ගුරුවරිය දන ගැස්සූ පළාත් සභාකාරයා, දිවයිනේ වෛරී කතුවැකිකාරයා හා සාමාන්‍ය මිනිහා

දයාසේන ගුණසිංහ

අපේ සහෝදර බ්ලොග්කරුවෙක් අද දිවයිනේ කතුවැකියේ පහත සඳහන් ‍කරුණු උපුටා දක්වා එවා තිබේ.

1. නවගත්තේගම පාසලේ සිද්ධිය සිදුවන අවස්‌ථාවේදී ඊට එරෙහිව ගුරු මණ්‌ඩලය සහ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් ඩෙස්‌ කකුල් සහ පුටු කකුල් අතට නොගැනීම ගැන අපි මහත් සේ දුක්‌ වෙමු.

2. මෙය කොළඹ පාසලක සිදු වී නම් පළාත් සභා මන්තිරියාට ගෙදර යාමට සිදු වන්නේ කලිසම ඔළුවේ ඔතාගෙන ය. සමහර විට කලිසම එතූ ඔළුව වෙනමත්, ඔළුව නැති ඇඟ වෙනමත් ගෙදර යැවීමට වුව සූදානම් ගුරුවරුත් ශිෂ්‍යයෝත් කොළඹ සිටිති.

3. මෙය විශ්වවිද්‍යාලයක සිදු වී නම් පළාත් සභා මන්ත්‍රී ඇඳ සිටි ඇඳුම පමණක්‌ ගෙදර යැවෙනවා ඇත. සිරුර පොලිස්‌ මෝචරියෙන් භාරගත හැකිය.

4. මන්ද, මේ උන්මත්තකයන් කවදා හෝ දවසක පාර්ලිමේන්තුවට ගියොත් විය හැකි අනර්ථය ඉමහත්ය. එදාට ඒ තත්ත්වයට මුහුණ දීමට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂලා දුසිමක්‌වත් අවශ්‍ය වනවා ඇත. අවාසනාවකට මෙන් අපට සිටින්නේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂලා එක්‌කෙනකු පමණි. ජාතියක්‌ විසින් වරකට බිහි කරනු ලබන්නේ ද එබඳු පුද්ගලයන් එක්‌ අයකු පමණි.

ඔහු විසින් පෙන්වා දී තිබෙන්නේ දිවයින කර්තෘවරයා මෙම සිද්ධිය උපයෝගී කර ගනිමින් කරමින් සිටින්නේ වෛරය හා ප්‍රචණ්ඩත්වය ඇවිලීම බවයි. අවසන්  වශයෙන් ඔහු මතු කර දක්වන කරුණ තුළින් සමූලඝාතනයක් ඉල්ලා සිටින බව ද ඔහු පවසයි. ඔව්, එහි එවැනි සංඥාර්ථයක් තිබේ. 

මේ අද දවසේ ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය වෘත්තිකභාවයේ තත්වයයි. දයාසේන ගුණසිංහ වැනි විශිෂ්ට මානව හිතවාදී බුද්ධිමතුන් අතින් කතුවැකි ලියැවුණ පුවත්පතක් වූ දිවයින අද පත්ව ඇති තත්වයට මෙම කතුවැකිය දෙස් දෙයි. 


ඇත්තෙන් ම මේ කතුවරයා ලියන්නේ අනෙකක් නො වේ. මෙවැනි සිද්ධියක් ගැන ඇසූ විට ක්ෂණිකව කිසියම් පුද්ගලයකු තුළ පහළ වන ප්‍රතිචාරී හැඟීමයි. එවැනි ආවේගශීලී හැඟීමක් ක්ෂණිකව ඇති වීම අස්වාභාවික යයි ද කිව නො හැක.

මෙවැනි අවස්ථාවන්හිදී එවැනි ආවේගශීලී අයුතු ජනරාශි හෙවත් මොබ් ඇති වී දිවයින කතුවැකියේ බලාපොරොත්තු වූ ආකාරයේ සිදුවීම් ඇති වූ අවස්ථා ද ඕනෑ තරම් තිබේ.

‍එහෙත්, එවැනි අයුතු ජන රාශිගත වීම් විසින් අවසානයේදී ලබා දෙන ප්‍රතිඵලය හැම විට ම සාධනීය එකක් නො වේ. මෙවැනි අවස්ථාවන්හිදී ක්ෂණික වීරයෝ මෙන් ම අපරාධකරුවෝ ද බිහි වෙති. මොබ් හැසිරීමක් යනු තර්ක බුද්ධියට වඩා හැඟීම් හා ආවේග මූලික වන අවස්ථාවකි. 

