි. හේතුව යුද්ධයක් නැතිකමයි. අනෙක් පැත්තෙන් මේ වන විට මෙම මැතිවරණය ලෝකයේ ම අවධානයට ලක් වෙලා. විශේෂයෙන් ම ඉන්දියාව එවැනි දේ ඉවසන එකක් නැහැ. ඒ වගේ ම, ආරක්ෂක හමුදා, පොලිසිය හා රජයේ සේවයත් ප්‍රධාන අපේක්ෂකයන් දෙදෙනා අතර බෙදිලා. හැම තැන ම විපක්ෂයේ ආධාරකරුවෝ ඉන්නවා. ඡන්ද දූෂණ කරන්න කැමැත්ත ඇති. ඒත්, ලේසි නැහැ. අපි ඒවා වළක්වමු. මැතිවරණ රාජකාරි යන රජයේ සේවයේ නිලධාරීන් වගේ ම, පොදු ජනතාවත් මෙහිදී පරීක්ෂාවෙන් සිටිය යුතුයි. බිය විය යුතු නැහැ. අපි තනි වෙලා නැහැ.

අපේ රටේ දුර්වල ආණ්ඩුවක් බිහි වෙයි ද?

ආණ්ඩුව දුර්වල වන්නේ විධායක ජනාධිපති ය‍ටතේයි. එහිදී ශක්තිමත් වන්නේ එක් පුද්ගලයෙක්. දැන් පවතින විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමෙන් පසු සිදු වන ස්වාධීන කොමිෂන් සභා හඳුන්වා දීමත් එක්ක අධිකරණය, පොලිසිය, රාජ්‍ය සේවය, පාර්ලිමේන්තුව ආදිය ශක්තිමත් වෙනවා. එතකොට අපට ශක්තිමත් එක් පාලකයෙක් වෙනුවට ශක්තිමත් ආයතන පද්ධතියක් ලැබෙනවා. දශක තුනකට වැඩි කාලයකට පසුව අපි අලුත් දේශපාලන සංස්කෘතියකට පිවිසෙනවා. ගොඩ ඉඳලා බැහැ. අපි වැඩට බැහැලා ම බලමු.

ඔය කියන පොරොන්දු ඉටු කරයි ද?

පොදු විපක්ෂය නිශ්චිත දින සීයක වැඩසටහනක් ඉදිරිපත් කරලා තිබෙනවා, දින වකවානු සහිතව. ඉන් අනතුරුව මහ මැතිවරණයක් එළඹෙනවා. ඒ කියන්නේ අපට ඔවුන් පරීක්ෂණයට ලක් කරන්නට තවත් අවස්ථාවක් නුදුරේදී ම එළඹෙනවා. පොරොන්දු ඉටු කරන්නට උදව් කරනවා වගේ ම, ඒවා ඉටු කළ යුතු බවට පීඩනයක් ආණ්ඩුව මත පවත්වාගෙන යන්නත් ජනතාව ලෙස අප කටයුතු කළ යුතුයි.

මෙය මහා විප්ලවයක් නොවෙයි. ධනපති ක්‍රමය තුළ ම යම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රතිසංස්කරණ ටිකක් මෙහිදී සිදු වෙනවා. ඒවායින් ජනතාවගේ සියලු ප්‍රශ්න විසඳෙන්නේ නැහැ. එහෙත්, ඒකාධිපතිවාදය විසින් රට ඇද දමනු ලබන අනතුරුදායක තත්වය වළක්වා ගැනීමට එය ඉවහල් වෙනවා. සමාජවාදීන්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන් කවුරුත් කොන්දේසි විරහිතව ඒකාධිපතිවාදයට එරෙහි විය යුතුයි.

මේ මැතිවරණය තීරණාත්මක අවස්ථාවක් මෙහි තිබෙන්නේ එක ප්‍රශ්නයක් පමණයි. මේ ඒකාධිපති වියරුව අවසන් කරනවා ද, නැද්ද යන්න පමණයි. පළමුව ඒකාධිපතිවාදය පරදවමු. දෙවනුව වෙනස ක්‍රියාත්මක කරන්නට අපි ශක්තිමත් වෙමු.

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න

ඔබගේ අදහස් අපි මහත් සේ අගයමු. නිර්නාමිකව හෝ අදහස් පළ කිරීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබෙන්නේ එම නිසා ය. එහෙත්, එය අපහරණය නො කිරීම ඔබ‍ගේ වගකීමකි. අසභ්‍ය යයි සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ පිළි ගැනෙන වචන සම්බන්ධයෙන් සදාචාරවාදී නො වන මුත්, අනුන්ට අපහාස කිරීම සඳහා එවැනි වදන් භාවිතා කර තිබෙන අවස්ථාවලදී ඒවා ඉවත් කිරීමට සිදු වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම, නීතිමය ගැටලු මතු කරන අදහස් පළ කිරීම් ද ඉවත් කරනු ලැබේ. අදහස් පළ කිරීම සම්බන්ධ කාරණාවලදී සංස්කාරක වගකීම් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම බලාපොරොත්තු වෙමු.