සාමාන්‍ය මිනිසාට මොබ් මානසිකත්වයේ සිටිය හැක්කේ ඉතා කෙටි කාලයකි. මොබ් හැසිරීම හා එයින් ලද වීර ප්‍රමෝදය අවසන් වූ පසු ඔහු තුළ බොහෝ විට ඉතිරි වන්නේ පශ්චාත්තාපයකි. එය සාමාන්‍ය මිනිස් ස්වභාවයයි. 

කලකට ඉහතදී අතුරලියේ රතන හිමි, දැන් ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හා ඉත්තෑකන්දේ සද්ධාතිස්ස හිමි වැනි ඇතැම් පුද්ගලයෝ දිගින් දිගට ම මෙවැනි මොබ් මානසිකත්වයන් තුළ ජීවත් වනු දක්නට ලැබේ. ඔවුන් තමන් වීරයන් ලෙස සලකන අය වන්නට පුළුවන. 

මෙම සටහන ලියමින් සිටින අතර මට තවත් මිතුරකුගෙන් දුරකථන ඇමතුමක් ලැබිණි. මම මා ලියමින් සිටි දෙය ඔහු සමග කතා කරද්දී  ඔහු කීවේ එවැනි මොබ් බිහි වීම එතරම් සාමාන්‍ය නො වන විරල සංසිද්ධියක් බවයි. 

ඔහුගේ තර්කය වන්නේ අර කී පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරයාගේ ක්‍රියාව දැක දැකත් බොහෝ අය නිශ්ශබ්දව සිටීම ඉතා ම සාමාන්‍ය තත්වය බවයි. මන්ද, සමාජය බලය ඉදිරියේ එතරම් ම දීන තත්වයට පත් වී තිබේ.

ප්‍රයිවට් බස් රියේ කෙතරම් මගීන් සිටියත්, ඔවුන් පීඩාවට පත් කරන කොන්දොස්තරට එරෙහිව කට උස්සන්නේ කවුරුදැයි ඔහු ඇසී ය. 

දිවයින කතුවැකියෙන් අප උපුටා දක්වන දෙවන කාරණයේ තිබෙන "කොළඹ පාසලක සිදු වී නම් පළාත් සභා මන්තිරියාට ගෙදර යාමට සිදු වන්නේ කලිසම ඔළුවේ ඔතාගෙන ය. සමහර විට කලිසම එතූ ඔළුව වෙනමත්, ඔළුව නැති ඇඟ වෙනමත් ගෙදර යැවීමට වුව සූදානම් ගුරුවරුත් ශිෂ්‍යයෝත් කොළඹ සිටිති." යන්න නම්, එහි 
තිබෙන කෲර විස්තරය කෙසේ වෙතත්, ඇත්තෙන් ම ඉතා හාස්‍යජනක ය. ඒ වනාහි දිවයින කතුවරයාගේ මනස තුළ ෆැන්ටසිකරණය වී තිබෙන කොළඹකි. මෙම කතුවැකිය ලියූ පුද්ගලයා කොහේ හෝ හද්දා පිටිසර ගමකින් පැමිණ කොළඹ ගැන මාර සතුටකින් සිටින අයෙකු වන්නටත් පුළුවන. කවුරු වුණත්, ඔහු ඉතා බොළඳ මානසිකත්වයක් ඇති අයකු බව නම් පැහැදිලි ය.

නැවත දිවයින කතුවැකිය වෙත යොමු වෙමු. දිවයින කතුවැකිය ලියූ පුද්ගලයා ඉන්නේ අර කී මොබ් මානසිකත්වයේ ද? එසේ නැතිනම් දිවයින මෙවැනි කතුවැකියක් පළ කිරීමෙන් ආමන්ත්‍රණය කරන්නට බලාපොරොත්තු වන්නේ ඒ මොබ් මානසිකත්වයටයි. එහෙත්, එහි ඇති රසවත් පැතිකඩ වන්නේ එය අලෙවි වන්නේ මෙ ඊනියා මොබ් මානසිකත්වය යටපත් කරගෙන මෙවැනි අවස්ථාවලදී දීන ලෙස පළා යන මිනිසුන් අතර වීමයි. 

මෙය හරි අපූරු තත්වයකි. තමන්ට මෙවැනි අත්දැකීමකට මුහුණ දෙන්නට සිදු වුවහොත්, ඉතා දීන ලෙස හැසිරෙන අය, වෙනත් සිද්ධිවලදී අපි හිටියා නම් කරන්නේ මෙන්න මෙහෙමයි කියා දිවයින කතුවැකිය කියවමින් සිතා සතුටු වෙති.  

මේ ලිපිය වෙන අයත් එක්කත් බෙදා ගන්න. උපුටා ගන්නවා නම් ‍මෙතැනින් ගත් බව කියන්න
Read in English blog.parakum.com